ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 802

ซ่งรั่วเจินพยักหน้า “ตอนนี้เสี่ยวหงเพิ่งตั้งครรภ์ได้ไม่นาน หากซุนซวี่กลับไปในครั้งนี้ ข้ากังวลว่าพวกเขาอาจฉวยโอกาสให้ทั้งสองต้องแต่งงานกันโดยไม่มีทางเลือก เมื่อถึงตอนนั้น เด็กก็จะกลายเป็นลูกของเขาไปโดยปริยาย”

“หากเปลี่ยนเป็นผู้อื่น ข้าอาจจะมิพูดมากเช่นนี้ แต่ที่เขาต้องกลับบ้านล่าช้าก็เพราะท่าน ข้ากลัวว่าหลังจากที่เขากลับไปแล้ว จะจะต้องแบกรับความอยุติธรรมนี้โดยที่ไม่อาจปริปากพูดอะไรได้”

ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ว่าใครก็คงไม่อยากให้บนศีรษะของตนมีเขาสวมอยู่หรอก

ซุนซวี่ลำบากตรากตรำมามากมายในสนามรบ เมื่อกลับไปแล้ว ในที่สุดเขาก็จะสามารถเลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้ากองพัน อนาคตข้างหน้าของเขาช่างสดใสนัก

จะให้เขาต้องเสียโอกาสเพราะเรื่องภายในบ้านเช่นนี้ไม่ได้ นั่นมันช่างน่าเสียดายจริง ๆ

“ซุนซวี่ เจ้าอย่าได้ทำอะไรโง่ ๆ นะ เรื่องนี้ฟังแล้วมันน่าหงุดหงิดก็จริง แต่ในโลกนี้ดอกไม้งามมีถมไป ไยต้องหลงใหลอยู่เพียงดอกเดียว?”

“หากเจ้าอยากแต่งงาน ข้าจะแนะนำสตรีให้เจ้านางหนึ่ง ไม่น้อยหน้าไปกว่าว่าที่ภรรยาของเจ้าเป็นแน่!” ฉีอู่ตบไหล่ซุนซวี่พลางพูดขึ้น

เมื่อได้ยินเรื่องเช่นนี้อย่างกะทันหัน ย่อมต้องสะเทือนใจเป็นธรรมดา บางคนถึงขั้นชักดาบออกมาทันทีเลยก็มีให้เห็นไม่น้อย โดยเฉพาะพวกที่ฝึกวรยุทธ หากใช้กำลังเพราะโทสะ เช่นนั้นอนาคตก็จะต้องพังพินาศ

ตอนนี้เมื่ออยู่ต่อหน้าพวกเขา ยังพอที่จะสามารถใจเย็นลงและคิดให้ดีได้ รอให้สงบสติอารมณ์ก่อนแล้วค่อยกลับไป ก็จะไม่ยากต่อการยอมรับมากขนาดนั้น

ทุกคนเองก็ย่อมเข้าใจถึงเหตุผลที่ซ่งรั่วเจินเลือกจะบอกเรื่องนี้ในตอนนี้ ทุกคนต่างก็ช่วยกันปลอบโยนกันไป พวกเขาล้วนแล้วแต่เป็นคนที่ผ่านโลกมา เคยเจอเรื่องประหลาดมานับไม่ถ้วน ไม่มีอุปสรรคใดที่ข้ามผ่านไปไม่ได้

แน่นอนว่าซุนซวี่ยากจะยอมรับได้ในตอนแรก แต่เมื่อเห็นคนรอบข้างที่ห่วงใยเขา จิตใจของเขาก็รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง

“ทำใจให้สบายหน่อยเถิด ดูอย่างฮูหยินแม่ทัพสิ เป็นบุตรสาวผู้สูงศักดิ์สกุลกู้แท้ ๆ แต่สุดท้ายกลับถูกคนวางแผนเล่นงานมาตลอดหลายปี ตอนนี้เพิ่งจะได้พบบิดามารดาที่แท้จริงเอง!”

“ใช่ไหมล่ะ? เจ้าดูอย่างแม่นางซ่งงดงามราวกับนางฟ้า แต่หลินจือเยว่ยังตาบอดไม่คิดจะขอมาเป็นภรรยาหลวงที่มีศักดิ์เทียมกันมิใช่หรือ?”

“แล้วดูตอนนี้สิ บ้านก็ไม่มีให้อยู่ คนก็ถูกเนรเทศ นี่พิสูจน์อะไร? หญิงที่มีวาสนาย่อมไม่เข้าไปอยู่บ้านที่ไร้วาสนา!”