ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1143

เนื่องจากซูมู่กำลังอยู่ในช่วงกักตัว ดังนั้นจื่ออันจึงปล่อยให้พวกเขาเข้าไปไม่ได้

“พวกท่านจะทำอะไร? ใต้เท้าซูมู่เหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางและต้องการพักผ่อน” จื่ออันหยุดอีกฝ่ายเอาไว้

“พวกท่านก็เห็นว่าเราถูกทุบตี เหตุใดถึงไม่มาช่วยเล่า?” ท่านหมอหลี่ถามจื่ออัน

จื่ออันหันมองหลิวหลิ่ว “เจ้าเห็นหรือไม่?”

หลิวหลิ่วส่ายหน้าพร้อมเผยสีหน้าไร้เดียงสา “ข้าไม่เห็นอะไรเลยเพคะ”

“พวกเจ้า...” ท่านหมอหลี่โมโหมากจนทุบประตูอย่างแรก “ใต้เท้าซู ออกมาเดี๋ยวนี้ ท่านจะต้องฆ่ามันให้ได้”

ซูมู่ที่อยู่ข้างในได้ยินเสียงตะโกนจึงเปิดประตูออก และเห็นเหล่าหมอหลวงหลายคนได้รับบาดเจ็บจึงอดไม่ได้ถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? ท่านหมอหลี่ ท่านไปต่อสู้กับใครมารึ?”

“พวกเราถูกชาวบ้านที่นี่ทุบตี ท่านเป็นคนรับผิดชอบเขตนี้ ดังนั้นท่านจะต้องจัดการให้พวกเราใช่หรือไม่?” ท่านหมอหลี่กล่าวด้วยความไม่พอใจ

“ใครตี? แล้วพวกท่านเห็นชัดหรือไม่ว่าใครเป็นคนตี?”

“ข้าเห็นชัดเจน มันต้องเป็นคนจากหมู่บ้านนี้แน่นอน ท่านโปรดส่งคนไปตามหามันทีเถิด” ท่านหมอหลี่ยืดหลังตรงพลางกล่าวด้วยท่าทางจองหอง

ซูมู่หันมองจื่ออันเพื่อขอคำแนะนำจากนาง ก่อนที่จื่ออันจะพยักหน้าให้เขา

ซูมู่รู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เขาจึงกล่าวว่า “ในเมื่อท่านหมอหลี่บอกว่าต้องมีการสอบสวนอย่างละเอียด เช่นนั้นเรามาทำการสอบสวนกันเถิด”

เขาตะโกนเสียงดัง “อาซื่อ มานี่ที”

ทหารนายหนึ่งก้าวไปข้างหน้า “ใต้เท้าซู”

“เจ้าจงไปค้นหายผู้นั้นเดี๋ยวนี้ แล้วอย่าลืมพาท่านหมอหลี่ไประบุตัวตนคนผู้นั้นด้วยล่ะ เจ้าจะต้องหาตัวคนร้ายให้เจอ” ซูมู่ออกคำสั่ง

“ขอรับ!” อาซื่อรับคำสั่งก่อนพาทหารสองสามคนออกทำการค้นหาอย่างรวดเร็ว

ชาวบ้านมู่ไจ้เขตตะวันออกถูกเรียกมารวมตัวในพื้นที่โล่งกว้าง

อาซื่อเดินเข้าไปหาท่านหมอหลี่พร้อมกล่าว “ท่านหมอหลี่ ชาวบ้านทุกคนมารวมตัวที่นี่แล้ว ท่านเดินหาดูเถิดว่าใครเป็นคนตีท่าน”

ชาวบ้านนับพันยืนอยู่ท่ามกลางความมืด และพื้นที่โล่งกว้างก็แทบรองรับพวกเขาไม่ได้

หมอหลวงหลายคนรีบรุดเข้าไปค้นหาคนร้าย พวกเขาเกลียดมันมากและต้องตามหาให้เจอจนได้

อย่างไรก็ตามหลังจากค้นหาหลายต่อหลายรอบ พวกเขากลับไม่พบตัวคนร้ายที่เพิ่งโจมตีตนเลย

ท่านหมอหลี่ถามผู้นำหมู่บ้าน “ทุกคนอยู่ที่นี่แล้วใช่หรือไม่?”

“ผู้ที่ไม่ติดเชื้อถูกเกณฑ์มาที่นี่หมด หากท่านหมอหลี่ไม่เจอคนร้าย ท่านจะไปที่เขตใต้ เขตตะวันตก หรือเขตเหนือเพื่อตามหาเขาก็ได้นะขอรับ”

หัวหน้าหมู่บ้านมักเผยท่าทีเป็นมิตรอยู่เสมอ แต่ตอนนี้เขากลับมีท่าทีไม่พอใจอย่างยิ่ง หากอายุน้อยกว่านี้สักสองสามปี หัวหน้าหมู่บ้านคงอยากทุบตีคนเหล่านี้เช่นกัน

เขตใต้มีไว้เพื่อเป็นที่กักกันของผู้ที่ต้องสงสัยว่าติดเชื้อ เขตตะวันตกมีไว้สำหรับผู้ที่ได้รับยืนยันว่าป่วย ส่วนเขตเหนือมีไว้สำหรับเก็บศพก่อนนำไปเผา เมื่อหัวหน้าหมู่บ้านบอกให้พวกเขาไปค้นหาที่เขตเหล่านี้ เหล่าชาวบ้านก็ระเบิดหัวเราะอยู่ครู่ใหญ่

หมอหลายคนมาจากกรมฮุ่ยหมิน ในอดีตพวกเขาได้รับความเคารพจากประชาชนมากมาย ไม่ว่าจะไปที่ใด เหล่าชาวบ้านก็มักจะแห่กันมาหาพวกเขาเสมอ เนื่องจากกรมฮุ่ยหมินอยู่ภายใต้การปกครองของราชสำนัก ทั้งยังมีค่ารักษาพยาบาลที่ถูกกว่าที่อื่น และมีทรัพยากรในการรักษามากมาย ดังนั้นเหล่าประชาชนจึงสนับสนุนพวกเขาโดยธรรมชาติ

ไหนเลยจะเคยมีประสบการณ์ที่อัปยศอดสูเช่นนี้?

ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงต้องการลงจากเขาและไปรายงานองค์ชายเจิ้นกั๋วถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

จื่ออันหวังว่าคนเหล่านี้จะออกไปจากที่นี่เสียที อยู่ไปก็เสียข้าวสุก เพราะพวกเขาเอาแต่ชี้นิ้วสั่งและเผยท่าทีเจ้ากี้เจ้าการ ซึ่งทำให้เหล่าชาวบ้านไม่พอใจอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม พวกเขาอยู่ที่หมู่บ้านมู่ไจ้จึงไม่เหมาะที่จะลงจากภูเขา เพราะเกรงว่าเชื้อโรคทั้งหลายจะติดตัวไปด้วย

“ท่านหมอหลี่ พวกท่านไม่ได้รับอนุญาตให้ลงจากเขา หากต้องการรายงานองค์ชาย ท่านสามารถใช้นกพิราบสื่อสารได้!” จื่ออันกล่าว

“ท่านจะกักขังพวกเราไว้ที่นี่หรือ? เหตุใดถึงไม่ยอมปล่อยให้พวกเราลงจากเขา? เราทุกคนขอยืนกรานว่าต้องการลงจากเขาเดี๋ยวนี้” ท่านหมอหลี่กล่าวด้วยความโมโห

จื่ออันยังไม่ทันได้กล่าวออกมา อาซื่อก็โพล่งขึ้น “มัดพวกเขาไว้”