ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 88

หัวใจของจวินมู่เหนียนบีบแน่นและร่างกายของเขาก็รายล้อมไปด้วยกลิ่นอายอันตรายออกมา นางรู้จริง ๆว่าเขาคือหมิงโหลว? เขาเปิดเผยตัวตนเมื่อใด?

ในเมื่อนางรู้ว่าเขาคือหมิงโหลว ถ้าเช่นนั้นทำไมนางถึงไม่รู้ว่าคนในสระบัวเมื่อเทศกาลหานอีก็เป็นเขาเช่นกัน?

นางช่างกล้าจริงๆ ถึงได้ขู่เขาเช่นนี้ นางรู้ได้อย่างไรว่าเขาจะต้องช่วยนาง?

ซูจื่ออวี๋คุกเข่าอยู่ต่อหน้าจวินมู่เหนียนโดยไม่ต้องเงยหน้าขึ้นแต่ก็รู้สึกได้ถึงสายตาเย็นชาที่เกือบจะทิ่มแทงนาง

ทั้งเสียงขบฟันและเสียงบีบแขนรถเข็นของเขาดังขึ้นเบาๆอยู่ข้างหูของนาง

สิ่งที่ซูจื่ออวี๋พูดนั้นอาจะทำให้จวินมู่เหนียนรู้สึกขุ่นเคืองใจ แต่นางไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเสี่ยง

นางไม่สามารถปล่อยให้จวินมู่หลานชายผู้น่าขยะแขยงแสดงละครเป็นวีรบุรุษช่วยสาวงามอะไรแบบนั้น แม้ว่าจวินมู่เหนียนจะดูเข้ากับคนได้ยาก แต่ซูจื่ออวี๋เชื่อว่า ฉินอ๋องผู้เป็นที่รักของชาวต้าโจว ต้องไม่ใช่ตัวร้ายที่รู้จักแต่ใช้กำลังแบบจวินมู่หลาน

และ... การเคลื่อนไหวของนางไม่ใช่แค่เพื่อให้จวินมู่เหนียนช่วยให้นางพ้นจากปัญหา แต่ยังมีจุดประสงค์อื่นที่สำคัญกว่านั้น

ซูจื่ออวี๋สูดหายใจเข้าลึกๆและกลั้นไว้จนแก้มของนางเปลี่ยนเป็นสีแดง และในตอนที่มีน้ำตาไหลออกมานางถึงเงยหน้าขึ้นมองจวินมู่เหนียน

สายตานี้อ่อนโยนนุ่มนวลดั่งสายน้ำ เปล่งประกายเงาวับ

ตอนนี้นางดูอ่อนแอราวกับหญิงผู้น่าสงสาร

ซูจื่ออวี๋เอ่ยขึ้นมา “ท่านอ๋อง ที่อวี๋เอ๋อร์พูดเป็นเรื่องจริงทั้งหมดใช่หรือไม่?”

จวินมู่เหนียนมองซูจื่ออวี๋อย่างเฉยเมย สตรีที่อยู่ตรงหน้านางนั้นงามล่มเมืองจริงๆ แต่ความคิดและความลับของนางนั้นมีมากเกินไป

หลังจากจวินมู่เหนียนตัดสินใจที่จะตรวจสอบเรื่องของซูจื่ออวี๋ในภายหลัง และตัวเขาต้องระมัดระวังและรอบคอบมากกว่านี้ ส่วนซูจื่ออวี๋เขาจะติดตามอยู่ห่างๆ