ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1016

จ้วงจ้วงส่ายหน้า “ไม่เชิง ข้าคิดว่าฝ่าบาทรับสั่งให้นางออกจากวังตอนนี้”

จู่ ๆ จ้วงจ้วงก็รู้สึกสงสัยในใจ สนมเหมยเคยบอกว่าจักรพรรดิก็เห็นด้วยกับนาง ที่จะให้ออกจากวังไปจุดธูปถวายพระ แต่เห็นได้ชัดว่าจักรพรรดิไม่ทราบเรื่องนี้เลย เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

“ข้าไม่ได้บอกให้นางไป” จักรพรรดิกล่าว

“อืม” จ้วงจ้วงหันกลับมา “ข้าให้ใบสั่งยาแก่หมอหลวงแล้ว นี่เป็นใบสั่งยาใหม่ จื่ออันบอกว่ามีเรื่องบางอย่างต้องกำชับหมอหลวง”

“อืม ไปเถิด” จักรพรรดิถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อเห็นจ้วงจ้วงจากไป

เนื่องจากเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างนางกับเซียวเซียว จักรพรรดิจึงรู้สึกละอายใจกับท่านน้าของเขาอยู่เสมอ จึงไม่รู้จะเอ่ยคำใดต่อหน้านาง

บางสิ่งบางอย่างฟังดูสมเหตุสมผล แต่เมื่อสงบจิตใจไตร่ตรอง ก็ทนอยู่เฉยไม่ได้

หลังจากบอกสิ่งที่จื่ออันฝากบอกแก่หมอหลวงแล้ว จ้วงจ้วงก็รีบออกมา

เมื่อกลับมาถึงตำหนักฮุ่ยชิง นางสั่งฉินจือว่า “ส่งคนไปเรียกอ๋องเยี่ย อ๋องเหลียง หรือเฉินไท่จวินเข้ามาที่ตำหนักทันที และส่งองครักษ์เงาไปที่วัดเจิ้งกั๋วบัดเดี๋ยวนี้ หากพบพระชายา ไม่ว่านางจะทำอะไรอยู่ก็ตาม ให้พานางกลับมาก่อน แล้วค่อยคุยกันทีหลัง”

เมื่อเห็นว่าเป็นสถานการณ์เร่งด่วน ฉินจือจึงรีบไปทันที โดยไม่ถามว่าเพราะเหตุใด

หลังจากฉินจือออกไป จ้วงจ้วงก็เรียกฉยงหวา “ไปตำหนักเยว่ชิง เพื่อดูสถานการณ์ และดูว่าองค์ชายสามอยู่ที่นั่นหรือไม่”

ฉยงหวาจากไปทันที และกลับมารายงานในไม่ช้า “องค์ชายสามอยู่ในตำหนักเยว่ชิง ไม่ได้ไปจุดธูปถวายพระ”

จ้วงจ้วงพูดเสียงเข้ม “สนมเหมยมีปัญหานัก”

“ทำอย่างไรดี? วันนี้พระชายาพาแค่ตาวเหล่าต้าออกไปด้วย และไม่มีองครักษ์เงาคนใดติดตามนางเลย” ฉยงหวาถามด้วยความกังวล

“อย่าเพิ่งตกใจไป ข้าส่งองครักษ์เงาไปแล้ว หวังว่าจะทันเวลา”