ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 398

เรื่องนี้สามารถคลี่คลายได้อย่างรวดเร็ว เป็นไปตามที่ทุกคนคาดไว้

เพียงแค่จื่ออันกับเหลียงซื่อไม่เป็นพยานให้ อาศัยเพียงหลักฐานผิวเผินเพียงอย่างเดียว ก็จะเป็นการยากที่จะเอาผิดซีเหมินเสี่ยวเยว่ในคดีวางเพลิงฆ่าคน

แม้ว่าไท่เป่าจะวิเคราะห์คดีนี้แล้ว แต่ว่ากลับไม่เหมือนกับที่เขากล่าวไว้ว่าจะนำรายละเอียดของคดีทั้งหมดที่ได้ไต่ถามไปรายงานต่อทางศาลาว่าการ

เขาไม่ได้จัดการคดีนี้อย่างเต็มที่ และได้สั่งให้คนเรียบเรียงคำให้การในวันนั้นอย่างเป็นระเบียบแล้วส่งให้จิ้นกั๋วกง อีกทั้งยังได้ประทับตราของตนเองด้วย เป็นการเตือนจิ้นกั๋วกงว่านี่จะเป็นโอกาสสุดท้าย และจิ้นกั๋วกงก็ห้ามทำอะไรผิดพลาดอีก

นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ไท่เป่าเล่นพรรคเล่นพวก อายุก็มากโขแล้ว ใจก็หาได้แข็งเหมือนเช่นแต่ก่อน เขาที่ได้แต่มองดูชีวิตของทายาทในตระกูลพังพินาศลงเรื่อย ๆ ทำให้เขาหมดแรงกายแรงใจ

อีกทั้งสารลับนี้ ไท่เป่ายังได้สั่งให้คนส่งไปให้เหลียงซื่ออีกหนึ่งฉบับ ในสารนี้ก็กล่าวถึงเหตุเพลิงไหม้ที่จวนมหาเสนาบดีตั้งแต่ต้นจนจบ ล้วนเป็นสิ่งที่เขาสรุปใจความเองทั้งหมด แต่มันก็แม่นยำมาก ๆ

หากเปิดเผยสารลับนี้ ถึงแม้ไม่รู้ว่าจะเอาผิดทางจวนมหาเสนาบดีได้หรือไม่ แต่ก็เพียงพอที่จะให้ชื่อเสียงของพวกเขาพังพินาศย่อยยับลงได้

เพราะว่าคำพูดของขุนนางชั้นผู้ใหญ่ที่มีชื่อเสียงที่สุดของราชสำนักในตอนนั้น และสิ่งที่เขาพูด ก็ล้วนตั้งอยู่บนความเป็นจริง

และสาเหตุที่ส่งมอบให้กับเหลียงซื่อก็เพราะ ไท่เป่ารู้สึกไม่สบายใจและก็เสียใจ เขาคิดว่าตนเองนั้นกระทำการโดยการเห็นแก่พวกพ้อง

และภายในสารลับนี้ก็มีการเขียนมากมาย แต่พูดชัดเจนอยู่เรื่องเดียว นั่นก็คือเรื่องที่มหาเสนาบดีเซี่ยกับฮูหยินผู้เฒ่าได้วางกลอุบายเพื่อที่สังหารเซี่ยจื่ออัน

ไท่เป่าแสดงความเสียใจ โดยการส่งสารลับนี้ให้กับเหลียงซื่อ ความจริงแล้วก็ทำไปเพื่อชดเชยให้เหลียงซื่อด้วย

เดิมทีเรื่องนี้น่าจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ เพราะแต่ละคนก็มีความคิดเป็นของตนเอง เรื่องมันถึงจบลงเช่นนี้

ทุกเรื่องเป็นไปอย่างที่จื่ออันคาดไว้ เหลียงซื่อไม่อาจเป็นพยานในเรื่องที่ซีเหมินเสี่ยวเยว่ก่อไว้ได้ เพราะถึงแม้นางจะเกลียดซีเหมินเสี่ยวเยว่ เกลียดจวนกั๋วกง แต่บุตรชายและบุตรสาวของนางก็ยังเป็นคนของจวนกั๋วกง หากจวนกั๋วกงล่มสลายขึ้นมาจริง ๆ อนาคตของพวกเขาก็จะไม่เหลืออะไรเหมือนกัน