ที่นี่เป็นแคว้นเดียวที่มีโรคระบาด ดังนั้นการทดลองยาจึงต้องทำที่นี่เท่านั้น
จื่ออันกล่าว “ไม่มีโรคระบาดก็ดีแล้วล่ะ แม้ว่าการอยู่ที่นี่จะอันตรายกว่า แต่อย่างน้อยอ๋องเจ็ดก็สามารถดำเนินการได้ราบรื่น”
“อืม วันนี้ท่านได้ยาตัวใหม่หรือไม่?” โหรวเหยาถาม
“คืนที่ผ่านมาผู้ป่วยสองคนในห้องพักเป็นอย่างไรบ้าง?”
“สถานการณ์ไม่ค่อยดีนัก ไข้ยังสูงและไม่มีวี่แววที่จะลดลงจนเพ้อ อีกทั้งผิวหนังยังมีบาดแผล” โหรวเหยาถอดหน้ากากออก “แต่อาการของใต้เท้าซูดีขึ้นไม่มาก ข้าเชื่อว่าถ้าเขาดื่มยาอีกสักสองสามวันก็คงจะหายดีแล้ว อย่างน้อยยานี้ก็สามารถรักษาอาการป่วยระยะแรกเริ่มได้”
“โหรวเหยา ช่วยส่งใบสั่งยาไปกับนกพิราบสื่อสารให้เกาเฟิ่งเทียนที จากนั้นบอกให้เขาส่งสำเนาใบสั่งยาไปยังเมืองเล็ก ๆ ที่อยู่ในพื้นที่โดยรอบ แล้วสั่งให้ที่ว่าการอำเภอประกาศว่าประชาชนทุกคนจะต้องคัดลอกใบสั่งยาฉบับนี้เอาไว้” จื่ออันสั่งการ
“รับทราบ!” โหรวเหยาเขียนใบสั่งยาด้วยตนเอง “ข้าจะส่งให้หลิงลี่ทีหลังแล้วกัน”
จื่ออันถาม “องค์หญิงอันเขียนจดหมายมาบ้างหรือไม่?”
“ไม่ ไม่มีคำตอบจากนางเลย จักรพรรดิแห่งเป่ยโม่คงไม่เผยแพร่ใบสั่งยาเป็นแน่ ข้าสงสัยเสียจริงว่าองค์หญิงอันจะแก้ปัญหาได้หรือไม่”
“โหรวเหยา พวกเราคงไม่สามารถพึ่งพาจักรพรรดิแห่งเป่ยโม่ได้แล้ว ดังนั้นเราต้องควบคุมการแพร่กระจายของโรคระบาดด้วยตนเอง” จื่ออันกล่าวขณะวางยาในมือลง
“แต่พวกเราจะทำได้อย่างไร?” โหรวเหยารู้สึกหดหู่ไม่น้อย สุดท้ายแล้วที่นี่ไม่ใช่ต้าโจว และการกระทำของพวกนางก็ถูกผู้อื่นจับตามอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลาที่อำนาจของพวกนางอ่อนแอ และมีกำลังคนไม่เพียงพอ
“หากต้องการให้เป่ยโม่ร่วมมือกับเรา เช่นนั้นก็มีเพียงไม่กี่แคว้นที่สามารถกดดันเขาได้ เจ้ารู้จักคนที่สามารถแพร่กระจายข่าวไปยังแคว้นรอบ ๆ เป่ยโม่ได้อย่างรวดเร็วหรือไม่ ยิ่งกว่านั้นคนผู้นี้จะต้องมีความน่าเชื่อถือมากพอที่จะโน้มน้าวให้แคว้นอื่น ๆ เชื่อเราได้” จื่ออันกล่าว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...