ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1127

“ไม่มียาพิษ?” องค์ชายเจิ้นกั๋วถาม

“ไม่มียาพิษพ่ะย่ะค่ะ”

องค์ชายเจิ้นกั๋วรู้สึกประหลาดใจ ก่อนหน้านี้เขาสงสัยว่ารายชื่อของยาพิษอยู่ในใบสั่งยาหรือไม่

ทว่าหากไม่มียาพิษ และไม่สามารถรักษากาฬโรคได้ แล้วเหตุใดเซี่ยจื่ออันถึงยอมให้ใบสั่งยาถูกเผยแพร่ออกไปเล่า?

นี่ไม่ใช่การลงมือเสียเปล่าใช่หรือไม่?

หลังจากส่งหมอกลับไปแล้ว เขาก็ซ่อนใบสั่งยาไว้ในแขนเสื้อ ก่อนเข้าไปในพระราชวัง

หลังจากสอบถามหมอหลวงแล้ว หมอหลวงก็ให้คำตอบเหมือนกับหมอคนก่อนหน้านี้ และยังกล่าวเสริมว่า “แท้จริงแล้วผู้ที่เขียนใบสั่งยาแผ่นนี้ฉลาดยิ่งนัก โดยทั่วไปรายชื่อยาเหล่านี้สามารถรักษาไข้จับสั่นและโรคอากาศเป็นพิษได้ดีทีเดียว”

“เช่นนั้นรายชื่อยาเหล่านี้ไม่สามารถรักษาโรคระบาดได้หรือไม่?”

“จะพูดเช่นนั้นก็ไม่ถูกทั้งหมด ยาเหล่านี้ยังมีประสิทธิภาพอยู่บ้าง หากผู้ป่วยที่เพิ่งได้รับเชื้อโรคมาไม่นานดื่มยานี้เข้าไป ก็สามารถบรรเทาอาการได้บ้าง ถึงกระนั้นก็ไม่อาจรับรองได้ว่าหากดื่มต่อไปจะดีขึ้นหรือไม่ อย่างไรก็ตาม ใบสั่งยาฉบับนี้คงช่วยผู้ป่วยวิกฤตไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ”

องค์ชายเจิ้นกั๋วไม่เข้าใจว่าเซี่ยจื่ออันต้องการทำอะไร

อย่างไรก็ตาม เมื่อหมอหลวงกล่าวบางสิ่งออกมา เขาก็เข้าใจได้ทันที

หมอหลวงกล่าวว่า “ยาในใบสั่งยาค่อนข้างมีราคาแพง หากเป็นครอบครัวสามัญชนคงไม่มีเงินมากพอที่จะซื้อได้ ยิ่งไปกว่านั้น แชตี่และตังกุยที่อยู่ในใบสั่งยาหายากยิ่งนักในแคว้นของเรา ซึ่งสามารถสั่งซื้อได้จากต้าโจวเพียงเท่านั้น”

ดวงตาขององค์ชายเจิ้นกั๋วเปล่งประกาย... ใช่แล้ว นี่คือจุดประสงค์ของนาง

หากใบสั่งยานี้ถูกส่งต่อ ราชสำนักจะต้องปรับราคาของยาและสั่งซื้อยาจำนวนมากจากต้าโจว ซึ่งต้องใช้เงินไม่น้อย ทว่าในตอนนี้เงินในท้องพระคลังกลับว่างเปล่า หากจะต้องใช้เงินในการบรรเทาทุกข์จากภัยพิบัติ ซื้อเสบียงสำหรับทหาร และจัดซื้อยาคงจะไม่เพียงพอเป็นแน่

ทว่าหากใบสั่งยาฉบับนี้รั่วไหลออกไป ประชาชนจะต้องคิดว่ามันคือสิ่งที่ช่วยชีวิตพวกเขาอย่างแน่นอน หากไม่สามารถจัดซื้อยาเหล่านี้มาได้ ประชาชนจะต้องก่อจลาจลอย่างแน่นอน

เมื่อคิดเช่นนั้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะแค่นเสียง ช่างเป็นหญิงเลวทรามเสียจริง

อ๋องฉีผู้นั้นเชื่อจริง ๆ หรือว่าคนเหล่านี้เดินทางมาที่นี่เพื่อช่วยเหลือเป่ยโม่ด้วยใจจริง