ตราบใดที่พวกเขาสามารถบุกโจมตีต้าโจวได้ นับจากนี้ไปผู้คนในต้าโจวก็จะกลายเป็นพลเมืองของเขา
เจ้าเหนือหัวไม่เคยใส่ใจกับการสูญเสียชีวิตเพียงไม่กี่ชีวิต
สิ่งสำคัญที่สุดคือหากจักรพรรดิมีแผนนี้ ผู้ที่ช่วยเหลือผู้ประสบภัยในพื้นที่ระบาดอาจไม่ใช่หมอ แต่เป็นดาบในมือของเจ้าหน้าที่และทหาร
“องค์หญิงอัน ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อรับมือกับโรคระบาด แต่ท่านต้องช่วยข้าจัดการกับปัญหาสองสิ่งนี้” จื่ออันกล่าวทันที
“เอาล่ะ เจ้ากลับไปรอฟังข่าวเถิด พรุ่งนี้ข้าสัญญาว่าทุกคนจะรู้โดยทั่วกันว่าเจ้าอยู่ที่นี่ และเดินทางมาด้วยความปรารถนาดีจากจักรพรรดิแห่งต้าโจว” องค์หญิงอันกล่าวอย่างแน่วแน่
จื่ออันไม่เคยเห็นสตรีที่มีความมั่นใจสูงเช่นนี้มาก่อน ทันใดนั้นนางก็คิดอยากจะผูกมิตรกับอีกฝ่าย
อย่างไรก็ตาม เมื่อจื่ออันและคนอื่น ๆ กำลังจะออกไป นางก็ส่งใบเรียกเก็บเงินให้
“สามร้อยตำลึงสำหรับหนึ่งธุระ หกร้อยตำลึงสำหรับสองธุระ ท่านต้องการให้เราจ่ายเงินค่าสินน้ำใจกระนั้นหรือ?” จื่ออันตกตะลึง
“ข้าลงนามเอง” มู่หรงเจี๋ยหยิบพู่กันจากมือคนรับใช้ เขียนคำว่า ‘รับทราบจำนวนหนี้’ ที่ด้านล่าง จากนั้นเซ็นชื่ออ๋องเยี่ย พร้อมกับลงวันนัดชำระหนี้ จากนั้นก็คืนพู่กันกลับไปให้คนรับใช้
“อ๋องเยี่ยต้องเกลียดท่านจนตายแน่” จื่ออันกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“เขาไม่ถูกกับคนมาเยอะแล้ว เพิ่มข้าเข้าไปอีกคนไม่เป็นไรหรอก” มู่หรงเจี๋ยยักไหล่
องค์หญิงอันยินดีมากที่ได้รับเกียรติให้ดูแลเรื่องนี้ ครั้นถึงตอนเที่ยง อ๋องฉีก็กลับมาที่จวนของเขาอย่างมีความสุขเช่นกัน แจ้งให้มู่หรงเจี๋ยทราบว่าจักรพรรดิจะเรียกพวกเขาให้ไปเข้าเฝ้าที่พระราชวัง และยังจะจัดงานเลี้ยงในพระราชวังเพื่อเป็นการต้อนรับพวกเขาอีกด้วย
จื่ออันถาม “ในเมื่อจักรพรรดิเป่ยโม่ต้องการต้อนรับเราอย่างเป็นทางการ เช่นนั้นพวกเราจะได้ย้ายไปอยู่ที่ศาลาเฉาเหวินหรือไม่?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...