ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 833

“ข้าทำอะไร แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเจ้าด้วย?” อนุอวิ๋นกล่าวอย่างขุ่นเคือง

“ตอนนี้ข้ายังไม่ได้แต่งเข้าสกุลอวิ๋นก็จริง แต่ทุกคนต่างรู้ว่างานแต่งงานของเรากำลังเตรียมการอยู่ เดิมทีเจ้าทำอะไร ข้าก็มิได้สนใจ แต่เจ้ากลับเที่ยวไปทำลายชื่อเสียงของข้าทุกหนทุกแห่ง อีกทั้งยังมารังควานพี่จางอีก เจ้าทำเกินไปแล้วจริงๆ!”

ไป๋หย่าเหลียนสีหน้าเย็นชา ลึกลงไปในดวงตาเต็มไปด้วยความรังเกียจ

ก่อนหน้านี้นางก็รู้ว่าอนุอวิ๋นไม่ใช่คนที่จะรับมือได้ง่าย เรื่องที่จวนอวิ๋นเอาใจอนุและกดขี่ฮูหยินเอกนั้นไม่มีใครที่ไม่รู้ เพียงไปฟังพวกบ่าวไพร่ในจวนก็จะรู้เรื่องเอง

เพียงแต่นางไม่เคยเห็นสตรีประเภทนี้อยู่ในสายตาเลย ในฐานะฮูหยินเอก ไหนเลยจะยอมให้อนุมากดหัวได้?

ไม่เชื่อฟัง เช่นนั้นก็ต้องตบตีให้หลาบจำ!

“ข้าทำลายชื่อเสียงเจ้า? ตัวเจ้ามีสันดานเช่นนี้อยู่แล้ว ยังต้องให้ข้าทำลายอีกหรือ?”

อนุอวิ๋นโกรธเป็นอย่างมาก ไป๋หย่าเหลียนเมื่ออยู่ต่อหน้านายท่าน นางก็เสแสร้งออดอ้อน แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าตน นางกลับแสดงท่าทางแข็งกร้าวและเกรี้ยวกราด

นางรู้ดีว่าหากไป๋หย่าเหลียนได้เข้าจวนไป ไม่ว่านางหรือซีหว่านก็จะไม่มีทางได้อยู่อย่างสงบสุข ดังนั้นนางจึงคิดหาทุกวิถีทางเพื่อขัดขวางไม่ให้ไป๋หย่าเหลียนเข้ามาได้

“ข้าทำอะไรหรือ? ไม่ว่าจะพูดอย่างไร เจ้าก็เป็นแค่อนุที่จิตใจคับแคบ คนที่มีฐานะเป็นเพียงบ่าวกลับกล้าคิดฝันถึงตำแหน่งฮูหยินเอก!”

“ช่วงเวลานี้เจ้าทำอะไรลงไป คนทั้งเมืองหลวงต่างรู้กันถ้วนหน้า แม้แต่หงหล่างยังต้องถูกผู้คนมากมายหัวเราะเยาะ!”

“หากไม่ใช่เพราะข้าสงสารอวิ๋นหงหล่าง ข้าคงไม่อยากจะมายุ่งกับเจ้า ตอนนี้เจ้ากลับนำความอับอายมาถึงในจวนแม่ทัพซ่ง เจ้ารู้หรือไม่ว่าแม่ทัพซ่งเป็นใคร?”

“แค่บ่าวต่ำต้อยผู้หนึ่ง กล้าที่จะมาสร้างเรื่องวุ่นวายถึงที่นี่ ก็เพราะซ่งฮูหยินจิตใจดี มิเช่นนั้นหากเจ้าจะถูกเฆี่ยนจนตาย ก็สมควร!” ไป๋หย่าเหลียนกล่าวด้วยสีหน้าเย็นชา

กู้หรูเยียนมองดูเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างสนใจ ก่อนจะส่งสายตาให้จางเหวินแล้วกระซิบเสียงต่ำว่า

“แม่นางไป๋ผู้นี้แม้อายุไม่มาก แต่นิสัยกลับไม่ธรรมดาเลย ดูสิ คำหนึ่งก็บ่าว คำหนึ่งก็ต่ำต้อย”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน