เมืองหลวง จวนตระกูลซ่ง
“ฮูหยิน อนุอวิ๋นเอาแต่ป่าวประกาศอยู่ด้านนอกว่าจะมาพบจางฮูหยิน มิให้นางเข้า นางก็เอาแต่ส่งเสียงโวยวายอยู่ด้านนอกไม่หยุด”
พ่อบ้านสีหน้าไม่สู้ดี เขาแทบอยากจะลงมือตบตีสักครั้งแล้วส่งตัวกลับไป แต่ยังไงอีกฝ่ายก็เป็นคนสกุลอวิ๋น ทำเช่นนี้เกรงว่าจะไม่เหมาะสมนัก
“อนุอวิ๋นบ้าไปแล้วหรืออย่างไร? ข้ากับอวิ๋นหงหล่างหย่าขาดกันแล้ว นางยังจะมาหาข้าทำไมอีก?”
จางเหวินใบหน้าถมึงทึง ลุกพรวดขึ้นทันที “ข้าจะออกไปพบนางเดี๋ยวนี้!”
“อย่าเพิ่งใจร้อนไปเลย” กู้หรูเยียนคว้าตัวจางเหวินไว้ก่อนกล่าวว่า “หากเจ้าออกไปตอนนี้ ในขณะที่นางกำลังโวยวายอยู่ด้านนอก เช่นนั้นมิเท่ากับทำให้เจ้าต้องพลอยขายหน้าไปด้วยหรือ?”
“ตอนนี้นางก็คือผู้ที่ไม่มีอะไรจะเสีย ย่อมไม่เกรงกลัวผู้ที่มี ชื่อเสียงตัวเองป่นปี้ไปแล้ว จึงอยากจะทำลายเจ้าไปด้วย”
ระหว่างที่กล่าวนั้น กู้หรูเยียนก็สั่งพ่อบ้านว่า “เจ้าไปพานางเข้ามาเถิด”
“สตรีนางนี้มิใช่คนที่จะเงียบสงบ ข้ากลัวว่าจะส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของเจ้า เช่นนั้นให้ข้าออกไปพบนางเองเถิด”
จางเหวินส่ายหน้า ก่อนหน้านี้ที่ก่อเรื่องจนไปถึงทางการก็เป็นบทเรียนให้อนุอวิ๋นไปแล้ว ช่วงนี้เพิ่งจะเงียบลงไปได้สักพัก ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงได้โผล่มาอีกแล้ว น่ารำคาญจนแทบทนไม่ไหวเสียจริง!
หากเป็นเช่นนี้ต่อไป นางคงต้องไปถามอวิ๋นหงหล่างให้รู้เรื่องว่าสุนัขของตนจะล่ามโซ่ไว้ให้ดีได้หรือไม่!
“มิเป็นไร แม่ทัพก็ใกล้จะกลับมาแล้ว คิดว่านางเองก็คงไม่กล้าก่อเรื่องวุ่นวายในจวนของเรา”
กู้หรูเยียนกล่าวด้วยรอยยิ้มบาง ช่วงนี้นางสังเกตเห็นได้ชัดเจนว่าท่าทีของผู้คนรอบตัวต่อที่มีนางนั้นต่างออกไป ดูสุภาพขึ้นไม่น้อย
นางเข้าใจดีว่านี่เป็นเพราะซ่งหลิน
แม้นอนุอวิ๋นจะน่ารังเกียจ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีสมองแม้แต่นิดเดียว เว้นแต่นางอยากพินาศไปพร้อมกันกับอวิ๋นหงหล่าง ทว่าตัวนางมุ่งหวังจะขึ้นเป็นอวิ๋นฮูหยินมาโดยตลอด แล้วจะทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร?

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
ขอบคุณที่ให้อ่านฟรีนะคะ แต่การเติมเงินใช้เป็นเพียงบัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น...