ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 974

แต่หลังจากที่กู้ฮวนเอ๋อร์ได้ยินว่าญาติผู้พี่ไม่เคยได้สิ้นเปลืองความคิดเพื่อเรื่องนี้เลยตั้งแต่ต้นจนจบ แต่กลับเป็นฉู่อ๋องเสียอีกที่สะสางทุกอย่างด้วยตัวเอง ทั้งยังยอมรับต่อหน้าฮองเฮาว่าเขาเป็นฝ่ายพยายามเอาชนะใจนาง ญาติผู้พี่ยังไม่แน่ว่าจะรับปาก นางจึงตระหนักว่าที่แท้สตรีก็สามารถใช้ชีวิตอย่างมีศักดิ์ศรีเหมือนญาติผู้พี่ได้เหมือนกัน

ไม่ต้องก้มศีรษะให้ครอบครัวสามี ทั้งยังไม่ต้องใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังทุกย่างก้าว นางมีความกล้าถอนหมั้นในวันแต่งงาน ทั้งยังไม่เกรงกลัวถ้อยคำซุบซิบนินทา

ต่อให้ใครจะคิดว่านางไม่คู่ควรกับฉู่อ๋อง ทว่าในสายตาฉู่อ๋อง สิ่งที่กลัวกลับเป็นการทำให้นางรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ

ฉู่มู่เหยาก็เข้าใจความคิดของกู้ฮวนเอ๋อร์เช่นกัน ถึงนางจะเป็นถึงองค์หญิงผู้สูงศักดิ์ แต่ก็ไม่กล้ามีความคิดเช่นพี่สะใภ้

แต่เมื่อได้เห็นพี่สะใภ้และเสด็จพี่เช่นนี้ นางก็อวยพรให้พวกเขาจากใจจริง

แม้ว่าชั่วชีวิตนี้ตนเองไม่แน่ว่าจะสามารถใช้ชีวิตแบบพี่สะใภ้ได้ แต่เพียงได้เห็นว่าพวกเขาทำได้ นางก็รู้สึกเป็นเกียรติแล้ว

สี่พี่น้องสกุลซ่งเห็นว่าฉู่จวินถิงให้ความสำคัญกับน้องสาวของพวกตนเช่นนี้ก็อดมองตากันไม่ได้ ใบหน้าเผยรอยยิ้มปลาบปลื้มใจออกมา

โชคดีที่น้องสาวคนดีของพวกเขาได้พบกับคนที่คู่ควรฝากชีวิตด้วย แน่นอน มีพวกเขาอยู่ ใครก็อย่าหวังว่าจะรังแกรั่วเจิน!

“เห็นแล้วใช่ไหม? หากผู้ชายจริงใจกับเจ้าก็แทบอยากให้คนทั้งใต้หล้ารับรู้ เจ้าไม่ต้องถามอันใดทั้งนั้นก็จะบอกทุกความเคลื่อนไหวให้เจ้ารู้เอง”

“ปิดบังอำพรางเหมือนเสิ่นหวยอันแบบนั้น ข้างกายยังมีหญิงอื่น แค่เห็นก็รู้แล้วว่าไม่มีความจริงใจ”

ซ่งจิ่งเซินปรายตามองฉู่มู่เหยาพลางเอ่ยพร้อมยิ้มบาง แต่ครั้นหันมาเห็นนางดวงตาแดงเรื่อ เหมือนว่าร้องไห้แล้วก็อดประหลาดใจไม่ได้ “ไม่ได้ให้เจ้าแต่งงานเสียหน่อย เหตุใดจึงตาแดงเสียแล้วเล่า?”

ฉู่มู่เหยารีบเช็ดขอบตา “ท่านไม่เข้าใจ ข้าเห็นว่าเสด็จพี่ของข้าจะได้แต่งงานแล้วจึงดีใจจนน้ำตาไหลต่างหากเล่า!”