ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 417

จวนผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ

ณ เรือนชิงหนิง เรือนที่กุ้ยไท่เฟยพักอาศัยอยู่

ป้าซือจูถือถ้วยน้ำชาเดินเข้ามาจากตรงระเบียง พบว่าสาวใช้ใกล้ตัวของไท่เฟย หลัวซุ่ยเร่งรีบเดินออกไปด้านนอก

“หลัวซุ่ย รีบร้อนเดินออกไปทำไมกัน?” ป้าซือจูเอ่ยถาม

หลัวซุ่ยเอ่ยตอบกลับ “กุ้ยไท่เฟยให้บ่าวออกไปนัดหมายเวลากับฮูหยินผู้เฒ่าจวนมหาเสนาบดีเจ้าค่ะ”

ป้าซือจูตกตะลึง แววตาดูมืดมน “ไปเถอะ”

หลัวซุ่ยรีบร้อนเดินจากไป

ป้าซือจูประคองถ้วยชาเงียบไปชั่วครู่นึง นางจึงหมุนตัวหันหลังกลับไป ผ่านไปครู่นึงก็ได้ประคองถ้วยชาเข้ามา เพียงแต่ชาในครั้งนี้นั้น เพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งถ้วย

บ่าวรับใช้อาฝูเพิ่งจะพูดกับกุ้ยไท่เฟยเสร็จ ก็พบป้าซือจูเข้ามา จึงได้ออกไป

กุ้ยไท่เฟยเอนกายครึ่งหนึ่งอยู่บนที่นั่ง ปิดตาลง ป้าซือจูวางน้ำชาลงบนโต๊ะชา เอ่ยถามเสียงเบา “ยังคงปวดหัวอยู่หรือไม่เพคะ?”

“อืม” กุ้ยไท่เฟยจู่ ๆ ก็เปิดตาขึ้น เอ่ยออกมาด้วยความโกรธ “ผู้คนในใต้หล้านี้ ทำไมล้วนแล้วแต่เข้ามารังแกข้ากัน? ข้าตกลงแล้วมีส่วนใดที่ไม่ดีเท่านาง?”

ป้าซือจูค่อย ๆ นั่งลงข้างกายนาง ช่วยนวดคลึงศีรษะของนาง “ไม่มีผู้ใดที่ต้องการจะรังแกท่าน เป็นอย่างทุกวันนี้ไม่ดีหรือเพคะ? ในจวนแห่งนี้อยากจะใช้ชีวิตอย่างไรก็ใช้ชีวิตอย่างนั้น ส่วนตำแหน่งหวงไท่โฮ่วนั้น สำคัญมากหรือ? เกรงว่าที่สูงนั้นจะหนาวเหน็บเกินไปนะเพคะ!”