ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 746

กู้ชิงเจ๋อได้เห็นหวังซื่อรับหนังสือหย่าแล้วก็จากไป รู้สึกแปลกใจอย่างสุดระงับ ครู่ต่อมาต้องการไล่ตามไปดู กลับถูกหลิ่วอวิ๋นเวยขวางไว้

“พี่สาม ให้นางไปเถอะ พวกเราไม่จำเป็นต้องสนใจนาง!”

“รอถึงวันพรุ่งนี้ นางจะต้องร้องไห้ขอร้องท่าน หลังหย่าแล้วยังจะมีชีวิตที่ดีอีกหรือ? บ้านมารดานางก็ไม่มีวันรับนางไว้”

“ท่านดีต่อนางมากมาโดยตลอด ครั้งนี้จะต้องสั่งสอนนาง ภายภาคหน้าถึงจะไม่กล้าได้คืบเอาศอกอีก”

กู้ชิงเจ๋อพูดอย่างลังเล “ข้าไปดูสักหน่อยเถอะ วันนี้นางแตกต่างจากที่ผ่านมาอยู่บ้าง”

“พี่สาม ข้าไม่สบายจริงๆ...” หลิ่วอวิ๋นเวยตัวอ่อนล้มลงไป

กู้ชิงเจ๋อเห็นสถานการณ์แล้วก็รีบประคองหลิ่วอวิ๋นเวย ทันใดนั้นไม่ใส่ใจหวังซื่ออีก เอ่ยออกมาอย่างห่วงใย “หลายวันมานี้เจ้าลำบากแล้ว พักผ่อนดีๆ ก่อนเถอะ!”

“เจ้าค่ะ” หลิ่วอวิ๋นเวยพยักหน้า ภายในสายตาสะท้อนความลำพองใจ

หวังซื่อ ยังคิดสู้กับนางรึ?

หลังหวังซื่อออกจากลานบ้านแล้ว น้ำตาไหลเปรอะเปื้อนหน้า นึกถึงความทุกข์ที่ได้รับหลายปีที่ผ่านมา คิดเพียงว่าคล้ายเป็นเรื่องน่าขันอย่างหนึ่ง

เมื่อแรกนางพูดปลอบตนเองอยู่ตลอด กู้ชิงเจ๋อดีต่อน้องสาว นั่นเพราะเขายึดมั่นในคุณธรรมหนักแน่นในความสัมพันธ์ ทว่าบัดนี้...นางจะหลอกตนเองต่อไปได้เยี่ยงไร?

หลิ่วอวิ๋นเวยไม่เพียงไม่ใช่น้องสาวแท้ๆ ของกู้ชิงเจ๋อ หลายปีมานี้เป็นนกเขาครองรังนกสาลิกา ยังรังแกกู้หรูเยียนลูกสาวแท้ๆ ของสกุลกู้อีกด้วย!

บัดนี้คนของสกุลกู้ทั้งหมดล้วนคิดหาทางทำดีต่อกู้หรูเยียน หลายวันก่อนนางเองก็ลอบไปดูมาแล้ว เคยได้ยินชื่อเสียงของซ่งฮูหยินมาก่อน เป็นคนมีอุปนิสัยสุภาพอ่อนโยนอย่างมาก ลูกชายลูกสาวที่เลี้ยงดูออกมาล้วนมีความสามารถโดดเด่น

ทีแรกคิดว่าสี่พี่น้องสกุลกู้ กู้อวิ๋นเวยคุณสมบัติแย่ที่สุด บัดนี้มองดูแล้ว แท้จริงแล้วคนที่แย่ที่สุดก็คือกู้ชิงเจ๋อ เพราะหลิ่วอวิ๋นเวยไม่ใช่คนของสกุลกู้ตั้งแต่แรก