ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 174

แน่นอนว่าหวงไท่โฮ่วย่อมเข้าใจ แต่ว่านางกลับตำหนิเขาไปเล็กน้อย "เจ้าน่ะกังวลอย่างไร้เหตุผล ห่วงมากจนเกินไป เขาเร่งเดินทางทั้งวันทั้งคืนอย่างไม่หยุดหย่อน ไม่มีอะไรน่าสงสัยหรอก เป็นไปได้เหรอที่เขาจะรู้ว่าจะเกิดเรื่องกับอาเจี๋ยล่วงหน้า? เหลวไหล เขาต้องเดินทางกลับเมืองหลวงหลังจากได้รับข่าวเป็นแน่”

เมื่อซุนกงกงเห็นนางพูดเช่นนี้ เขาก็ไม่ได้อธิบายอะไรอีก แค่ทำให้นางได้ฉุกคิด

ตั้งแต่มีพระราชเสาวนีย์ให้กลับมา เวลามันดูรวดเร็วเกินไป จำเป็นต้องป้องกันไว้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เขายังคงเป็นอ๋องหนานหวาย

อ๋องหนานหวาย ขึ้นไปบนม้าและมุ่งหน้าไปที่จวนผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิอย่างรวดเร็ว

เมื่อกุ้ยไท่เฟยเห็นบุตรชายที่ไม่ได้เจอกันเป็นเวลาหลายปี นางก็สะอื้นเรียก “เจ้ากลับมาแล้ว”

อ๋องหนานหวายผละออกจากนางเบา ๆ "เสด็จแม่ ร่างของเขาหายไปได้เช่นไร? ท่านไม่ได้ส่งคนให้ไปตามหาหรือ?"

“ตามหาแล้ว นำร่างกลับมาได้ก็ดี ไม่ได้ก็ช่าง อย่างไรเสีย พี่ชายของเจ้าก็ตายไปแล้ว แม่เห็นเขาตายด้วยตาของแม่เอง"กุ้ยไท่เฟยร้องไห้ด้วยความโศกเศร้า

อ๋องหนานหวานพอได้ยินว่าเห็นเขาตายด้วยตาของนางเอง ท่าทางเขาก็ดูผ่อนคลายลงเล็กน้อย “ศพของเขาถูกขโมยไป ใครเป็นคนทำ? เสด็จแม่ไม่สงสัยเลยหรือ?”

“คนที่ทำน่าจะเป็นเซียวท่า เขาต้องการปกปิดข่าวการเสียชีวิตของพี่ชายเจ้า เพื่อรักษาความมั่นคงในราชสำนักและทำให้การเมืองมีเสถียรภาพ แต่ตอนนี้ทุกคนในเมืองต่างรู้เรื่องกันหมดแล้ว แม้ว่าเขาจะซ่อนศพก็ไร้ประโยชน์”

อ๋องหนานหวายพยักหน้า "เซียวท่าจำเป็นต้องป้องกัน ยังมีอีก เซี่ยจื่ออานผู้นั้นเป็นใครกันแน่? ตอนลูกอยู่นอกเมืองได้สั่งคนให้ไปสืบข่าว คนในเมืองหลวงต่างพูดกันว่าเซี่ยจื่ออานเป็นคนพาตัวเขาไป "

“เซี่ยจื่ออาน บุตรีของมหาเสนาบดีเซี่ย..." กุ้ยไท่เฟยเล่าเรื่องที่มาที่ไป และเรื่องที่ได้ไปเกี่ยวข้องกับเซี่ยจื่ออานเมื่อเร็ว ๆ นี้ให้อ๋องหนานหวายฟังทั้งหมด และได้กล่าวปิดท้ายเพิ่มเติม" ไม่ว่าทักษะทางการแพทย์ของเซี่ยจื่ออานผู้นี้จะสูงส่งเพียงใดก็ไร้ประโยชน์ นางได้ตายไปแล้ว"