ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1102

ใครบ้างไม่อยากให้เซี่ยจื่ออันรักษาโรคระบาด? แน่นอนว่าต้องเป็นฝ่ายที่ฝักใฝ่ในสงคราม

เพราะหลังจากที่เซี่ยจื่ออันรักษาโรคระบาดจนหาย เป่ยโม่จะริเริ่มทำสงครามกับต้าโจวได้อย่างไร? นี่ไม่เท่ากับตอบแทนความเมตตาด้วยความเกลียดชังหรอกหรือ?

จื่ออันเตรียมพร้อมอยู่แล้ว ดังนั้นหลังจากได้ยินคำเตือนขององค์หญิงอัน นางก็ยิ้มตอบเบา ๆ

งานเลี้ยงต้อนรับของเป่ยโม่นั้นค่อนข้างแปลกตา ไม่มีอาหารเสิร์ฟแยก แต่เป็นการจัดเลี้ยงในรูปแบบโต๊ะจีนที่คนนับสิบนั่งล้อมโต๊ะกลมและรับประทานอาหารร่วมกัน

จักรพรรดิแห่งเป่ยโม่ใช้รูปแบบการจัดเลี้ยงดังกล่าวเพื่อให้มอบความบันเทิงแก่แม่ทัพทั้งหลายอย่างทั่วถึง ความหมายก็คือ แม้ว่าข้าจะเป็นจักรพรรดิ แต่ข้าก็แบ่งปันความสุขและรสนิยมกับทุกคน

เมื่อเวลาผ่านไป ลักษณะการจัดเลี้ยงเช่นนี้ก็กลายเป็นมาตรฐานสำหรับงานเลี้ยงต้อนรับแขกบ้านแขกเมือง

หวงไท่โฮ่วก็ปรากฏตัวในคืนนี้ด้วยเช่นกัน อาภรณ์ออกงานของหวงไท่โฮ่วและฮองเฮาของประเทศนี้พิถีพิถันเป็นพิเศษ พวกนางสวมอาภรณ์สีเหลืองตลอดทั้งชุด ในขณะที่องค์จักรพรรดิทรงอาภรณ์เป็นเสื้อคลุมมังกรสีดำ

เมื่อหวงไท่โฮ่วพบกับมู่หรงเจี๋ย นางก็เรียกเขาเข้ามาแล้วตรัสอย่างใจดีว่า “เจ้านั่นเอง เจ้าไม่ได้มาพบข้านานทีเดียว ในเมื่อพบหน้ากันแล้ว ข้าคงต้องลงโทษเจ้าด้วยการสั่งร่ำสุราสองจอก”

น้ำเสียงของนางบ่งบอกถึงความเป็นหญิงชราที่เจ้าสำราญ

มู่หรงเจี๋ยหัวเราะพลางพูดว่า “ทรงไม่ยินดีที่จะพบกระหม่อมหรือ?”

“ยินดี ยินดี!” หวงไท่โฮ่วตบหลังพระหัตถ์ “เจ้ามานั่งใกล้ ๆ ข้าเถิด ชายาของเจ้าเป็นใครกัน? เหตุใดยังไม่มาหาข้า?”

จื่ออันซึ่งยืนอยู่ข้างมู่หรงเจี๋ยตั้งแต่แรกก้าวไปข้างหน้า ก่อนจะกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เซี่ยจื่ออันถวายพระพรหวงไท่โฮ่ว ขอพระองค์ทรงอายุยืนหมื่นปี หมื่นหมื่นปี”

“ดี!” หวงไท่โฮ่วมองนางด้วยความชื่นชมบนใบหน้า “ไม่เลว นางทั้งดูดีและฉลาดหลักแหลม วันหลังก็แวะมาหาข้าที่ตำหนักบ้างล่ะ”