ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 100

“อะไรกัน?” สีหน้าขององค์ชายอานเปลี่ยนไปเล็กน้อย “อาหยูต้องการมอบภาพวาดนี้ให้ข้า แต่หลิงหลงฟูเหรินซื้อมันมางั้นหรือ?”

“ขอรับ เซี่ยหวายจุนคิดว่าภาพวาดนั้นคือคุณหนูใหญ่หยวนมอบให้ท่านอ๋อง ดังนั้นจึงโกรธมาก”

องค์ชายอานดูมึนงง นางให้ภาพวาดแก่เขาได้ยังไง?

“ภาพวาดนั้น อาหยูบอกว่าอะไร?” องค์ชายอานถามหลังจากเงียบไปนาน

องครักษ์ลังเล “คุณหนูใหญ่หยวนกล่าวว่า ภาพวาดนั้นมอบให้องค์ชาย โดยบอกว่านางได้พบคนที่รักแล้ว ท่านอ๋องได้โปรดลืมข้าเสียเถิด”

องค์ชายอานมองตรงมาที่เขาราวกับจะเพิกเฉยต่อคำตอบของเขา แล้วถามต่อว่า “แล้วอาหยูพูดว่ากระไร?”

องครักษ์ตอบแทบจะในทันทีว่า “คุณหนูใหญ่หยวนไม่เคยอธิบายเรื่องนี้เลย”

องค์ชายอานกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “งั้นก็แค่นั้นเถอะ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ข้าจะเข้าไปในวังแล้ว”

เนื่องจากอาหยูไม่ได้ให้คำอธิบายเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาจึงต้องกลับไปเอาภาพวาดกลับมา

องค์ชายสวมชุดราชวงศ์สีเหลือง มีแผ่นมังกรทองสี่กรงเล็บปักบนผ้าไหม รักษารูปร่างให้แข็งแรงเพื่อหน้าที่ขุนศึกมาหลายปี ใบหน้าสีบรอนซ์ของเขาถูกย้อมด้วยแสงแดด ลมและทรายของชายแดน ใบหน้าที่หล่อเหลาและเด็ดเดี่ยวของเขาคล้ายกับมู่หรงเจี๋ย แต่เขามีสีหน้าที่เข้มกว่ามู่หรงเจี๋ยเพียงเล็กน้อย

เขาขมวดคิ้วเป็นเวลานาน ก่อตัวเป็นตัวอักษรชวน เขาไม่ได้รู้สึกแก่ แต่รู้สึกได้ถึงเสน่ห์ของผู้ชายมากขึ้น

ปีนี้อายุสามสิบแปด มันเป็นช่วงเวลาที่น่าภาคภูมิใจที่สุดในชีวิตของเขา แต่เขาได้ถอนตัวจากฝ่ายราชวังและฝ่ายการค้านมานานแล้ว และไม่เกี่ยวข้องกับกิจการของราชวังอีกต่อไป

“อ้อ องค์ชาย ข้าได้ยินมาว่าองค์จักรพรรดิเหลียงป่วย และเซี่ยจื่ออาน ธิดาของหยวนซื่อกำลังรักษาองค์จักรพรรดิอยู่” องครักษ์กล่าวเมื่อเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ

“อาซิน?” องค์ชายอานขมวดคิ้วอย่างเป็นนิสัย “เกิดอะไรขึ้น อาซินป่วยหนัก ทำไมถึงไม่รายงานข้า?”

องครักษ์กล่าวว่า “ข่าวในวังถูกปิดทั้งหมด ข้าก็เพียงแต่ได้ยินมาจากบริวารของผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์เท่านั้น”