ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 913

ซ่งปี้อวิ๋นมีสีหน้าน้อยใจ “ข้าก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าจะได้มาเจอซ่งรั่วเจินโดยบังเอิญขนาดนี้ นางกับข้าเดิมก็มีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีต่อกันอยู่แล้ว เจอหน้ากันทีไรเป็นต้องตั้งตัวเป็นอริมาตั้งแต่เด็ก”

“วันนี้เห็นได้ชัดว่าจงใจสร้างความลำบากให้ ช่างน่าชังยิ่งนัก!”

“หวยอัน ท่านโทษข้าไม่ได้นะ วันนี้นางรังแกข้าอย่างไรบ้าง ท่านเองก็ได้เห็นแล้ว เวลาอยู่ต่อหน้าข้ากับเวลาอยู่ต่อหน้าฉู่มู่เหยาเป็นคนละคนกันเลย!”

ซ่งปี้อวิ๋นกล่าวพลางถลาเข้าไปแนบชิดเสิ่นหวยอัน “ข้าคบท่านก่อนชัดๆ วันนี้กลับต้องมองดูท่านเอาใจฉู่มู่เหยา ข้าปวดใจยิ่งนัก”

สัมผัสได้ถึงความนุ่มนิ่มที่แนบชิดกับแขนของตัวเอง เสิ่นหวยอันจิตใจว้าวุ่น น้ำเสียงจึงอ่อนลงกว่าเดิม

“ข้ารู้ว่าทำให้เจ้าได้รับความไม่เป็นธรรม แต่เจ้าก็รู้สถานการณ์ของข้าในตอนนี้ดี ถ้าไม่กรุยทางให้ตัวเอง ถูกพี่ชายสายตรงผู้นั้นของข้ากดไว้แบบนั้น ข้าจะมีวันลืมตาอ้าปากได้อย่างไรกันเล่า?”

“หวยอัน ความจริงข้าไม่สนใจเลยว่าท่านจะมีตำแหน่งใหญ่โตหรือไม่”

“แม้ครอบครัวข้าจะสู้ตระกูลซ่งไม่ได้ แต่ข้าออกเรือนทั้งที ท่านพ่อท่านแม่คงจะไม่ดูดายข้าจนเกินไป ถึงท่านจะเป็นลูกอนุ แต่แม่ของท่านก็ได้รับความโปรดปรานจากพ่อท่านมากเลยไม่ใช่หรือ?”

“ถ้าพวกเราแต่งงานกันก็คงมีชีวิตที่ดีได้เหมือนกัน” ซ่งปี้อวิ๋นพูดขึ้นอย่างอดไม่ได้

ความจริงตั้งแต่แรกเริ่ม นางก็เคยคิดว่าถ้าเสิ่นหวยอันแต่งงานกับองค์หญิงก็จะกลายเป็นราชบุตรเขย ย่อมมีอนาคตสดใส กระทั่งว่ามีตำแหน่งแห่งที่ในราชสำนัก

แต่พอมาได้เห็นเขาสนิทสนมกับฉู่มู่เหยามากขึ้นเรื่อยๆ ในวันนี้ เรื่องบางอย่างไม่เคยทำให้นางมาก่อนด้วยซ้ำ นางก็อดจะรู้สึกปวดใจไม่ได้

ไม่ควรเป็นแบบนี้สิ!

เสิ่นหวยอันได้ยินแล้ว แววตาก็เปลี่ยนเป็นมืดครึ้ม กล่าวว่า “ปี้อวิ๋น เจ้าคงรู้สถานการณ์ของข้าดี ลูกอนุคนหนึ่ง ถึงจะมีความสามารถแล้วอย่างไรเล่า?”

“ยามนี้แค่จะซื้อร้านอาหารก็ยังลำบาก วันหน้ายังจะมีอนาคตอะไรได้?”

“เจ้ากับข้ารู้จักกันมาหลายปี เข้าใจความคิดของข้าเป็นอย่างดี เจ้าไม่อยากช่วยข้างั้นรึ?”