ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1098

พื้นที่ระบาดอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ ทอดยาวจากภูเขาซิงซานไปจนถึงทางตะวันออกของอันเฉิง

อันเฉิงอยู่ห่างจากเมืองหลวงไม่ถึงห้าสิบลี้ ไกลออกไปในเป่ยโม่ ถัดจากนั้นคือเมืองชี่เฉิงและเมืองลัวเซี่ยน ชี่เฉิงและอันเฉิงล้วนอยู่ในแนวระนาบเดียวกัน ดังนั้นจึงเป็นพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบหนักที่สุด และยังเป็นสถานที่ที่มีผู้ป่วยจำนวนมากที่สุด

เนื่องจากยอดผู้เสียชีวิตค่อนข้างสูง เจ้าหน้าที่และทหารบางส่วนถูกส่งตัวกลับไปยังเมืองหลวง โรคระบาดจึงแพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว

มู่หรงเจี๋ย จื่ออัน และคนอื่น ๆ ออกเดินทางกันตั้งแต่เช้า เมื่ออ๋องฉีมาหาพวกเขาที่ศาลาซีหยาง ศาลาซีหยางก็ว่างเปล่าแล้ว

หลังจากถามบรรดาคนรับใช้ ถึงรู้ว่ามู่หรงเจี๋ยจากไปพร้อมกับพระชายาในตอนเช้าตรู่

ลัวเซี่ยน ชี่เฉิง และอันเฉิงล้วนเป็นพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบหนักที่สุด เนื่องจากอันเฉิงเป็นเมืองที่อยู่ตรงเชิงเขาใกล้เมืองหลวง ทำให้ผู้ที่ป่วยไข้อพยพเข้ามาเป็นจำนวนมากเพื่อขอรับการดูแลจากทางราชสำนัก แต่แน่นอนว่าเมืองหลวงไม่สามารถรองรับผู้ประสบภัยกลุ่มใหญ่เช่นนี้ได้ หลังจากการแพร่ระบาดของโรค กำลังบุคลากรทางการแพทย์ที่ส่งออกไปก็ขาดแคลนเป็นอย่างยิ่ง แยกไม่ออกว่าใครป่วยด้วยโรคระบาด และใครมีสุขภาพปกติดี เมื่อเป็นเช่นนี้ฮองเฮาเฉาจึงออกคำสั่งให้ปิดประตูเมือง สงวนให้ออกแต่ห้ามเข้า

นั่นหมายความว่านี่เป็นการปิดกั้นโลกภายนอกราวกับแยกสวรรค์และนรกออกจากกัน

มู่หรงเจี๋ยและคนอื่น ๆ เดินไปตามทาง ได้เห็นเหตุการณ์โศกนาฏกรรมด้วยตาของพวกเขาเอง แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ใกล้กับราชสำนักเพียงเอื้อม แต่จักรพรรดิ ขุนนาง และผู้คนในเมืองหลวงกลับมองไม่เห็นพวกเขา

หากเห็นแล้วไม่แสดงความเมตตา สู้แกล้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นจะดีกว่าหรือไม่?

จื่ออันต้องการไปยังพื้นที่ที่มีโรคระบาด แต่มีเงื่อนไขว่าพวกเขาจะต้องได้รับอนุญาตจากใครสักคนในราชสำนักและพาไปที่นั่น ถึงจะเข้าไปมีส่วนร่วมในการรักษาได้

อย่างไรก็ตาม อ๋องฉีอาจไม่ยินยอมโดยง่าย พวกเขาจึงต้องหาทางด้วยตัวเองเท่านั้น

ดังนั้น วันนี้กลุ่มของพวกเขาจึงตรงมาที่ตำหนักขององค์หญิงอันหยางพร้อมกับอาหารเลิศรสที่นำมาจากต้าโจว

องค์หญิงอันหยาง หรือที่รู้จักในชื่อองค์หญิงอัน เป็นน้องสาวและพี่น้องร่วมสายเลือดของจักรพรรดิ

เพียงแต่องค์หญิงอันหยางผู้นี้เป็นคนประหลาด

ผู้คนในเป่ยโม่ต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกัน

นางไม่ได้แต่งงาน และไม่ยอมไปคบค้าสมาคมกับผู้ใด บุรุษผู้มีความสามารถรอบด้านหลายคนจากตระกูที่มีชื่อเสียงต่างก็คลานเข่ามาที่ตำหนักขององค์หญิง โดยนำเครื่องประดับทองและเงินมาเอาอกเอาใจนางสารพัด นางเพียงรับของกำนัล แล้วก็ไม่เสวนาด้วยอีก

คนที่มีนิสัยขี้เหนียว ซึ่งมีชื่อเสียงสองท่านในเป่ยโม่ คนหนึ่งคือลู่ไท่เฟย ลู่ไท่เฟยเป็นมารดาผู้ให้กำเนิดของอ๋องฉี และตอนนี้นางอาศัยอยู่ในจวนของอ๋องฉี

ส่วนอีกคนคือองค์หญิงอันหยาง

นางเป็นคนตระหนี่ถี่เหนียวอย่างแท้จริง อันที่จริงนางร่ำรวยกินใช้ไม่หมด แต่กลับใช้ชีวิตอย่างอันคัตขัดสนอยู่ในตำหนัก มีคนรับใช้เพียงไม่กี่คน เวลาออกไปข้างนอกมักจะโดยสารล่อ ไม่ใช้คนเตรียมรถม้าด้วยซ้ำ นางบอกว่าการเลี้ยงม้าเป็นหนทางแห่งการเสียเงิน

ทว่าราชสำนักเป็นผู้จ่ายเงินค่าจ้างสำหรับคนรับใช้ นางจึงเลี้ยงดูคนไว้บางส่วนอย่างไม่เต็มใจ

โดยปกติแล้วตำหนักขององค์หญิงผู้สูงศักดิ์จะต้องมีนางกำนัลคอยรับใช้นางอย่างน้อยหลายร้อยคน แต่นางไม่ต้องการเช่นนั้น นางเลี้ยงสาวใช้คนหนึ่งไว้ดูแลชีวิตประจำวัน เลี้ยงคนสวนให้ปลูกดอกไม้ เลี้ยงพ่อครัว คนรับใช้ปัดกวาดอีกสองคน และสาวใช้อีกหนึ่งคนให้คอยจัดระเบียบในลานบ้าน ไม่มีแม้แต่ทหารอารักขา

ทหารอารักขางั้นหรือ? สิ้นเปลือง

จะให้นางว่าจ้างทหารอารักขารอบด้านเช่นมู่หรงจ้วงจ้วงแห่งต้าโจวหรือ? มันเป็นไปไม่ได้ ประการแรก หากว่าจ้างพวกเขาจะต้องเจียดเงินและดูแลสวัสดิภาพการกินอยู่ตั้งเท่าไหร่?

ในบ้านมีข้าวของเครื่องใช้อะไรหรูหราบ้าง? ไม่เลย

ไม่มีแม้แต่สิ่งเดียว

จักรพรรดิไม่มอบอะไรให้นางเลยหรือ? ไม่มีผู้ใดมอบของกำนัลให้นางเลยหรือ? มี นางได้รับพระราชทานสิ่งของอยู่เนือง ๆ แต่นางขายมันไปทั้งหมด เพราะองค์หญิงอันเชื่อว่าไม่มีสิ่งใดในโลกที่จะรักนางมากไปกว่าเงิน ญาติพี่น้องอาจตายจาก พระสวามีอาจเปลี่ยนไป แต่เงินจะเป็นบุตรทางสายเลือดของนางตลอดไป

อย่างไรก็ตาม ลือกันว่านางซ่อนของโบราณบางอย่างไว้ แต่ไม่มีใครรู้ว่าพวกมันถูกซ่อนไว้ที่ไหน

เนื่องจากคนหนุ่มสาวในเมืองหลวงรู้ว่าตำหนักขององค์หญิงไม่มีทหารอารักขา จึงแอบปีนเข้ามาขโมยของเพื่อนำไปขายต่อในราคาสูง อย่างไรก็ตาม หลังจากค้นหาจนทั่ว ก็พบว่าไม่มีสิ่งมีค่าใดเลยในตำหนักขององค์หญิง

พวกโจรโกรธแค้นมาก คิดว่าอย่างน้อยหากได้เสื้อผ้าดี ๆ ไปขาย ตนก็จะมีเงินไว้กินอาหารอันโอชะตามมา แต่แล้วเมื่อเปิดตู้เสื้อผ้า โจรก็แทบจะร่ำไห้

เสื้อผ้าของยายแก่ที่บ้านพวกเขา ยังดูดีมีมูลค่ากว่าเสื้อผ้าที่องค์หญิงอันสวมใส่

ใช่แล้ว ความตระหนี่ขององค์หญิงอันไต่ระดับไปจนถึงจุดสูงสุด ในเมืองหลวง... ไม่สิ ไม่มีผู้ใดในประเทศนี้ที่ตระหนี่มากไปกว่านาง