ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 821

แววตะลึงในความงามวาบผ่านดวงตาของหัวหน้าตระกูลสือ เขาเคยเห็นหญิงงามมาไม่น้อย แต่ยังไม่เคยเห็นแม่นางที่งามล่มเมืองเช่นนี้มาก่อนเลย

เรือนกายอรชร ผิวพรรณขาวผ่องยิ่งกว่าหิมะ เครื่องหน้าประณีตหยาดเยิ้ม ถึงตอนนี้จะตีหน้าเย็นชาแต่ก็พิลาสล้ำในแดนดิน ถ้ายิ้มออกมาไม่รู้ว่าจะยิ่งงามเลิศล้ำถึงปานไหน

โจวหลี่เห็นว่ายืมเงินไม่สำเร็จจึงเปลี่ยนมาใช้แผนคนงามอย่างนั้นรึ?

แต่ถ้าโจวหลี่สามารถกำนัลคนงามเช่นนี้ให้เขาได้จริงๆ เขาก็ไม่ถือสาที่จะนำข้าวสารมามากหน่อย

“โจวหลี่ เจ้าไม่มีปัญญาจัดการเอง ยามนี้พาแม่นางคนหนึ่งมาด้วย คิดจะยกให้ข้าอย่างนั้นรึ?”

โจวหลี่เห็นว่าหัวหน้าตระกูลสือถึงกับกล้าหมายตาซ่งรั่วเจิน แววเหลือเชื่อวาบผ่านดวงตา เขารีบกล่าวว่า “หัวหน้าตระกูลสือ ท่านพูดจาให้มันดีๆ หน่อย นี่คือลูกสาวของแม่ทัพซ่งนะ!”

แต่มือของซ่งจืออวี้เร็วกว่าโจวหลี่

“เพียะ!”

ฝักกระบี่ของซ่งจืออวี้ฟาดแสกกลางใบหน้าของหัวหน้าตระกูลสือ เสียงดังลั่นจนคนได้ยินใจสั่นสะท้าน รู้สึกว่าคงเจ็บมาก

“โอ๊ย!”

หัวหน้าตระกูลสือร้องลั่นพลางลูบปากตัวเอง ถูกฟาดจนเลือดไหล ถึงขั้นรู้สึกว่าฟันหน้าเริ่มคลอนเลยทีเดียว

แต่พอเขาสบกับสายตาเย็นชาดุดันของซ่งจืออวี้ก็ต้องเงียบเสียงไปทันที

แววตาเจ้าหนุ่มนี่เหมือนหมาป่าดุร้ายไม่มีผิด โทสะในนั้นชวนให้คนรู้สึกพรั่นพรึง เขาไม่กล้าหือด้วยเลยสักนิด

ซ่งจืออวี้โมโหจัด เจ้าคนไม่มีตานี่ถึงกับกล้าเพ้อพกถึงน้องสาวเขา อายุมากจนเป็นพ่อคนได้แล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหนังหน้าแก่ๆ ที่แสนอัปลักษณ์นั่นอีก ตีแสกหน้ายังถือว่าเป็นการเสริมความงามให้เจ้าหมอนี่เสียด้วยซ้ำ!

น้องหญิงห้าพูดไว้ไม่ผิดเลยสักนิด หลังจากนี้ยังมีเรื่องให้เขาโมโห บอกให้เขาไม่ต้องใช้ปาก ลงมือไปตรงๆ ก็พอ

หัวหน้าตระกูลสือก็คิดไม่ถึงว่าคนที่อยู่ตรงหน้าคือลูกสาวของแม่ทัพซ่ง ใบหน้าเปลี่ยนเป็นปั้นยากสุดแสน แม้จะอัดอั้นใจแต่ก็ไม่กล้าพูดมาก