“ญาติผู้พี่ไม่จำเป็นต้องกังวล รั่วเจินไม่รังเกียจข้าหรอกเจ้าค่ะ” อวิ๋นเนี่ยนชูเอ่ยตอบ
ลูกกระเดือกอวิ๋นเฉิงเจ๋อกลิ้งขึ้นลง พูดเนิบๆ “พรุ่งนี้เจ้าจะออกไปหรือ?”
“เมื่อครู่ท่านก็ได้ยินแล้วมิใช่หรือ? นัดหมายวันพรุ่งนี้ถูกกำหนดไว้ดีแล้ว ข้าย่อมต้องไปเจ้าค่ะ” อวิ๋นเนี่ยนชูเอ่ยรับ
ดวงตาดำขลับของอวิ๋นเฉิงเจ๋อถูกปกคลุมด้วยหมอกหนา สุ้มเสียงกลับสงบนิ่งไร้คลื่นอารมณ์ “ได้ ข้าไปล่ะ”
เห็นฝ่ายชายหันหลังจากไปโดยไม่หันหน้ากลับมา อวิ๋นเนี่ยนชูเองก็หันหลังกลับเข้าสกุลซ่ง
ตอนนี้ซ่งรั่วเจินถูกลั่วชิงอินเรียกไปสอบถามสถานการณ์อยู่ทางด้านข้าง
“พี่สะใภ้ใหญ่ ท่านถามถึงความชอบของเนี่ยนชู คงไม่ใช่...”
เนตรขนงของซ่งรั่วเจินเผยแววแปลกใจ ภายในสมองกลับเริ่มครุ่นคิดภายในต้นฉบับเขียนความสัมพันธ์ระหว่างลั่วหวยหลี่และอวิ๋นเนี่ยนชูหรือไม่?
เอือมระอาหนังสือเล่มนี้เขียนเพียงเรื่องราวเกี่ยวกับฉินซวงซวงและหลินจือเยว่ คนอื่นเป็นเพียงตัวประกอบ ส่วนเนี่ยนชูในฐานะสหายที่ดีของนาง สุดท้ายก็ตายไปเพราะนาง
แม้แต่สถานการณ์ของอวิ๋นเฉิงเจ๋อเองก็ไม่ได้เขียนมากนัก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงลั่วหวยหลี่ นี่คล้ายกำลังคลี่คลายเนื้อเรื่องลับ!
รอยยิ้มลั่วชิงอินอ่อนโยน “อันที่จริงหวยหลี่และเนี่ยนชูก็เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก ปากร้องเรียกนางว่าน้องหญิงเนี่ยนชูอย่างนั้น น้องหญิงเนี่ยนชูอย่างนี้”
“เพียงแต่ต่อมาทะเลาะกันเล็กน้อย หลายปีมานี้ติดต่อกันน้อยครั้ง บัดนี้ล้วนเป็นชายหนุ่มหญิงสาวยังไม่ได้ออกเรือน หากสามารถครองคู่กันได้ก็เหมาะสมยิ่งนัก”
“ข้าเป็นพี่สาวจึงอยากช่วยเหลือ”
ซ่งรั่วเจินเข้าใจ นางเองก็ไม่รู้เนี่ยนชูจะเลือกเช่นไร แต่ไม่ว่าเลือกทางใด นางก็สนับสนุนทั้งหมด
นางเล่าความชอบของเนี่ยนชูออกมา รวมถึงปกติชอบกินสิ่งใด ชอบอันใด ลั่วชิงอินจดจำไว้แล้ว


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
ขอบคุณที่ให้อ่านฟรีนะคะ แต่การเติมเงินใช้เป็นเพียงบัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น...