ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 811

ซ่งจิ่งเซินปล่อยข่าวออกไปในทันที เพราะเดินทางทางน้ำจึงว่องไวอย่างมาก

เขาไปถึงคูเมืองอื่นแล้วกลับไม่พูดอะไร ทำเพียงสั่งให้คนไปซื้อเสบียงอาหารจำนวนมาก แม้แต่ผู้อยู่ใต้อาณัติเองก็สั่งให้ปิดปากเงียบไว้ ไม่ให้แย้มพรายเรื่องใด

ชื่อของสกุลซ่งในเมืองหลวง พ่อค้าทุกพื้นที่ล้วนเคยได้ยินมาก่อน อย่างไรเสียก็เป็นพ่อค้าอันดับต้นของเมืองหลวง เข้าร่วมทำการค้าเกือบทุกพื้นที่

คนฉลาดที่เคยทำการค้าร่วมกับสกุลซ่งเมื่อหลายปีก่อนได้กำไรเป็นกอบเป็นกำ

บัดนี้ได้เห็นสกุลซ่งเริ่มซื้อเสบียงชุดใหญ่ ต่อมาจึงนึกถึงอุทกภัยเมืองผิงหยางขึ้นได้

“ก่อนหน้านี้ได้ยินมาว่าสกุลซ่งใจดีมีเมตตามาโดยตลอด เผชิญหน้ากับความอดอยากก็แจกโจ๊ก ทว่าครั้งนี้คุณชายสี่ของสกุลซ่งถึงขั้นมาซื้อข้าวและบะหมี่ที่เมืองผิงหยางด้วยตนเอง นี่เตรียมตั้งโรงทานแจกโจ๊กหรือ? ทุ่มเทแรงกายแรงใจเกินไปแล้วกระมัง?”

“ไม่รู้สิ ในอดีตไม่เคยเกิดเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อน ข้ายังลอบไปถามมาอีกด้วย แต่คนของสกุลซ่งกลับปิดปากเงียบ ไม่ได้ยินข่าวอันใดเลยแม้แต่น้อย!”

“ข้ารู้เพียงว่าบัดนี้ราคาเสบียงอาหารเมืองผิงหยางสูงกว่าคูเมืองอื่นมากหลายเท่า พวกเจ้าว่าสกุลซ่งจะฉวยโอกาสนี้ทำการค้าใหญ่หรือไม่?”

ซ่งจิ่งเซินได้ยินข่าวลือภายนอกที่ส่งเข้ามา อีกทั้งยังได้ยินว่ามีคนไม่น้อยมาสืบ แต่กลับเมินข้ามทุกคนไป

“หัวหน้าตระกูลหลี่ บัดนี้เรือขนสินค้าของข้าใส่เต็มลำแล้ว มิสู้ให้เรือของท่านช่วยข้าขนสินค้าสักเที่ยว ข้าไม่มีวันทำให้ท่านขาดทุนอย่างแน่นอน เป็นเช่นไร?”

หัวหน้าตระกูลหลี่ได้ยินก็รีบพยักหน้ารับปาก “ย่อมไม่มีปัญหา ได้ทำการค้ากับเถ้าแก่ซ่ง ข้าวางใจอย่างที่สุด ไม่รู้ว่าเถ้าแก่ซ่งต้องการมากน้อยเพียงใด?”

“มีมากน้อยเพียงใดก็ต้องการมากน้อยเพียงนั้น!” ซ่งจิ่งเซินใจกว้างอย่างมาก

หัวหน้าตระกูลหลี่ได้เห็นภาพนี้ ถอนหายใจภายในใจ สกุลซ่งเงินหนา ยังไม่ต้องพูดว่าต้องการเหล่านี้ ต่อให้มากกว่านี้ก็ไม่มีปัญหา

“คุณชายซ่ง ข้าได้ยินมาว่าสกุลซ่งจิตใจดีมีเมตตา ทว่าเดินทางมาไกลถึงเพียงนี้เพื่อแจกโจ๊ก ใช่หรือไม่ว่า...”