ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 990
เพียงเอ่ยปาก โทสะทั้งหมดก็พรั่งพรูออกมาแล้ว
ความเจ็บปวดและอึดอัดใจที่สั่งสมอยู่ภายในใจล้วนระเบิดออกมาในเวลานี้
อวิ๋นเฉิงเจ๋อได้ยินอวิ๋นเนี่ยนชูพูดเช่นนี้เป็นครั้งแรก มองนางตวาดถามไล่เรียงตนเอง ภายในใจเปี่ยมความรู้สึกผิด
“ขอโทษ ล้วนเป็นความผิดของข้า”
เห็นสายตาเปี่ยมความรู้สึกผิดของฝ่ายชาย อวิ๋นเนี่ยนชูตาแดงขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว “เดิมทีทั้งหมดนี้ก็เป็นความผิดของท่านอยู่แล้ว! เหตุใดท่านไม่บอกข้าเร็วสักหน่อย ท่านรู้ว่าหลายปีมานี้ข้าฝืนได้ลำบากมากเพียงใดหรือไม่?”
“ในเมื่อท่านไม่พูดมาโดยตลอด เหตุใดไม่เก็บเอาไว้ชั่วชีวิตเล่า?”
น้ำตานางไหลลงมา ตลอดหลายปีมานี้ไม่ตอบรับความรู้สึกนาง นี่ทุกข์ใจมากเพียงใด?
นางอยากบริภาษเขาแรงๆ อยากทุบตีเขา ชนิดที่ว่าอยากไม่สนใจเขาอีก ทำให้เขาเสียใจภายหลังไปชั่วชีวิต
เพียงแต่ ยามได้เห็นของเหล่านั้นที่เขาซ่อนไว้ภายในห้อง รวมถึงภาพเหมือนของนางที่วาดไว้นับไม่ถ้วนยามค่ำคืน นางก็อยากร้องให้อย่างอดไม่ได้...
“เป็นความผิดของข้าเอง ทั้งหมดล้วนเป็นความผิดของข้า เจ้าตีข้าด่าข้าโทษข้า ล้วนสมควรทั้งสิ้น”
อวิ๋นเฉิงเจ๋อสืบเท้าขึ้นไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ภายในสายตาเปี่ยมความเอ็นดู “เจ้าอย่าร้องเลย”
“ข้าร้องหรือไม่ก็เป็นเรื่องของข้า ไม่ต้องให้ท่านใส่ใจ!”
อวิ๋นเนี่ยนชูสะบัดอวิ๋นเฉิงเจ๋อออก อารมณ์พลุ่งพล่านไม่สามารถสงบลงได้ กี่วันคืนกันเล่า นางสงสัยตนเอง นับตั้งแต่ความรักแรกแย้มผลิบาน ความชอบทั้งห้องหัวใจ สุดท้ายก็เริ่มสงสัยตนเอง ลอบเสียใจเงียบๆ
นางไม่เข้าใจจริงๆ ในเมื่อมารดาไม่ยอมให้พวกเขาคบหากัน พวกเขาเองก็สามารถฝ่าฟันได้ เหตุใดญาติผู้พี่จะต้องระงับตนเองไว้เช่นนี้ด้วยเล่า?
บทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
ขอบคุณที่ให้อ่านฟรีนะคะ แต่การเติมเงินใช้เป็นเพียงบัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น...