ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 912

“คารวะท่านอ๋องทั้งสอง หม่อมฉันไม่ทราบว่าเป็นพวกท่าน หวังว่าพวกท่านจะไม่ถือสา”

“ไม่เป็นไร”

ฉู่จวินถิงและฉู่อวิ๋นกุยล้วนไม่ถือสาอย่างเห็นได้ชัด เดิมก็มากินข้าวที่ร้านอาหาร นอกจากนี้ แม่นางผู้นี้ก็ไม่ได้ทำผิดอันใด

เมื่อฉู่อวิ๋นกุยได้ยินชื่อหยวนชิงก็เลิกคิ้วขึ้นโดยไม่รู้ตัว สายตากวาดไปทางกู้ฮวนเอ๋อร์ สองคนนี้มีความสัมพันธ์อย่างไรต่อกัน?

“หวังเสวี่ย เจ้าอย่าพูดเหลวไหล!”

กู้ฮวนเอ๋อร์ได้ยินก็ร้อนใจ หยวนชิงมีใจให้นางจริงๆ แต่นางชอบอวิ๋นอ๋องคนเดียว

วันนี้ถ้าไม่ใช่เพราะถูกหวังเสวี่ยลากมา นางก็ไม่อยากมาเลยสักนิด บัดนี้มาแล้ว นางจึงคิดว่าจะหาโอกาสคุยกับหยวนชิงให้ชัดเจน หลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดเรื่องเข้าใจผิดกันในภายหลัง

หวังเสวี่ยได้ยินอย่างนั้นก็คล้ายจะตระหนักได้ว่าตนเองพูดจาผิดไปจึงรีบปิดปาก กล่าวว่า “หม่อมฉันผิดเองเพคะ หม่อมฉันพูดจาผิดไป ท่านอ๋องอย่าเข้าใจฮวนเอ๋อร์ผิดนะเพคะ”

แต่เมื่อเห็นภาพนี้ พวกซ่งรั่วเจินก็มุ่นคิ้วอย่างอดไม่ได้

นี่มันอะไรกัน?

ยิ่งทำแบบนี้ยิ่งมีพิรุธ ยิ่งอธิบายก็ยิ่งแลดูร้อนตัว?

ประกอบกับมีเสียงร้องเรียกดังมาจากด้านหลังพอดี “ฮวนเอ๋อร์ หวังเสวี่ย พวกเจ้ารีบมาเร็วเข้า เหลือแค่พวกเจ้าแล้วนะ!”

ฉู่อวิ๋นกุยเหลือบมองคนด้านหลัง แล้วกล่าวว่า “เจ้ารีบไปเถอะ ทุกคนรอพวกเจ้าอยู่”

กู้ฮวนเอ๋อร์เห็นว่าสีหน้าของฉู่อวิ๋นกุยค่อนข้างเย็นชา คล้ายกับไม่พอใจการปรากฏตัวของนาง ทันใดนั้นก็ใจแป้วไปมากโข เดิมนางคิดว่าในเมื่อบังเอิญมาเจอกันเช่นนี้ มิสู้ใช้โอกาสนี้ไปกินข้าวด้วยกันกับพวกญาติผู้พี่เสียเลยดีกว่า

แต่อวิ๋นอ๋องดูเหมือนจะไม่ค่อยชอบนางมาโดยตลอด นางเองก็จนปัญญาจึงได้แต่ตอบรับ “เพคะ ท่านอ๋อง”

กู้ฮวนเอ๋อร์ว่าแล้วก็ลากหวังเสวี่ยจากไปพร้อมกัน