ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 798

หลิงเชี่ยนเอ๋อร์พยักหน้าน้อยๆ “พี่ใหญ่ ท่านไปเปลี่ยนชุดจัดแจงตัวเองก่อน ข้าจะคอยเฝ้าอยู่ข้างนอก กันไม่ให้ใครเข้าใกล้”

“ได้!”

หลิงเชี่ยนเอ๋อร์ปิดประตูอารามร้าง ชั่วขณะที่เดินออกมาจากประตูก็บอกต่อผู้ใต้บังคับบัญชาว่า “ฆ่า!”

ต่อจากนั้น เสียงกรีดร้องครั้งแล้วครั้งเล่าก็ดังมาจากภายในอาราม กลิ่นเลือดคาวคลุ้งฟุ้งไปในอากาศ

หลิงเหวินเทามองกระบี่คมกริบตรงทรวงอกของตัวเอง ดวงตาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ ไม่กล้าเชื่อว่าน้องสาวที่เขารักใคร่เอ็นดูปานนี้จะกล้าสังหารเขาด้วยตัวเอง

“เชี่ยนเอ๋อร์ เจ้าทำกับข้าแบบนี้ได้อย่างไร?”

“อย่าโทษข้า ถ้าจะโทษก็โทษที่ท่านมันใช้การไม่ได้เองเถอะ!”

หลิงเชี่ยนเอ๋อร์แววตาเย็นชา “เรื่องเล็กแค่นี้ จนตอนนี้ท่านก็ยังทำไม่สำเร็จ ตอนนี้ฉู่อ๋องกับซ่งหลินสงสัยในตัวตนของท่านแล้ว ถ้าท่านไม่ตาย คนที่จะเดือดร้อนก็คือทุกคนในครอบครัว!”

เลือดซึมออกมาจากมุมปากของหลิงเหวินเทา “ข้ายังมีโอกาสหนีไปได้อยู่ชัดๆ...”

“ท่านหนีไปได้ ทั้งตระกูลหลิงก็จะต้องสงสัย มีเพียงท่านตายไปแล้วเท่านั้นจึงสามารถตัดปัญหาที่จะตามมาได้”

น้ำเสียงหลิงเชี่ยนเอ๋อร์ไม่สะทกสะท้าน หลิงเหวินเทาไม่กลับมาเสียที พวกนางก็สัมผัสได้ถึงความผิดปกติแล้ว

เหตุผลที่ติดตามฉู่จวินถิงมาครั้งนี้เดิมก็ไม่ใช่เพื่อมาตามหาคน แต่มาเพื่อสังหารคนปิดปาก!

เมื่อพวกฉู่จวินถิงรุดมาถึงก็เห็นฉู่เทียนเช่อยืนอยู่นอกอารามร้าง

“น้องสาม พวกเจ้ามาได้อย่างไร?”

ฉู่เทียนเช่อเห็นฉู่จวินถิง ดวงตาก็ฉายแววประหลาดใจ เห็นได้ชัดว่าคิดไม่ถึงว่าจะมาเจออีกฝ่ายที่นี่

ชั่วขณะที่ฉู่จวินถิงเห็นฉู่เทียนเช่อ หัวใจก็พลันจมดิ่ง เห็นที พวกหลิงเชี่ยนเอ๋อร์คงเร็วกว่าสินะ

“สะกดรอยตามคนร้ายมาตลอดทางจนถึงที่นี่ ไฉนเสด็จพี่จึงมาอยู่ที่นี่ได้?” แววตาคลุมเครือไม่ชัดเจนของฉู่จวินถิงแฝงรอยหยั่งเชิง