ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1144

หลังจากที่เหล่าหมอหลวงถูกมัดและถูกกักบริเวณอยู่ในห้อง ในที่สุดหมู่บ้านมู่ไจ้ก็เงียบสงบเสียที

จื่ออันเริ่มเตรียมใบสั่งยา แม้จะไม่รู้ว่าจินเย่าฉือคืออะไร แต่ก็มียาบางชนิดที่สามารถใช้ทดแทนจินเย่าฉือได้

ทว่าสิ่งที่จื่ออันกังวลอย่างมากในตอนนี้ คือองค์หญิงอันไม่สามารถโน้มน้าวองค์จักรพรรดิได้

ในคืนเดียวกัน องค์หญิงอันได้สั่งให้บ่าวรับใช้มาส่งข่าวแก่จื่ออัน ว่านางได้ส่งใบสั่งยาให้องค์จักรพรรดิแล้ว แต่ไม่รู้ว่าพระองค์มีแผนการอะไรอยู่

จื่ออันยิ่งกังวลมากกว่าเดิม เพราะหากองค์หญิงอันไม่สามารถโน้มน้าวใจองค์จักรพรรดิแห่งเป่ยโม่ได้ สถานการณ์ก็อาจเลวร้ายกว่าเดิม

สองวันต่อมา ในที่สุดฉินโจวกลับมาถึงเมืองหลวงพร้อมทหารม้านับหนึ่งแสนนาย กองกำลังทหารของนางเดินทางผ่านเมืองที่เต็มไปด้วยโรคระบาดรุนแรง ซึ่งภาพเหล่านั้นทำให้ฉินโจวแทบไม่เชื่อสายตาตนเอง

นี่คือแผ่นดินเป่ยโม่ของนางหรือ?

เดิมทีนางวางแผนจะเดินทางเข้าไปในพระราชวังเพื่อเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิ แต่แม่ทัพเฒ่าฉินกลับหยุดนางเอาไว้ และขอให้กลับไปที่จวนเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน จากนั้นเขาจะติดตามนางเข้าไปในพระราชวังด้วย

ฉินโจวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เพราะท่านปู่มักจะสั่งสอนว่าเมื่อใดก็ตามที่กลับจากการทำสงคราม จงเข้าไปในพระราชวัง เพื่อเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิเป็นลำดับแรกเสมอ

แต่ตอนนี้เขากลับหยุดนางเอาไว้ เกิดอะไรขึ้นกัน?

ฉินโจวไม่เคยฝ่าฝืนคำสั่งของท่านปู่ นางส่งทหารฝีมือดีออกไปนอกเมืองก่อนมุ่งหน้าไปยังจวน

เมื่อกลับมาถึงก็เป็นว่าแม่ทัพเฒ่าแต่งตัวเต็มยศมารอรับนางที่หน้าประตูจวน

“หลานคารวะท่านปู่เจ้าค่ะ!” ฉินโจวคุกเข่าลงเพื่อทำความเคารพ

“ลุกขึ้นเถิด” แม่ทัพฉินมองหลานสายอย่างภาคภูมิใจ เมื่อใดก็ตามที่นางกลับมาจากการทำสงคราม เขาจะรู้สึกภูมิใจไม่น้อยราวกับว่าเห็นเงาตนเองในตัวของนาง “วันนี้ปู่จะเข้าวังพร้อมกับเจ้า เพราะวันครบรอบวันประสูติของฮองเฮาใกล้มาถึงแล้ว ปู่จึงอยากเข้าไปในวังเพื่อเข้าเฝ้าพระนางก่อน”

ฉินโจวรู้ว่าท่านปู่ไม่ค่อยได้เข้าไปในพระราชวังบ่อยครั้งนัก และเขาอาจไม่ข้าร่วมงานเลี้ยงฉลองวันครบรอบวันประสูติของฮองเฮาด้วยซ้ำ

นางรู้ดีว่าสถานการณ์ในตอนนี้ร้ายแรงเพียงใด โดยเฉพาะอย่างยิ่งภาพที่นางเห็นในระหว่างเดินทางกลับ ซึ่งมันทำให้นางอึ้งงันอย่างมาก

นางรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย เซี่ยจื่ออันเดินทางมาถึงหลายวันแล้ว แต่กลับไร้ประโยชน์งั้นรึ?

ปู่และหลานสาวพูดคุยกันอยู่บนรถม้าอยู่ครู่ใหญ่ ซึ่งแม่ทัพเฒ่าฉินถ่ายทอดคำพูดขององค์ชายเจิ้นกั๋วให้นางฟังทุกคำ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉินโจวกลับไม่โมโหเช่นแม่ทัพเฒ่า นางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนกล่าว “โรคระบาดไม่ใช่โรคที่จะรักษาได้ง่าย... ท่านปู่ ระหว่างเดินทางกลับหลานเห็นเหล่าชาวบ้านต่างหิวโหยทั้งท้องทุ่ง และซากศพก็กองพะเนินเทินทึกราวกับภูเขาสูง ซึ่งมันทำให้หลานตกใจยิ่งนัก บางทีเซี่ยจื่ออันอาจจะไม่ได้พูดเกินจริง หรือไม่ได้จงใจปลุกปั่นให้ประชาชนชาวเป่ยโม่ตื่นตระหนกก็เป็นได้”

แม่ทัพเฒ่าฉินไม่ได้คาดหวังว่าฉินโจวจะกล่าวเช่นนั้น เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย “เจ้าเชื่อเซี่ยจื่ออันหรือ? เจ้าเคยพบนางมาก่อนหรือไม่? นางเป็นพระชายาของผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ของต้าโจว เจ้าเชื่อจริง ๆ หรือว่านางจะมาที่นี่เพื่อรักษาโรคระบาดในเป่ยโม่ด้วยใจจริง?”

ฉินโจวตอบ “ท่านปู่ หลานไม่ได้เชื่อนาง หลานเพียงเชื่อในสิ่งที่เห็นด้วยตาของตนเอง หลานต้องรายงานราชสำนักทุกวัน และราชสำนักก็จะส่งข้อมูลกลับมาให้หลาน ซึ่งข้อมูลเหล่านั้นบอกว่าตั้งแต่เกิดเหตุแผ่นดินไหวจนถึงตอนนี้ มีผู้เสียชีวิตมากกว่าสามแสนคนเท่านั้น แต่หลานไม่เชื่อเจ้าค่ะ”

“ไม่สำคัญว่าเจ้าจะเชื่อหรือไม่ สามหมื่นหรือสามแสนคนก็เหมือนกันทั้งนั้น คนที่ตายก็ตายไปแล้ว หากคำพูดของเซี่ยจื่ออันได้รับอนุญาตให้ถ่ายทอดออกไป ศักดิ์ศรีของราชสำนักเป่ยโม่จะถูกทำลาย และประชาชนก็ตื่นตระหนก เมื่อถึงเวลานั้นต้าโจวจะต้องฉวยโอกาสอย่างแน่นอน แล้วพวกเราจะต้านทานได้อย่างไร?”

“แต่” ฉินโจวครุ่นคิดชั่วครู่ “เซี่ยจื่ออันพูดถูก โรคระบาดกำลังจะลุกลามรุนแรง ไม่ต้องพูดถึงว่ามันจะส่งผลกระทบต่อแคว้นอื่นอย่างไร เพียงแค่สถานการณ์ที่เกิดขึ้นในเป่ยโม่ตอนนี้ก็เรียกว่าเป็นหายนะแล้วเจ้าค่ะ”

“ไร้สาระ ข้าเกิดมาเจ็ดสิบสองปี พบเห็นภัยพิบัติมาก็มากมาย ไม่ว่าจะโรคระบาดอันตรายเพียงใดก็สามารถหายไปเองในที่สุด หลังจากเกิดเหตุแผ่นดินไหวจะมีคนตายจำนวนมาก จึงไม่แปลกที่จะเกิดโรคระบาด ดังนั้นสิ่งที่เจ้าเห็นระหว่างทางเกิดขึ้นเพราะกำลังคนของเราไม่เพียงพอ จึงส่งผลให้กำจัดศพไม่ทันจนทับถมกันเป็นภูเขา”

ฉินโจวเคารพท่านปู่ของนางยิ่งนัก เมื่อได้ยินน้ำเสียงโกรธขึ้งของเขา นางก็ไม่กล้าเถียงและกล่าวว่า “ท่านปู่อย่ากังวลไปเลย หลานรู้ดีว่าต้องทำอย่างไรเจ้าค่ะ”

“เช่นนั้นก็ดี” แม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความพึงพอใจ

หลังจากเงียบไปชั่วครู่ เขาก็กล่าวเสริม “ข้าได้ยินมาว่าเซี่ยจื่ออันเก่งในการสร้างความตื่นตระหนกและซื้อใจผู้คน ดังนั้นนางจะต้องไม่โดนนางหลอกลวง แม้ต้าโจวและเป่ยโม่ของเราจะทำสนธิสัญญาสันติภาพมาหลายปีแล้ว อย่างไรก็ตาม พวกมันก็ยังถือว่าเป่ยโม่เป็นศัตรู ดังนั้นจงจำไว้ว่าไม่มีใครบนโลกนี้โง่เขลาถึงขนาดส่งคนไปช่วยเหลือศัตรูในตอนประสบความยากลำบากหรอก ชายาของมู่หรงเจี๋ยจะต้องมาที่นี่พร้อมกับแผนการร้ายแน่นอน”