ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 1146

ฮองเฮาเฉาปลอบใจนาง “ท่านแม่ทัพใหญ่ อย่ากังวลไป ตอนนี้พวกเรากำลังเตรียมเสบียงและหญ้าเลี้ยงม้าส่งไปยังชายแดน ในตอนที่ท่านแม่ทัพใหญ่กลับมาคงจะเห็นแล้วว่าเกวียนบรรทุกเสบียงขนาดใหญ่กำลังมุ่งหน้าไปยังชายแดน”

ฉินโจวกล่าว “หม่อมฉันเห็นแล้วเพคะ แต่ปริมาณเท่านั้นก็ยังไม่เพียงพอ นอกจากนี้ ระหว่างเดินทางกลับ หม่อมฉันเห็นว่าประชาชนในพื้นที่ภัยพิบัติต้องลี้ภัยไปยังที่อื่น ทั้งยังมีชาวบ้านมากมายหิวโหยอยู่ทุกแห่งหน เป็นเพราะราชสำนักไม่อาจส่งอาหารบรรเทาสาธารณภัยให้พวกเขาหรือไม่เพคะ?”

มีเพียงฉินโจวเท่านั้นที่กล้าถามคำถามเช่นนี้

ถึงกระนั้นก่อนหน้านี้ ฉินโจวไม่เคยถามคำถามและคิดสงสัยเกี่ยวกับการตัดสินใจขององค์จักรพรรดิ อย่างไรก็ตาม ระหว่างเดินทางกลับเมืองหลวงคราวนี้ ภาพที่เห็นทำให้นางอึ้งงันจริง ๆ

แผ่นดินไหวนับว่าเป็นเหตุการณ์ปกติที่เกิดขึ้นในเป่ยโม่ ดังนั้นองค์จักรพรรดิยังคงวางแผนบุกรุกแคว้นอื่น เพื่อช่วยประชาชนให้พ้นจากความทุกข์ทรมานต่อไป

อย่างไรก็ตาม ผลกระทบจากเหตุการณ์แผ่นดินไหวครั้งนี้รุนแรงกว่าครั้งก่อน ๆ

มิใช่ว่าไม่เคยเกิดโรคระบาดมาก่อน และพวกเขาก็สามารถควบคุมได้อย่างรวดเร็ว

เหตุการณ์แผ่นดินไหวผ่านมาเกือบหนึ่งเดือนแล้ว ไม่เพียงแต่ไม่ได้ทำนุบำรุง แต่ยังไม่ได้รับการทำความสะอาดเช่นกัน ศพมากมายยังกองพะเนิน ซากปรักหักพังมีอยู่ทุกหนแห่ง แต่กลับไม่มีทหารคอยดูแลอำนวยความสะดวก

แน่นอนว่านางต้องรับรายงาน เพราะแม้ทหารส่วนใหญ่จะติดตามนางไปออกรบ แต่ก็ยังมีส่วนหนึ่งที่ยังอยู่ในเมืองหลวง เหตุใดองค์จักรพรรดิถึงไม่ส่งคนเหล่านี้ไปยังพื้นที่ภัยพิบัติ? ตอนนี้ยังต้องถอนกำลังจากชายแดนอยู่หรือไม่?

องค์จักรพรรดิกล่าว “เสบียงสำหรับผู้ประสบภัยถูกส่งออกไปนานแล้ว ส่วนกลุ่มผู้ลี้ภัย ข้าได้รับรายงานเกี่ยวกับพวกเขาแล้ว และรู้แล้วว่าสาเหตุมาจากโรคระบาดที่กำลังเกิดขึ้น”

ฉินโจวถามอีกครั้ง “ฝ่าบาทคิดอย่างไรกับโรคระบาดเพคะ? ดูเหมือนว่าครั้งนี้จะรุนแรงกว่าครั้งที่ผ่านมา ยิ่งไปกว่านั้น เซี่ยจื่ออันพระชายาของผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์แห่งต้าโจวยังแนะนำอีกว่าโรคระบาดชนิดนี้สามารถแพร่กระจายเป็นวงกว้าง หม่อมฉันจึงเกิดความสงสัยว่าฝ่าบาทมีมาตรการจัดการอย่างไรบ้างเพคะ? นอกจากนี้ เซี่ยจื่ออันมอบใบสั่งยาให้พระองค์แล้ว พระองค์สามารถสั่งให้คนนำใบสั่งยานี้ไปพัฒนาเพื่อยับยั้งการแพร่ระบาดของโรคได้หรือไม่เพคะ?”