ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 812

ไอ้คนชั่ว!

“ท่านพ่อ ท่านกำลังพูดอะไร?”

ซ่งรั่วเจินมองซ่งหลินอย่างสงสัย เหตุใดพูดสิ่งที่นางไม่เข้าใจตั้งแต่เช้าเล่า?

“ข้าพูดอะไร? เจ้าเป็นแม่นางในห้องหอยังไม่ออกเรือน ออกจากห้องของผู้ชายตั้งแต่เช้า หากเล่าลือออกไปชื่อเสียงของเจ้าเสียหายจะทำเยี่ยงไร?”

ซ่งหลินหันมองทั่วสารทิศ ดึงซ่งรั่วเจินไปทางด้านข้างอย่างระมัดระวัง กลัวถูกผู้อื่นพบเข้า

ซ่งรั่วเจินนี่ถึงเข้าใจ รีบอธิบาย “เมื่อวานท่านอ๋องดื่มสุราจนเมา ข้าเห็นอวิ๋นหยางประคองเขาอย่างยากลำบาก จึงเสนอให้ท่านอ๋องสลับห้องนอน”

“เมื่อคืนห้องนี้มีข้าเพียงคนเดียว ไป๋จื่อและชิงเถิงเองก็เฝ้าอยู่ที่นี่ตลอดเจ้าค่ะ”

“จริงหรือ?”

ซ่งหลินหันมองภายในแวบหนึ่ง ได้เห็นไป๋จื่อและชิงเถิงไม่ผิดไปดังคาด ตรงข้ามกันคนของฉู่อ๋องมิได้อยู่ที่นี่ นี่ถึงพรูลมหายใจโล่งอกเฮือกหนึ่ง

“เจินเอ๋อร์ ผู้ชายล้วนไม่ใช่คนดี เจ้าอย่าถูกเอาเปรียบเป็นอันขาด!”

ซ่งรั่วเจินหัวเราะเบาๆ นี่คือบิดานางร้อนใจจนด่าเหมารวมตนเองเข้าไปด้วยแล้ว!

ฉู่จวินถิงตื่นเช้ามาก็หันมองห้องของคนแปลกหน้าเบื้องหน้า ใบหน้าหล่อเหลาเผยแววตกตะลึง แต่หลังจากจำได้ว่านี่คือห้องของรั่วเจิน เขาก็กุมหน้าผาก ความหงุดหงิดบนใบหน้ากลับยากจะปกปิดได้

ภายในสมองปรากฏภาพฝ่ายหญิงถูกเขาบังคับสวมกอด หัวใจค่อยๆ หนักอึ้งลงไป

เอือมระอาเรื่องต่อจากนั้นจำได้ไม่ชัดเจน ชนิดที่ว่าแยกไม่ออกว่าตกลงคือเรื่องจริงหรือความฝัน รั่วเจินพูดว่า...ชอบเขาหรือไม่?

อวิ๋นหยางเห็นท่านอ๋องของตนเผยสีหน้าเคร่งขรึมก่อน จากนั้นก็เผยรอยยิ้มออกมาอย่างไร้เหตุผล อยากถามกลับไม่กล้า

เมื่อวานท่านอ๋องมาพบแม่นางซ่ง เขาไม่กล้าลอบฟังอยู่ทางด้านข้าง จนกระทั่งแม่นางซ่งออกมาแจ้งว่าท่านอ๋องหลับอยู่ที่นี่ เขาถึงอยู่เฝ้าหน้าห้อง

ซ่งรั่วเจินเตรียมน้ำแกงมาแล้ว ก่อนหน้านี้นางยังแปลกใจเพราะเหตุใดเมื่อคืนฉู่อ๋องถึงดื่มสุราจนเมาเช่นนั้น เมื่อครู่ได้พบบิดาถึงรู้ว่าที่แท้เมื่อคืนเขาใส่บางอย่างลงในสุรา อยากฉวยโอกาสตอนฉู่จวินถิงเมาเพื่อถามความจริงออกมา