มู่หรงเจี๋ยหัวเราะเยาะหลังจากได้ฟังคำพูดของฮูหยินผู้เฒ่า "เอ๋ ที่แท้ฮูหยินผู้เฒ่าก็คือคนที่เข้าใจเรื่องราวดีสินะ?"
ฮูหยินผู้เฒ่าเดินหน้าต่อไป ทำเป็นว่าไม่ได้ยินคำพูดของมู่หรงเจี๋ย ถลึงตาจ้องไปที่เด็กรับใช้ กล้ามเนื้อบนใบหน้ากระตุก ดูช่างดุร้าย "พูดออกมา เป็นอย่างนี้ใช่หรือไม่?"
ริมฝีปากของกุ้ยหยวนสั่นสะท้านด้วยความตกใจ ทุกคนต่างรอคอยคำตอบของเขาอยู่
ไม่ว่าเขาจะตอบว่าใช่หรือไม่ก็ตาม เขาก็ยังไม่แน่ใจถึงความสัมพันธ์ฉันชู้สาวระหว่างจื่ออันกับซีเหมินเสี่ยวชิ่งอยู่ดี
กุ้ยหยวนจ้องมองทุกคน แล้วเปิดปากพูด น้ำเสียงของเขาปลี่ยนไปเพราะความกลัว “กราบเรียนใต้เท้า บ่าวไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น เดิมทีบ่าวก็เป็นแค่คนเฝ้าประตู วันนี้ที่จวนมีงานแต่ง พ่อบ้านส่งตัวบ่าวมาคอยรับใช้แขกที่มา จากนั้นคุณชายซีเหมินก็มาถึงแล้วบอกให้บ่าวไปเคลื่อนย้ายของกับเขาที่สวนดอกไม้ที่ด้านหลัง บ่าวเห็นว่าคุณชายซีเหมินเป็นแขกผู้มีเกียรติของจวนมหาเสนาบดี จึงไปกับเขา พอไปถึงสวนดอกไม้ที่ด้านหลัง คุณชายกลับไม่เข้าไปด้วย แต่กลับพาบ่าวเดินอ้อมทะเลสาบแล้วขึ้นไปที่ภูเขาหินจำลอง พอถึงภูเขาหินจำลอง คุณชายซีเหมินก็พุ่งเข้ามาบีบคอบ่าวในทันที...”
กุ้ยหยวนรู้สึกพูดไม่ออกเล็กน้อย น้ำเสียงของเขาสั่นมาก ตอนที่เขาอยู่ที่ภูเขาหินจำลอง เขาคิดว่าเขาจะต้องตายแน่แล้ว
ร่างกายของเขาค่อนข้างจะอ่อนแอ หมดหนทางขัดขืน เมื่อเขาถูกบีบคอ เขาทำได้แต่เพียงขัดขืนเล็กน้อย แต่ก็ไม่อาจต่อสู้จนหลุดพ้นได้
อย่างไรก็ตาม เขาก็รู้ด้วยว่าถึงแม้ว่าตอนนั้นเขาจะหลุดพ้นได้ แต่เขาก็ยังต้องตาย เป็นเพียงบ่าวรับใช้ ชีวิตไร้ค่ายิ่งนัก
คำสารภาพของเขาช่วยขจัดข้อกังขาเกี่ยวกับจื่ออัน และจะไม่มีใครสงสัยเกี่ยวกับเรื่องคำมั่นหมายเรื่องแต่งงานที่ซีเหมินเสี่ยวชิ่งพูดว่าเคยให้ไว้กับจื่ออันอีก
“เช่นนั้น เขาใช้ปิ่นปักผมแทงเจ้าหรือเปล่า?” เจ้ากรมอาญากล่าวถาม
“บ่าวไม่ทราบได้ เพราะตอนนั้นบ่าวได้หมดสติไปแล้ว” กุ้ยหยวนกล่าว
ฮูหยินผู้เฒ่าตัวสั่นอยู่ตลอดเวลา และริมฝีปากของนางก็สั่น ซึ่งดูแล้วก็คล้ายกับปฏิกิริยาของกุ้ยหยวน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...