ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1035

จื่ออันพาสนมเหมยไปนั่งลง และพูดอย่างจริงใจ “สนมเหมย สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างท่านและข้าในอดีต เป็นเพียงความไม่พอใจส่วนตัวเท่านั้น และมันก็จบลงไปแล้ว ท่านไม่ได้ทำอะไรที่เป็นการมุ่งร้ายต่อข้า อีกทั้งเซี่ยหลินก็กลับมาปกติดีทุกอย่าง ถือว่าเลิกแล้วต่อกัน ไม่หลงเหลือความโกรธแค้นใด เราสองสะใภ้ร่วมใจกันโดยไม่มีใครอื่น ข้าจะบอกความลับบางอย่างให้ท่านฟังก็ได้ อ๋องเจ็ดเมตตาองค์ชายสามจากใจจริง หาใช่ต้องการเอาเปรียบเขา แต่เพราะเขามั่นใจอย่างยิ่งว่าลูกของท่านจะประสบความสำเร็จเป็นแน่ ท่านไม่มั่นใจในตัวเขาเลยเชียวหรือ? ไม่คิดว่าเขาฉลาดหลักแหลมและโดดเด่นหรอกหรือ? ทุกยุคทุกสมัย ตระกูลมู่หรงจะต้องมีผู้ที่สามารถแบกรับความรับผิดชอบต่อประเทศได้ เมื่อก่อนก็เป็นองค์จักรพรรดิแล้วคนหนึ่ง ตอนนี้อ๋องเจ็ดบอกว่าองค์ชายสามมีความสามารถ แล้วเหตุใดถึงไม่เชื่อเราสักครั้ง? เราจะได้ประโยชน์อะไรหากคิดจะหลอกใช้ท่าน? กล่าวตามตรง ท่านคิดว่าหากอ๋องเจ็ดอยากเป็นจักรพรรดิ เขายังต้องพึ่งพาการสนับสนุนองค์ชายทั้งหลายเพื่อเอาชนะใจประชาชนอีกหรือ?”

สนมเหมยเชื่ออย่างลึกซึ้งว่า หากองค์ชายผู้สำเร็จราชการแทนต้องการแข่งขันชิงบัลลังก์จริง ทั้งราชวงศ์ก็แทบไม่มีใครสามารถเอาชนะได้

เขาเป็นถึงผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ มีประวัติความดีความชอบมากมาย ทั้งยังมีชื่อเสียงในหมู่ประชาชน และเป็นโอรสที่องค์จักรพรรดิผู้ล่วงลับไปแล้วทรงให้ความสำคัญ เขายังต้องพึ่งพาพวกนางสองแม่ลูกอีกหรือ?

หากไม่ใช่เพราะต้องการเอาเปรียบ ก็ต้องเป็นเพราะเขาต้องการสนับสนุนองค์ชายสามอย่างจริงใจ

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หัวใจที่แขวนอยู่บนเส้นด้ายของนางก็สงบลงในที่สุด คราวนี้นางวางใจในตัวจื่ออันอย่างสมบูรณ์ “เจ้าพูดถูก ข้ากังวลมากเกินไป ระมัดระวังตัวมากเกินไป หลังจากอยู่ในวังแห่งนี้มาหลายปี ข้ามักจะรู้สึกว่าไม่มีใครเชื่อถือได้ มีการคิดคำนวณและวางกับดักอยู่ทุกหนทุกแห่ง หากไม่ระวังจะต้องประสบกับหายนะ เห็นหรือไม่ แม้แต่ฮองเฮาผู้สูงส่งในอดีต บัดนี้ยังกลายเป็นบ้าไปแล้ว”

“มีเหตุผลหลายประการที่ทำให้ฮองเฮาต้องตกอยู่ในชะตากรรมดังกล่าว แต่อย่าไปสนใจเรื่องนี้เลย ฟังนะ การสมรู้ร่วมคิดและการคิดคำนวณทั้งหมดไม่เกี่ยวข้องกับท่าน ท่านแค่ต้องทำสิ่งหนึ่งให้ดี ซึ่งก็คือดูแลองค์ชายสามให้ดี คอยดูแลเรื่องการศึกษาเล่าเรียนอย่างเคร่งครัด หากมีใครมาสร้างปัญหาให้พวกท่านสองแม่ลูก ให้รีบบอกเราทันที”

สนมเหมยน้ำตาคลอเบ้า จากนั้นนางก็พยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า “อืม ตกลง!”

จื่ออันรู้ว่าคำพูดเหล่านี้ดังก้องอยู่ในใจของนาง ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีกในอนาคต ไม่รู้ด้วยว่าสนมเหมยจะทรยศนางอีกครั้งหรือไม่ แต่สำหรับตอนนี้ นางทำได้เพียงเท่านี้ อ๋องเจ็ดกล่าวว่าองค์ชายสามเหมาะสม วิสัยทัศน์ของเขาไม่เคยผิดพลาด จึงกลัวว่ากุ้ยไท่เฟยอาจกระทำการใดซึ่งเป็นการทำลายอนาคตของเขา

หลังจากที่พบสนมเหมยและบุตรชายของนางแล้ว ทุกคนก็จากไปเช่นกัน ปล่อยให้จื่ออันได้พักผ่อน

จื่ออันนอนอยู่บนเตียง เมื่อนึกถึงเรื่องตลกเหล่านี้อีกครั้ง นางก็รู้สึกหมดหนทางและหนาวเหน็บ

นางไม่อาจสลัดภาพระหว่างอ๋องหนานหวายและกุ้ยไท่เฟยได้จริง ๆ ความชั่วร้ายที่ถึงขั้นทำให้แม่กับลูกเข่นฆ่ากันได้ ทำให้นางนึกสงสัยความสัมพันธ์ในครอบครัวขึ้นมา

ตอนกลางคืน นางสั่งให้ผู้คนเตรียมสิ่งล้ำค่าทั้งสี่ของห้องหนังสือ นางต้องการเขียนจดหมายถึงอ๋องเจ็ด