ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 155

ก่อนที่เซียวท่าจะออกไป ซูชิงก็ได้เข้ามา

เซียวท่าถาม "เจ้าจัดวางกองกำลังไว้ดีแล้วหรือยัง?"

“วางใจได้ บริเวณใกล้ ๆ นี้ได้มีการดักซุ่มไว้ทั้งหมดแล้ว เมื่อมีคนค้นหาแถว ๆ นี้ พวกที่อยู่ห่างออกไปห้าลี้ ท่านก็จะได้รู้” ซูชิงกล่าว

“งั้นก็ดี ข้าจะออกไปซื้อของสักหน่อย เจ้าคอยสังเกตุการณ์ที่นี่” เซียวท่าพูดพลางแล้วก็เดินไปจูงม้า

ซูชิงรีบหยุด "ท่านแม่ทัพ ท่านปลอมตัวสักหน่อยเถิด เวลาจะเข้าออกจากเมือง มันจะได้ไม่ดึงดูดความสนใจของผู้คน"

“จริงด้วย!” เซียวท่าเข้าไปด้านในเรือน เปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าที่แลดูเรียบง่ายและติดเคราปลอม ที่นี่คือที่ที่พวกเขาใช้เพื่อพักผ่อน พวกเขาปลูกผัก ตกปลาและปรุงอาหาร เจ้านายเหล่านี้ล้วนไม่มีงานอดิเรกอื่น ๆ มีแต่พวกงานสวนงานเกษตรพวกนี้ที่ทำให้พวกเขามีความสุข ดังนั้นสิ่งของ ๆ ชาวนา ในเรือนหลังนี้มีทุกอย่าง

ในกลางดึก อุณหภูมิร่างกายของมู่หรงเจี๋ยสูงขึ้นเรื่อย ๆ

จื่ออานให้เขากินยา แล้วเช็ดตัวเขาด้วยสุราเพื่อทำให้ตัวเขาเย็นลง

สุรานี้เป็นสุราที่แรงที่สุด ประมาณหกสิบดีกรี และแอลกอฮอล์ที่ทางการแพทย์ใช้จะอยู่ที่เจ็ดสิบห้าดีกรี แม้ว่าสุรานี้จะไม่เหมาะเท่าแอลกอฮอล์ในการฆ่าเชื้อบาดแผล แต่ว่าใช้ลดอุณหภูมิทางร่างกายก็น่าจะพอเป็นไปได้

พวกเขาสามคนอยู่หน้าเตียงตลอดเวลา จื่ออานดูยุ่งมาก เหมือนกับคนเหล็กที่ไม่ต้องหลับต้องนอน

เฉินฉือฮุยถูกใช้เป็นยามาเป็นเวลานานในประเทศของเราเพื่อฆ่าเชื้อ เป็นยาสมาน ขยายกล้ามเนื้อ และห้ามเลือด แต่ต้องใช้อย่างถูกวิธี หลักการแพทย์ง่าย ๆ นี้ จื่ออานเลือกหยิบมาใช้ได้อย่างเป็นมืออาชีพ

นางบดเฉินฉือฮุยให้เป็นผง หลังจากทอดแล้วก็ผสมกับสารส้มลงไปเพื่อลดการอักเสบ

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ร้ายแรง ซูชิงจึงถามว่า "ทำไมไม่ฝังเข็มล่ะ?"

เขาเชื่อเสมอว่าการฝังเข็มเป็นทักษะทางการแพทย์ขั้นสูง และทุก ๆ โรคสามารถรักษาได้ด้วยการฝังเข็ม

หลังจากจื่ออานรักษาบาดแผลเสร็จแล้ว นางก็กล่าวว่า "ระหว่างที่มีไข้สูง ต้องลดไข้และลดการอักเสบเท่านั้น ต้องให้เขาทานยาต้านการอักเสบ เพราะการฝังเข็มจะไม่ค่อยได้ผลมากนัก"

หากตำราเล่มนี้ถูกวางไว้ในยุคปัจจุบัน มันจะต้องเป็นสมบัติอันล้ำค่าของวงการแพทย์แน่ ๆ

แน่นอนว่ามันอยู่ที่นี่ย่อมล้ำค่ามากกว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งในราชวงศ์ที่แพทย์แผนจีนล้าหลังมาก

จื่ออานปิดตำราทักษะการฝังเข็มทองลงแล้วลุกขึ้นทันที “ไม่ฝังเข็ม ลดอุณหภูมิร่างกายของเขาต่อไป ข้าจะต้มยาลดไข้อีกขนานหนึ่งใหม่อีกครั้ง และจะเพิ่มปริมาณยา ไม่ว่าจะยังไง จะต้องกรอกลงปากเขาให้ได้ หลังจากกรอกได้แล้ว ค่อยกรอกน้ำร้อนตามไป”

ตามคำแนะนำของจื่ออาน เซียวท่าได้วางผ้าขนหนูเปียกไว้บนหน้าผากของท่านอ๋อง เขาเปลี่ยนผ้าขนหนูอยู่เรื่อย ๆ มีบ่อน้ำอยู่ในลานของเรือน และน้ำในบ่อนั้นก็เย็นมาก ซึ่งมันมีประสิทธิภาพเต็มเปี่ยม

ทั้งสามคนกำลังยุ่งอยู่กับการพยายามควบคุมอุณหภูมิร่างกายของเขาให้ดีที่สุด

แม้ว่าเซียวท่ากับซูชิงจะไม่มีความรู้ทางการแพทย์ แต่พวกเขาก็รู้ว่าหากไข้ยังสูงและไม่ลดลง ก็จะเป็นอันตรายมาก ดังนั้นไม่ว่าจื่ออานจะสั่งให้พวกเขาทำอะไร พวกเขาก็จะทำอย่างสุดความสามารถ

ถ้ากรอกยาลงไปไม่ได้ จื่ออานจะอมยาไว้ในปาก แล้วค่อย ๆ กรอกผ่านปากของนางเข้าสู่ปากของเขาให้ซึมผ่านเข้าไปในช่องว่างของฟัน เพราะเมื่อง้างฟันของเขาขึ้น มันจะทำให้เขาตอบสนองโดยการต่อต้านอย่างไม่รู้ตัว