ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง นิยาย บท 991

ได้ยินคำพูดของอวิ๋นเฉิงเจ๋อ ภายในสายตาอวิ๋นเนี่ยนชูเปี่ยมความแปลกใจ มากที่สุดคือต้องการรู้เหตุผลทั้งหมด

ตกลงเป็นเพราะอะไร?

เพราะเหตุใดหลายปีมานี้ ทั้งๆ ที่นางแสดงความชอบของตนออกมาไม่ใช่เพียงครั้งเดียว ทว่าญาติผู้พี่กลับหลบเลี่ยงนางมาโดยตลอด นางต้องการคำตอบหนึ่ง กลับไม่ได้รับ

ทั้งๆ ที่ดีต่อนางถึงเพียงนี้ ทั้งๆ ที่ภายในใจมีนางมาโดยตลอด เพราะเหตุใดจึงเป็นเช่นนี้?

อวิ๋นเฉิงเจ๋อเอ่ยปากพูดเสียงขมปร่า นี่ถึงพูดความคิดที่เก็บซ่อนไว้ภายในใจตลอดหลายปีมานี้ออกมา...

อวิ๋นเนี่ยนชูได้ยินทั้งหมดนี้ สายตาสะท้อนแววเหลือจะเชื่อ ยากจะเชื่อได้ว่าทั้งหมดนี้ถึงขั้นยังมีเรื่องที่นางไม่รู้มากถึงเพียงนี้

“ดังนั้น...พวกเราไม่ใช่ญาติพี่น้องแท้ๆ?”

อวิ๋นเนี่ยนชูเผยสีหน้าตกตะลึงพรึงเพริด นี่คือเรื่องที่นางไม่เคยรู้ หลายปีมานี้ญาติผู้พี่ก็ไม่เคยพูดมาก่อน

อวิ๋นเฉิงเจ๋อพยักหน้า “ปีนั้นข้าถูกทิ้งไว้ที่ประตูเรือนด้านหลัง หากไม่ใช่ท่านแม่ใจดีรับเลี้ยงข้า ข้าคงตายไปตั้งนานแล้ว...”

หลายปีมานี้เขาเคยคิดอยู่หลายค่ำคืน บิดามารดาแท้ๆ ของเขาเป็นใคร เหตุใดต้องทิ้งเขา บางครั้งก็เกลี้ยกล่อมตนเอง คิดถึงปัญหาเหล่านี้ไปล้วนไม่มีความหมาย เสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์

เพียงแต่ ยามอยู่เพียงลำพังเขาก็ยังอดคิดไม่ได้

เขาเบี่ยงเบนความคิดส่วนใหญ่ไปที่การเรียน เขารับรู้ว่าตนเองช่างอ่อนแอและต่ำต้อย อีกทั้งยังอยากเปลี่ยนทั้งหมดนี้ด้วยความพยายามของตน

ต่อให้ปกติเขาเสแสร้งต่อหน้าทุกคนดีมากเพียงใด ทว่ายามได้เห็นคนใสซื่อไร้เดียงสาอย่างเนี่ยนชู แสงแดดยังอบอุ่นขึ้นมาอีกครั้ง ความรู้สึกที่เก็บซ่อนอยู่ภายในใจก็แผ่ซ่าน