ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 975

ซ่งหลินมองรอยยิ้มของลูกสาวตนเอง ในใจรู้สึกเป็นสุขอย่างไม่อาจพรรณนา ประกอบกับได้ยินคำพูดของภรรยาตนเองพอดี เขาจึงอดกล่าวขึ้นไม่ได้ว่า

“ตอนนี้ท่าทีของข้าดีมากแล้ว ไม่ว่าพ่อตาบ้านไหนก็เห็นลูกเขยขัดตาทั้งนั้นแหละ แต่ฉู่อ๋องผู้นี้ นิสัยไร้ที่ติเลยจริงๆ”

“ในอดีตตอนข้าอยู่ในสนามรบมักได้หารือกับเขาบ่อยๆ เป็นสุภาพบุรุษที่หาได้ยากคนหนึ่ง ทั้งยังมีความรับผิดชอบ เขาจะไม่ทำให้เจินเอ๋อร์ผิดหวังแน่นอน”

คิดถึงว่าตอนแรกเขาก็คิดว่าฉู่จวินถิงเป็นลูกเขยที่ดีคนหนึ่ง ไม่ว่าลูกสาวสกุลใดได้แต่งงานกับเขา จะต้องได้มีชีวิตที่ดีพร้อมอย่างแน่นอน แต่เจ้าหมอนี่นิสัยเย็นชาเกินไป ไม่ถูกใจลูกสาวบ้านไหนสักคน เขาจึงเลิกล้มความคิดนี้ไป

ใครเลยจะคาดว่าวกไปวนมาสุดท้ายทุกอย่างก็กลายเป็นจริง ฉู่อ๋องถึงกับต้องการแต่งงานกับลูกสาวเขาคนเดียวเท่านั้น โดยเฉพาะเมื่อพวกสหายเก่าแก่ได้รู้เรื่องนี้ แต่ละคนก็มีสีหน้าเหมือนเห็นผี ในใจเขาไม่ต้องบอกเลยว่าปลาบปลื้มมากแค่ไหน!

กู้หรูเยียนพยักหน้าน้อยๆ “สายตาของเจินเอ๋อร์ก็ดีเหมือนกัน โชคดีที่ถอนหมั้นเสียตั้งแต่ตอนนั้น มิฉะนั้นถ้าเข้าไปอยู่ในจวนสกุลหลิน พ่อแม่อย่างพวกเราก็ทำผิดต่อนางมากเกินไปแล้ว!”

หลังจากซ่งรั่วเจินสวมแหวน ฉู่จวินถิงก็จูงมือนางลงมาจากบนหอสูง

ทว่าเส้นทางที่จากไปกลับต่างจากตอนที่พวกเขาขึ้นมา เมื่อนางลงจากหอสูงอีกด้านหนึ่งจึงพบว่าด้านหลังมีทางเดินที่เต็มไปด้วยดอกไม้สดสายหนึ่ง

“นี่...ล้วนแต่เป็นสิ่งที่ท่านเตรียมเอาไว้หรือ?”

ดวงตาซ่งรั่วเจินเต็มไปด้วยความประหลาดใจ รอบด้านคือดอกไม้ไฟเจิดจ้า ใต้ฝ่าเท้ากลับเป็นทางบุปผาหลากสีสัน กลีบบุปผาชูสลอน สุดแสนจะโรแมนติก

“เจ้าชอบหรือไม่?” ฉู่จวินถิงตอบรับ ใบหน้าหล่อเหลาเผยความกระวนกระวายใจออกมาเล็กน้อย

เขาไม่เคยมีประสบการณ์ด้านนี้มาก่อน วันนี้ก็คิดอยู่นานจึงคิดออกมาได้ หวังเพียงว่านางผู้เป็นที่รักจะชอบ

ซ่งรั่วเจินมองปราดเดียวก็ดูออก ดวงตาที่ตาดำกับตาขาวตัดกันอย่างชัดเจนมีรอยยิ้มสดใสเจิดจ้า “งดงามปานนี้ จะมีคนไม่ชอบได้อย่างไรเพคะ?”