ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 25

มีคนมากมายในท้องพระโรง แต่กลับไร้ซึ่งเสียงใด ๆ นอกจากเสียงหายใจถี่ด้วยความกังวลของทุกคน

แต่ทว่า ทุกคนต่างพยายามควบคุมอาการกังวลของตนเองอย่างเต็มที่ เพราะเกรงว่าเสียงเบา ๆ นี้อาจส่งผลกระทบต่อการฝังเข็ม

ฮองเฮาก็ทรงวิตกกังวลเป็นอย่างยิ่ง มือทั้งสองหมุนลูกประคำอยู่ ปากก็ท่องบทสวดพุทธคัมภีร์อย่างเงียบ ๆ

หมอหลวงหลิวเลือกจุดหวาก้ายกับจุดเจิ้นเหว่ย สองจุดนี้สามารถบรรเทาอาการหายใจลำบากได้

เขาฝังเข็มลงไปอย่างมั่นใจ เข็มฝังลงไปอย่างราบรื่น จุดที่ฝังลงไปถูกต้องแม่นยำ หมอหลวงหลิวถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ฮองเฮาและผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิต่างยืนอยู่ข้างเตียง มองดูปฏิกริยาตอบสนองขององค์จักรพรรดิเหลียงอย่างหวาดหวั่น

องค์จักรพรรดิเหลียงสูดลมหายใจเข้า สติสัมปชัญญะ เริ่มตอบสนองช้าลง ขนตาขยับขึ้นลงสองสามครั้ง แต่กลับไม่ได้ลืมตาขึ้นมา

อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ก็ยังไม่คลี่คลาย องค์จักรพรรดิเหลียงยังคงหายใจอย่างยากลำบาก

หมอหลวงหลิวรู้สึกกระวนกระวายใจเล็กน้อย รีบสัมผัสตรงจุดชานจง แล้วใช้เข็มอีกเล่มฝังไปที่จุดนั้น

ผลยังไม่แสดงออกมา ริมฝีปากขององค์จักรพรรดิเหลียงม่วงมากขึ้น ปากอ้าออก ลมหายใจอ่อนลงเหมือนเดิม

“ทำไมถึงไม่เกิดผลอะไรล่ะ?” ฮองเฮาถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

หมอหลวงหลิวมีเหงื่อออกที่หน้าผาก ในใจก็แอบสงสัย เป็นไปไม่ได้ ตามหลักการแล้วฝังเข็มที่สามจุดนี้จะต้องช่วยให้อาการขององค์จักรพรรดิเหลียงทุเลาลงได้ ทำไมถึงไม่เกิดผลอะไรเลยล่ะ?

เขาเลือกจุดฝังเข็มหลายจุด ฝังเข็มลงไปอย่างรวดเร็ว ที่ตรงจุดนั้นทันที ตอนที่เขาฝังเข็มลงไปก็รู้สึกได้

ในช่วงเวลาของความสิ้นหวังนี้ เขาดึงเข็มขึ้นมา แล้วฝังเข็มลงไปอีกสองจุดคือ จุดจ่านจู๋กับจุดตีชางตามลำดับ

การฝังเข็มครานี้ เหลือเชื่อ องค์จักรพรรดิเหลียงลืมตาขึ้นมาในทันที แก้ไขไปไม่กี่วินาที เมื่อฮองเฮาเห็นดังนั้น ก็คิดว่าเขาอาการดีขึ้นแล้ว นางดีใจเป็นอย่างยิ่ง “ลูกรัก เจ้ารู้สึกอย่างไรบ้าง?”