ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1019

เฉินไท่จวินเอ่ย “พระชายาประชวรอยู่ในเกี้ยวงั้นหรือ? พวกนางนั่งรถม้ามานะ”

“รถม้าขึ้นภูเขาได้ยาก ดังนั้นโดยปกติผู้แสวงบุญที่ไม่อยากเดิน ก็จะนั่งเกี้ยวให้คนแบกขึ้นมา”

“ตอนนี้ไปที่ไหนมาบ้างแล้ว?” เหล่าไท่จวินตัดสินใจไม่ได้อยู่ครู่หนึ่ง แต่วัดเจิ้งกั๋วนั้นมีชื่อเสียงที่ดีมาก ว่ากันตามเหตุผลแล้วคงเป็นไปไม่ได้ที่จะร่วมมือกับฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเพื่อลักพาตัวจื่ออัน

“ทั่วทั้งวัดเจิ้งกั๋วต่างค้นหามาหมดแล้ว ตอนนี้ก็ได้ส่งลูกศิษย์ไปหาตามภูเขาแล้ว แต่ว่าวัดเจิ้งกั๋วนั้นตั้งอยู่บนยอดเขาหลินซาน รอบ ๆ เขาหลินซานล้วนเป็นป่าทึบ และทอดยาวหลายร้อยลี้ หากเกิดอะไรขึ้นที่เขาหลินซานจริง ๆ คงยากที่จะค้นหา” เจ้าอาวาสทอดถอนใจ

เฉินไท่จวินรู้ถึงความซับซ้อนของภูเขาหลินซานดี ดังนั้นจึงเลือกที่จะสร้างวัดเจิ้งกั๋วที่นี่ เดิมทีก็เพื่อใช้ประโยชน์จากความงดงามของธรรมชาติ เทือกเขาหลินซานทอดยาวไปหลายร้อยลี้ มีป่าทึบอยู่ทึกหนแห่ง จุดที่สูงที่สุดของเทือกเขาสูงตระหง่านอยู่ท่ามกลางหมู่เมฆ

“สนมเหมยมาที่นี่กับพระชายา ท่านขึ้นมาสักการะหรือว่ามาทำอะไรหรือ?” เฉินไท่จวินเอาถาม

“อันที่จริงแล้ว อาตมาพบเพียงสนมเหมยเท่านั้น สนมเหมยมาสักการะ คัดลอกพระคัมภีร์ จากนั้นก็บริจาคน้ำมันตะเกียง ท่านพักอยู่ประมาณสองชั่วยามแล้วจึงจากไป”

“ไต้ซือจะบอกว่าท่านไม่เห็นพระชายาเลยหรือ?”

“ไม่เห็นเลย ตอนที่พระชายามา ท่านก็พักผ่อนอยู่บนเกี้ยวอยู่ตลอด สนมเหมยบอกว่าพระชายาไม่ค่อยสบาย อาตมาจึงให้คนเชิญพระชายาไปพักผ่อนที่เรือนปีก เกี้ยวถูกแบกไปจนถึงประตู อาตมาไม่ได้ตามไปด้วย ส่วนตอนที่พระนางไปนั้น สนมเหมยก็ให้คนยกเกี้ยวไปที่ประตู และรับพระชายาออกมา”

“เช่นนั้นท่านได้ยินเสียงของพระชายาไหม?”

เฉินไท่จวินสงสัยว่าจื่ออันอาจไม่ได้ขึ้นมาบนภูเขาเลย บางทีอาจมีบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างทางขึ้นเขาก็ได้

แต่นางกลับจงใจแสร้งพาจื่ออันขึ้นมาทำตัวเร้นลับซับซ้อน ทำให้ดูเหมือนกับว่าจื่ออันเคยมาที่นี่

ตอนนี้ถึงสืบเสาะมากไปก็ไร้ประโยชน์ หากจื่ออันถูกสังหารระหว่างทางขึ้นภูเขา เช่นนั้นภูเขาใหญ่ลูกนี้คงหายากมากจริง ๆ