ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 981

ในขณะที่ทั้งสองกำลังสนทนากันอยู่นั้น นางกำนัลในตำหนักจงเฟยก็พลันเข้ามา

“ถวายพระพรฮองเฮาเพคะ”

นางกำนัลก้มกายคำนับด้วยท่าทางเคารพนบนอบ แต่ในมือกลับถือเซียนบุปผาเอาไว้หนึ่งองค์

“แม่นางของบ่าว ให้บ่าวนำเซียนบุปผามาให้ฮองเฮา ขอเพียงทรงบูชาด้วยใจที่ตั้งมั่น ก็จะสามารถเปล่งปลั่งผุดผ่อง ทำให้เยาว์วัยตราบนานเท่านาน”

เมื่อวาจาถูกเปล่งออกมาเช่นนั้น ฮองเฮาและลู่หมิ่นฮุ่ย ต่างพินิจพิจารณาเซียนบุปผาที่อยู่ตรงหน้า ต้องบอกเลยว่ารูปปั้นนี้ถูกทำขึ้นได้สมจริงยิ่งนัก เซียนบุปผานั้นก็งามวิจิตรด้วยรูปลักษณ์อันเย้ายวนตา

“นี่มันเซียนบุปผาอะไรกัน? ข้าไม่เคยเห็นมาก่อนเลย”

แววตาของฮองเฮาปรากฏแววประหลาดใจวาบหนึ่ง ในใจกับยิ่งรู้สึกสงสัย จงเฟยมีน้ำใจงามถึงเพียงนี้เชียวหรือ จึงยอมมอบของล้ำค่าเช่นนี้ให้แก่นาง?

นางสนมวังหลัง ต่างกำลังช่วงชิงแข่งขัน หวังเพียงให้ตนสามารถงามล้ำกว่าผู้อื่น เพื่อที่ฮ่องเต้จะได้ต้องตาในคราแรกเห็น จงเฟยในวันนี้ผุดผ่องไปทั้งตัวยิ่งกว่าทุกวัน แค่ฮ่องเต้ได้เห็น ราตรีนี้ย่อมต้องพลิกป้ายชื่อของนางเป็นแน่

หากความลับที่ทำให้จงเฟยงดงามขึ้นเป็นเพราะการบูชาเซียนบุปผาจริง แล้วเหตุใดจึงยอมนำวิธีนั้นบอกแก่นางในยามนี้เล่า? คิดวางกลอุบายสิ่งใดกันแน่?

“นี่คือเซียนโบตั๋น”

“แม่นางบอกว่าฮองเฮาคือประมุขแห่งวังหลัง อีกทั้งทรงมีเมตตาต่อนางมาโดยตลอด บัดนี้มีของดีจึงปรารถนาจะมอบให้ฮองเฮาเพคะ”

ฮองเฮาโบกมือ “ลงไปเถิด”

แม่นมที่ยืนอยู่ข้าง ๆ รับเซียนโบตั๋นเอาไว้ และพินิจดูอย่างถี่ถ้วน ก่อนจะอดอุทานมิได้ “แม่นาง ดูไปแล้วช่างสมจริงยิ่งนัก ดวงตาคู่นั้นราวกับกำลังจ้องมองพวกเราอยู่จริงๆ”

ฮองเฮาและลู่หมิ่นฮุ่ยพินิจพิจารณาอย่างถี่ถ้วนอยู่รอบหนึ่ง ดูไปแล้วหาใช่ของธรรมดาไม่

“หรือว่าจงเฟยคิดจะให้หลิงเชี่ยนเอ๋อร์แต่งงานกับเช่ออ๋องจริง ๆ เกรงว่าท่านทรงทราบเรื่องนี้เข้าจะไม่พอพระทัย จึงตั้งใจนำของมาถวายเพื่อขออภัย?” ลู่หมิ่นฮุ่ยกล่าวด้วยความฉงน