ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 989

“อะไรนะ?” อวิ๋นเนี่ยนชูชะงัก ภายในสายตาสะท้อนความตกตะลึง

ทั้งๆ ที่ตลอดมาล้วนเป็นนางตอแยญาติผู้พี่

หากไม่ใช่เพราะหลายปีมานี้นางทำเช่นนี้มาโดยตลอด คาดว่าญาติผู้พี่ก็คงไม่ชอบนาง ทว่าได้ยินคำพูดของมารดาแล้ว เหตุใดญาติผู้พี่ถึงผลักทั้งหมดนี้ลงบนศีรษะของเขาเล่า?

“เฉิงเจ๋อพูดว่าเขาพยายามสอบสร้างผลงานก็เพื่อจะได้คู่ควรกับเจ้า จะได้มีโอกาสสู่ขอเจ้า”

“หากเปลี่ยนเป็นในอดีต ข้าจะต้องไม่เห็นด้วยที่พวกเจ้าคบหากัน บัดนี้ผ่านเรื่องมามากถึงเพียงนี้ ความคิดของแม่ก็เปลี่ยนไปไม่น้อย”

“หากเจ้าชอบเฉิงเจ๋อจริง ข้าเองก็ไม่คัดค้าน แต่หากเจ้าไม่ชอบ...”

สีหน้าจางเหวินสับสน ก่อนหน้านี้เคยเห็นท่าทางของเด็กทั้งสอง ไม่ว่ามองอย่างไรเนี่ยนชูก็ไม่คล้ายไม่ชอบเฉิงเจ๋อ

“ข้าชอบญาติผู้พี่เจ้าค่ะ” อวิ๋นเนี่ยนชูตอบอย่างไม่ลังเล “ข้าชอบญาติผู้พี่มาโดยตลอด”

มองเห็นท่าทางมุ่งมั่นของลูกสาว จางเหวินรู้สึกเอือมระอาระคนโชคดีอยู่บ้าง “ช่างแล้วๆ น้ากู้ของเจ้าพูดถูกแล้ว ลูกหลานมีความสุขของลูกหลาน พวกเจ้าคบหากันก็เป็นพวกเจ้าสร้างขึ้น”

“แม้ว่าปีนั้นเฉิงเจ๋อทำไม่ถูก ไม่สมควรเกิดความคิดต่อเจ้า แต่ข้าล้วนเห็นความพยายามของเขาตลอดหลายปีมานี้อยู่ในสายตา”

“บัดนี้เขาอยู่ในราชสำนักเองก็ได้รับคำชม หากเจ้าแต่งกับเขา ย่อมไม่เสียเปรียบ”

อวิ๋นเนี่ยนชูได้ยินถ้อยคำนี้ของมารดา รู้สึกเพียงความตกตะลึงดีใจมาอย่างกะทันหันยิ่งนัก ทันใดนั้นรู้สึกเหลือจะเชื่ออยู่บ้าง

“ท่านแม่ ท่านพูดจริงหรือ? ท่านไม่ต่อต้านข้าคบหากับญาติผู้พี่จริงหรือ?”

“ข้ายังหลอกเจ้าอีกกระนั้น?” จางเหวินหัวเราะเบาๆ

อวิ๋นเนี่ยนชูต้องการคำยืนยันอย่างอดไม่ได้ “ท่านแม่ คำพูดเหล่านี้ล้วนเป็นญาติผู้พี่พูด เขาบอกกับปากตนเองว่าชอบข้า ต้องการแต่งงานกับข้าหรือเจ้าคะ?”

คราวนี้คนสงสัยกลับเป็นจางเหวิน “ย่อมเป็นญาติผู้พี่เจ้าพูด”

“ท่านแม่ ขอบคุณท่านมากเจ้าค่ะ!”