ณ เวลาเดียวกันนั้น อวิ๋นเนี่ยนชูก็ได้มาหาซ่งรั่วเจินเช่นกัน
“รั่วเจิน ยินดีกับเจ้าด้วยนะ ข้าเองก็เห็นเหตุการณ์ในงานเทศกาลโคมไฟแล้ว เดิมทีอยากจะไปแสดงความยินดีกับเจ้าอยู่หรอก แต่หลังจากนั้นเกิดเรื่องบางอย่างทำให้ล่าช้าไป จึงต้องมามอบของขวัญแสดงความยินดีในวันนี้”
อวิ๋นเนี่ยนชูยิ้มพลางยื่นของขวัญแสดงความยินดีไปให้ “นี่คือของสิ่งนี้ข้าเตรียมไว้แต่เนิ่น ๆ แล้ว ฉู่อ๋องเป็นคนดีจริง ๆ เมื่อพวกเจ้าได้แต่งงานกันแล้วจักต้องครองรักกันอย่างร่มเย็นเป็นสุข จนผู้คนรอบข้างพากันริษยาแน่นอน”
ซ่งรั่วเจินมองดูอวิ๋นเนี่ยนชูเปิดกล่องผ้าไหมออก ภายในบรรจุเครื่องประดับศีรษะของสตรีครบชุด เครื่องตกแต่งอื่น ๆ ไปจนถึงเครื่องประทินโฉม ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความตกใจอย่างถึงที่สุด
“ของมากมายถึงเพียงนี้เชียวหรือ? ดูแล้วครบชุดเลย เจ้าให้จัดทำขึ้นมาโดยเฉพาะหรือ?”
“ใช่แล้ว!” อวิ๋นเนี่ยนชูพยักหน้าพลางยิ้ม “แต่ก่อนข้าครุ่นคิดอยู่ตลอดว่าควรจะมอบสิ่งใดให้เจ้าเป็นของขวัญดี แต่คิดไปคิดมาก็ยังไม่มีสิ่งที่เหมาะสมที่สุดได้เลย”
“หลังจากนั้น ข้าก็คิดว่า สิ่งที่สตรีมักจะใช้บ่อย ๆ ในชีวิตประจำวันก็มิพ้นเครื่องประดับ และเครื่องประทินโฉม เพราะฉะนั้นข้าจึงตั้งใจจัดเตรียมของทั้งชุดนี้ไว้ให้ ล้วนจัดเตรียมตามความชอบของเจ้าทั้งนั้น”
“แม้แต่สีของเครื่องประทินโฉมนี้ ก็ยังเหมาะกับเจ้าที่สุดเลย!”
พวกนางเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่วัยเยาว์ ความชอบและนิสัยใจคอของอีกฝ่ายจึงเข้าใจเป็นที่สุด เพราะฉะนั้น ครั้นจัดทำของขวัญชุดนี้ออกมา นางเห็นแล้วก็ชอบมากเช่นกัน
“เนี่ยนชู เจ้าใส่ใจข้ายิ่งนัก!” ซ่งรั่วเจินอดไม่ได้ที่จะตื้นตันใจ พลางยิ้มและกอดอวิ๋นเนี่ยนชู “ขอบใจเจ้ามากนะ”
“ด้วยมิตรภาพระหว่างพวกเราแล้ว เช่นนี้นับว่ามากมายอะไรกันเล่า?”
อวิ๋นเนี่ยนชูยิ้มกว้างทั่วใบหน้า “ภาพในงานเทศกาลโคมไฟนั้น ช่างน่าอิจฉาเหลือเกิน ตอนนี้ทั้งเมืองหลวงต่างร่ำลือเรื่องนี้กันไปทั่ว แทบจะกลายเป็นตำนานเรื่องหนึ่งแล้ว”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
ขอบคุณที่ให้อ่านฟรีนะคะ แต่การเติมเงินใช้เป็นเพียงบัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น...