ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1139

นางพลิกหน้ากระดาษอย่างรวดเร็ว ตอนนี้การค้นหาง่ายดายกว่าก่อนหน้ามาก เพราะอย่างน้อยก็รู้ว่ามันจะต้องอยู่ที่สองสามหน้าแรก

“เจอแล้ว เจอแล้ว” โหรวเหยาเขย่าตำราในมือด้วยความตื่นเต้น ก่อนที่ทุกคนจะมารวมตัวกัน

ทว่าทุกคนก็ต้องรู้สึกผิดหวังเมื่อเห็นเนื้อหาในตำรา

ในตำรามีบันทึกใบสั่งยา แต่มันกลับไม่ครบถ้วน เพราะรายชื่อยาสามชนิดสุดท้ายบนหน้ากระดาษถูกแมลงกัดกินไปแล้ว

ตำราทุกเล่มอยู่ในสภาพดีเยี่ยม แต่มีเพียงเล่มนี้ที่ถูกปลวกกัดกิน มันช่างเป็นความเมตตาจากสวรรค์จริง ๆ

เคราะห์ดีที่รายชื่อยาในบันทึกตรงกับใบสั่งยาของจื่ออัน ทั้งยังมีผลการรักษาที่คล้ายคลึงกันอีกด้วย อย่างไรก็ตาม พวกนางจำเป็นต้องรู้สมุนไพรสามชนิดที่ขาดหายไป

“เกิดขึ้นได้อย่างไร? ความพยายามของพวกเราเสียเปล่าหรือ?” โหรวเหยากล่าวด้วยความผิดหวัง

จื่ออันอ่านรายชื่อสมุนไพรในใบสั่งยา ซึ่งมีบางส่วนเหมือนกับใบสั่งยาอันเดิมของนาง นอกจากนี้ยังยังมีสมุนไพรอีกสี่ชนิดที่ต้องเพิ่มเข้าอีกด้วย นางกวาดสายตาอ่านและพบว่ายาเหล่านี้มีคุณสมบัติช่วยคลายความร้อนและล้างพิษได้ เรียกได้ว่ามันคือยาแก้อักเสบนั่นเอง

หรือกล่าวอีกนัยหนึ่ง คือยาทั้งสามชนิดมีฤทธิ์ต้านการอักเสบและต้านเชื้อโรค

มันคือยาชนิดใดกัน? จื่ออันพยายามคิดหารายชื่อยาต้านเชื้อโรคและยาแก้อักเสบในการแพทย์แผนจีน

นางจำได้ว่ามียาจีนชนิดหนึ่งในยุคปัจจุบันที่ประกอบด้วยดอกสายน้ำผึ้ง ไป่ปู้ ต้าหวง ต้าชิงเย่ และสมุนไพรอีกหลายชนิด

สมุนไพรเหล่านี้ดอกสายน้ำผึ้ง มีคุณสมบัติต้านเชื้อโรคได้หลากหลายชนิด และมีฤทธิ์ป้องกันโรคบิดชิเกลล่า ไทฟอยด์บาซิลลัส เชื้ออิโคไล โรคไอกรน โรคคอตีบ ชื้อสูโดโมแนส แอรูจิโนซา เชื้อวัณโรค เชื้อสตาฟิโลคอคคัส ออเรียส เชื้อสแตปฟิโลคอคคัส ออเรียส และโรคปอดบวม

นอกจากนี้มันยังสามารถต้านไข้หวัดใหญ่ หากท่านหมอเวินอี้ใช้สมุนไพรรักษา ดังนั้นจะต้องมีดอกสายน้ำผึ้งรวมอยู่ด้วย

จื่ออันจดชื่อดอกสายน้ำผึ้งลงรายชื่อสมุนไพร

นอกจากนี้ยังมีผักพลูคาว ซึ่งรู้จักกันในชื่อยาสมุนไพรปฏิชีวนะในยุคปัจจุบัน ยิ่งไปกว่านั้นยังสามารถต้านเชื้อโรคได้ดีเยี่ยมอีกด้วย

นางบันทึกมันลงไปเช่นกัน ทว่าก็ยังไม่ชัดเจนนัก

โหรวเหยาหยิบตำราขึ้นมาแล้วกล่าว “นอกจากยาสองชนิดที่ท่านเขียนแล้วยังมือยาอีกชนิดหนึ่ง... จื่ออันดูนี่สิ คำอธิบายด้านล่างเขียนว่าจินเย่าฉือมีความสำคัญ ดังนั้นจะขาดมันไม่ได้ หากไม่ใส่ลงไป ยาก็จะไม่สามารถต้านการอักเสบและต้านเชื้อโรคได้อย่างสมบูรณ์ จินเย่าฉือคือยาหรือ? ใส่ทองคำลงไปในหม้อต้มยางั้นรึ?”

จินเย่าฉือ? จินเย่าฉือ? จื่ออันไม่เคยได้ยินชื่อยาชนิดนี้มาก่อน

เป็นไปได้หรือไม่ว่ามันจะเป็นทองคำจริง ๆ?

หลิวหลิ่วถามด้วยความประหลาดใจ “ทองคำสามารถใช้เป็นยาได้ด้วยหรือ? และท่านย่าของข้าก็มียามากมายหลายชนิด”

โหรวเหยาหัวเราะ “ใช่แล้ว ย่าของเจ้ารวยมาก”

ไม่มีใครรู้ว่าเฉินไท่จวินร่ำรวยเพียงใด ถึงกระนั้นนางก็เป็นคนที่รักเงินอย่างมาก แต่ก็เป็นการรักเงินละใช้มันอย่างชาญฉลาด อย่างเช่นใช้วิธีการที่ผิดกฎหมายเพื่อให้ได้มา ซึ่งสิ่งที่ได้มาโดยวิธีการอื่นที่ผิดกฎหมาย

“ถูกต้องเพคะ ท่านย่าของข้าร่วมลงทุนในธุรกิจขายยากับคนอื่น เมื่อสองสามปีก่อนนางเป็นถึงแม่ค้ายารายใหญ่ที่สุดในต้าโจวเชียวนะ” หลิวหลิ่วกล่าวด้วยความภาคภูมิใจ

“ถึงกระนั้นเจ้าก็ไม่มีความรู้เรื่องยาแม้แต่น้อย” โหรวเหยาพูดไม่ออก

“เอ่อ... ข้าสนใจในสิ่งอื่นน่ะเพคะ”

เมื่อจื่ออันได้ยินหลิวหลิ่วตอบเช่นนั้น นางจึงถามว่า “ย่าของเจ้าเป็นแม่ค้ายารึ? เหตุใดข้าถึงไม่รู้มาก่อน?”

“นางไม่ได้ดูแลธุรกิจนี้มากนัก และปล่อยให้เหล่าลูกน้องจัดการ นางมีหน้าที่เก็บเงินเพียงเท่านั้นเพคะ”

จื่ออันประหลาดใจอย่างมาก นางไม่คาดคิดเลยว่าหญิงชราจะยังคงทำธุรกิจอยู่

นางเคยสงสัยว่าเหตุใดตระกูลเฉินถึงร่ำรวยเพียงนี้ เพราะนางไม่เคยเห็นพวกเขาประกอบธุรกิจอะไรเลย

ปรากฏว่าพวกเขาทำธุรกิจด้านการแพทย์จริง ๆ ด้วย

“ใช่เพคะ ท่านย่าของข้าประกอบธุรกิจมากมาย นางเคยร่วมลงทุนกับผู้เฒ่าหูมาก่อน แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทั้งสองคนจึงหยุดติดต่อกัน”