ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 957

“เรื่องนี้แพร่งพรายออกไปย่อมส่งผลเสียต่อชื่อเสียงขององค์หญิง คาดว่าฮองเฮาจะต้องไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ไปแน่” หลี่ซื่อรีบพูด

“เจ้าโง่!” ใต้เท้าเสิ่นตะคอกเสียงดัง “ฮองเฮาให้ความสำคัญมากก็ยิ่งเข้มงวดมาก ประเดี๋ยวจะมีคนไม่รู้ผิดชอบชั่วดีเฉกเดียวกับเขา ใช้วิธีพรรค์นี้มาเป็นราชบุตรเขย!”

“เจ้าเองก็ไม่ดูบ้างว่าเจ้ามีคุณธรรมเช่นไร สามารถมีโอกาสช่วยองค์หญิงเอาไว้ได้ก็เป็นวาสนาที่เจ้าบำเพ็ญมาไม่รู้กี่ชาติแล้ว ยังเพ้อฝันถึงสิ่งอื่น ไม่รู้จักประมาณตน โง่งมยิ่งนัก!”

เสิ่นหวยอันได้ยินคำด่าว่าสั่งสอนของบิดา แทบจะเหยียบย่ำเขาให้ต่ำต้อยไม่ต่างจากเถ้าธุลี สีหน้าของเขาแดงก่ำ กลับไม่รู้ว่าจะแก้ตัวเช่นไร

หากไม่ใช่เพราะอยู่ที่ครอบครัวนี้แล้วมองไม่เห็นความหวัง เขาก็คงไม่เดินบนคมดาบ คิดวิธีเช่นนี้ออกมาได้

เขาครุ่นคิดตลอดทั้งคืน สามารถแน่ใจได้ว่าองค์หญิงเคยหวั่นไหวกับเขามาก่อน มองผ่านท่าทีและอารมณ์ที่แสดงออกในอดีตก็สามารถมองออกได้ว่าสาเหตุที่ทำให้กลายเป็นเช่นนี้ น่ากลัวว่าเกี่ยวข้องกับซ่งปี้อวิ๋น

หากไม่ใช่นางมักจะระงับตนไม่อยู่ เรื่องก็คงไม่ถูกเปิดเผยออกมา

หากเขาสามารถแต่งองค์หญิงได้จริง ย่อมสามารถกลับมาผงาดยืดอกชูคอได้ ไม่เป็นเช่นนี้ คล้ายพวกต่ำต้อยไร้ความสามารถก็มิปาน!

“ท่านพ่อ เรื่องนี้เป็นข้าทำผิดจริง แต่ดีชั่วอย่างไรข้าก็ช่วยองค์หญิงไว้ หรือข้าไม่มีผลงานอะไรในบ้านเลยกระนั้น?” เสิ่นหวยอันพูดอย่างไม่อาจหักใจ

ใต้เท้าเสิ่นสบถเสียงเย็นทีหนึ่ง “เจ้าพูดๆ เถอะว่าตนเองทำอันใด? ปกติมองดูแล้วพยายามมากกว่าผู้อื่น แต่น้องชายของเจ้าสอบผ่านแล้ว เจ้าเล่า?”

“เห็นแก่เจ้าที่ช่วยองค์หญิงไว้ จึงใจกว้างต่อเจ้าเป็นพิเศษ แต่ดูเจ้าในตอนนี้เถอะ หากเชื้อพระวงศ์ลงโทษจริงๆ เจ้าและแม่เจ้าก็เก็บของไสหัวออกไปพร้อมกันเถอะ!”

เสิ่นหวยอันกำหมัดแน่น สบมองใต้เท้าเสิ่นสายตาเย็นชา ลอบตัดสินใจภายในใจ เขาจะเป็นราชบุตรเขยให้ได้!

เดิมทีอยากทำให้ฉู่มู่เหยาหลงรักช้าๆ รอนางหลงรักปักใจอยู่กับตน แต่ตอนนี้เห็นที ไม่ทันเวลาแล้ว

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ทำได้เพียง...หุงข้าวสารให้เป็นข้าวสุก!

รอองค์หญิงกลายเป็นคนของเขา ต่อให้ไม่เต็มใจก็ไม่มีประโยชน์!