นายหญิงจ้าวนึกถึงเฉียนหย่าหลินที่เมื่อวานตั้งใจมาทำลายโดยเฉพาะ น่ากลัวว่าเดิมทีก็รู้เรื่องนี้อยู่แล้ว กังวลซ่งรั่วเจินจะทำลายแผนของพวกเขาจึงขัดขวางไว้
ซ่งรั่วเจินจิกนิ้วทำนาย สายตาสะท้อนแววรังเกียจ “ชายารองเช่ออ๋องนี้ ช่างไม่ธรรมดาจริงๆ”
ชั่วขณะฉู่จวินถิงได้ยินถ้อยคำนี้ คล้ายเข้าใจบางอย่างในทันใด สายตาเย็นชาลง “ดูท่าแล้ว พวกเราประเมินนางต่ำเกินไป”
ในเวลาเดียวกัน จ้าวซวี่ไป๋ได้พบเฉียนชิ่งเหมียวอีกครั้ง
เพียงแต่แตกต่างจากรูปร่างบิดเบี้ยวก่อนหน้านี้ เฉียนชิ่งเหมียวกลับมามีรูปร่างเหมือนตอนพลัดตกน้ำอีกครั้ง
“พี่ซวี่ไป๋ ท่านมาหาข้าหรือ?” แม่นางน้อยเอ่ยปาก ใบหน้าเล็กน่ารักเจือความอ่อนเยาว์
จ้าวซวี่ไป๋รู้สึกเพียงอาการปวดแสบแผ่ออกจากหัวใจสู่ปลายจมูก จากนั้นก็กลายเป็นน้ำตา ขอบตาแดงโดยไม่รู้ตัว
“น้องหญิงเหมียวเหมียว เป็นข้าทำผิดต่อเจ้า!”
“ขอโทษ ขอโทษจริงๆ”
เฉียนชิ่งเหมียวเดินมาหยุดต่อหน้าจ้าวซวี่ไป ยื่นมือออกมาจับมือของเขา กลับพบว่าชั่วขณะจะสัมผัสกันนั้น แสงสายหนึ่งสว่างขึ้นมา คล้ายแสงสายนั้นขวางกั้นไม่ให้นางแตะต้องเขาได้
นางมองมือของตน คล้ายเข้าใจความแตกต่างระหว่างคนกับวิญญาณ พูดว่า “พี่ซวี่ไป๋ ในน้ำหนาวมากเหลือเกิน ข้าไม่อยากอยู่ในนั้นตลอดไป ท่านสามารถช่วยข้าได้หรือไม่?”
“น้องหญิงเหมียวเหมียว เจ้าสามารถบอกข้าได้หรือไม่ว่าตกลงตอนนั้นเกิดเรื่องใดขึ้น? เจ้าไม่ระวังพลัดตกน้ำด้วยตนเอง หรือมีคนทำร้ายเจ้า?” จ้าวซวี่ไป๋รีบเอ่ยถาม
ใบหน้าเฉียนชิ่งเหมียวเผยสีหน้าหวาดกลัว เจือความหวาดระแวงหลายส่วน “ข้าไม่ได้พลัดตกน้ำ มีคนผลักข้าจากทางด้านหลัง”
สีหน้าจ้าวซวี่ไป๋เปลี่ยนไปเล็กน้อย แม่นางซ่งพูดถูกจริงเสียด้วย!
ปีนั้นมีคนตั้งใจทำร้ายเหมียวเหมียวจนตาย พวกเขาเหล่านี้ถึงขั้นไม่รู้!
“เหมียวเหมียว เช่นนั้นเจ้ารู้ว่าใครผลักเจ้าตกน้ำหรือไม่? ข้าจะช่วยจับตัวฆาตกรออกมาลงโทษตามกฎหมาย!”


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
ขอบคุณที่ให้อ่านฟรีนะคะ แต่การเติมเงินใช้เป็นเพียงบัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น...