ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1100

ทุกคนมั่นใจว่านี่คือองค์หญิงอันแน่ ดังนั้นพวกเขาจึงทักทายนาง องค์หญิงอันเองก็ตอบรับคำทักทายของพวกเขาทีละคน ไม่ได้แสดงท่าทีเย่อหยิ่งเลย

องค์หญิงอันไม่ถือตัวจริง ๆ นางยังถือว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่มาจากครอบครัวธรรมดา ๆ ด้วยซ้ำ

“องค์หญิงสามารถจดจำข้าได้ในพริบตาเชียวหรือ?” หลังจากนั่งลงแล้ว มู่หรงเจี๋ยก็ถามด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย

“จำได้เพราะอ๋องเยี่ย เขาเป็นน้องชายของเจ้าใช่หรือไม่? ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน?” องค์หญิงอันถาม

“...อ๋องเยี่ย ตายแล้วเพคะ” หลิวหลิ่วตอบแทนมู่หรงเจี๋ยด้วยสีหน้าเศร้าหมอง

เซียวท่ามองไปที่องค์หญิงอัน จากนั้นจึงมองไปที่หลิวหลิ่ว และกระซิบข้างหูของนาง “ยามเจ้าพูดโกหกช่างแนบเนียนเป็นธรรมชาติยิ่ง”

ร่างกายของหลิวหลิ่วแข็งทื่อ ใบหน้าของนางก็แข็งทื่อตามไปด้วย แสร้งทำเป็นว่านางไม่ได้ยินอะไร

องค์หญิงอันยิ้มอย่างเย็นชา “ตายแล้วหรือ หากเขาตายจริง ก็ถือว่าเป็นข่าวที่ดี”

ก่อนหน้านี้อ๋องเยี่ยขอให้ทุกคนบอกองค์หญิงอัน ว่าหากองค์หญิงอันถามถึงเขา ให้บอกว่าเขาตายแล้ว ทุกคนต่างคิดว่าระหว่างพวกเขาอาจติดหนี้ความรักซึ่งกันและกัน แต่เวลานี้ดูเหมือนว่าองค์หญิงอันจะไม่คิดเหมือนเขา

จื่ออันถามโดยตรงว่า “ข้าสงสัยว่าระหว่างองค์หญิงอันและอ๋องเยี่ยมีความแค้นอะไรต่อกันหรือ? ดูเหมือนองค์หญิงจะเกลียดเขามาก”

องค์หญิงอันกัดฟันและเอ่ยว่า “ผู้ชายคนนั้นโกงเงินของข้าไปหนึ่งร้อยตำลึง ทั้ง ๆ ที่ไม่มีผู้ใดสามารถเอาเงินไปจากมือของข้ามาก่อน เจ้าลองตรองดูว่าจะไม่ให้ข้าเกลียดเขาได้อย่างไร”

“หา?”

ทุกคนมองหน้ากันเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ขัดแย้งกันเพราะเรื่องเงินหนึ่งร้อยตำลึงเท่านั้นเองหรือ? แล้วทำไมนางถึงขั้นแช่งชักหักกระดูกให้เขาตาย ๆ ไปเสีย?