มู่หรงเจี๋ยยิ้มช้า ๆ “ฆ่าเจ้า? จะเป็นไปได้อย่างไร เจ้าไม่ได้มีกู่ร่วมชะตาอยู่ในตัวหรอกรึ? ข้าแค่มาที่นี่เพื่อบอกเจ้าว่า ข้าได้ทำสิ่งที่เจ้าไม่เคยทำสำเร็จ รอให้ข้าขึ้นสู่บัลลังก์และกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่สูงสุดของแผ่นดินก่อนเถิด แน่นอนว่าเจ้ายังตายไม่ได้ หากกู่ร่วมชะตายังไม่ได้รับการแก้ไข เจ้าไม่สามารถตายไม่ว่าวันไหน ๆ ก็ตาม”
กล่างจบก็ยืนขึ้นแล้วสั่งอ๋องเหลียงว่า “ส่งคนมาเฝ้าตำหนักอ๋องหนานหวายอย่างใกล้ชิด อ๋องหนานหวายจะไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจากที่นี่ และไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ทำร้ายอ๋องหนานหวายไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ ไว้ข้าจะกลับมาตัดสินใจหลังจากเรื่องสำคัญเสร็จสิ้นแล้ว”
“ขอรับ!” อ๋องเหลียงตอบรับ
อ๋องหนานหวายมองดูเขาอย่างไม่เชื่อสายตา แล้วมองไปที่อ๋องเหลียง “มู่หรงซิน เจ้าบ้าไปแล้วหรือ? นั่นคือพ่อของเจ้านะ เจ้ากล้าก่อกบฏกับเขาจริง ๆ หรือ?”
อ๋องเหลียงกล่าวอย่างสงบ “เสด็จพ่อของข้าไม่เคยให้เกียรติข้าเลยสักครั้ง เช่นนั้นข้าเจริญรอยตามเสด็จอา ดีกว่าเป็นองค์ชายที่ไร้ประโยชน์เช่นในตอนนี้”
มู่หรงเจี๋ยเอ่ยกับอ๋องเหลียงว่า “เจ้าไม่จำเป็นต้องฟังกลอุบายของเขา จงอยู่ฝ้าที่นี่ ประเดี๋ยวข้าจะออกไปเปิดประตูเมือง” พูดจบแล้วเขาก็เดินออกไป
อ๋องเหลียงยืนเฝ้าอยู่ที่ประตู พลิกดาบยาวในมือเล่นไปด้วย
ชางชิวและอ๋องหนานหวายหันมองหน้ากันด้วยสายตาตกตะลึง
การเปลี่ยนแปลงนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหันเกินไป ขณะนี้พวกเขาไม่ต่างจากนกที่บินพลาด ทำให้มีโอกาสร่วงตกลงไปอยู่ในกรง และตอนนี้ก็ติดกับดักแล้วจริง ๆ
อ๋องหนานหวายคิดอย่างรวดเร็ว หากคืนนี้มู่หรงเจี๋ยสำเร็จ เขาจะสามารถขึ้นครองบัลลังก์ได้ทันที ถึงเวลานั้น อ๋องฉีก็จะพาเซี่ยจื่ออันไปยังเป่ยโม่ แน่นอนว่าเป่ยโม่ต้องยอมรับความสามารถของพระชายามู่หรงเจี๋ย และยินดีรักษาขอบเขตให้มั่นคง หลังจากนั้น เพื่อรักษาความสัมพันธ์ระหว่างสองประเทศให้ยั่งยืน ป่านนั้นใครจะบังอาจกล่าวหาว่าเขาเป็นคนทรยศที่แย่งชิงบัลลังก์ล่ะ? เกรงว่าทุกคนจะคุกเข่าลงต่อหน้าเขา และอวยพรให้อายุยืนหมื่นหมื่นปี ขึ้นครองบัลลังก์ได้อย่างราบรื่น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...