ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 447

หูฮวนสี่ได้ฟังคำนี้ จึงขมวดคิ้วแล้วเอ่ยออกมา “ข้ารับช่วงต่อดูแลติ้งเฟิงมาได้หนึ่งปีแล้ว ในหนึ่งปีนี้ ต่อให้ไม่มีกำไรหรือไม่มีหวังในกิจการใด ข้าก็จะหยุดมันเสีย หากว่าโรงเหล้าเดือนค้างฟ้าจนถึงตอนนี้ยังไม่มีกำไร แต่กลับขาดทุนมาโดยตลอด ถ้าอย่างนั้นกิจการนี้ก็คงไม่จำเป็นที่จะต้องดำเนินต่อไป ข้าจะให้คนเข้ามาตรวจสอบบัญชี ท่านส่งไปยังห้องบัญชี อีกไม่กี่วันข้าจะให้คนเข้ามารับไป”

หูซิ่งคาดไม่ถึงว่าหูฮวนสี่จะเอ่ยออกมาเยี่ยงนี้ เขาเอ่ยออกมาว่าไม่มีกำไรนั้นเป็นเพราะว่ากลัวจะต้องแบ่งส่วนแบ่งไปให้ส่วนกลาง

เพราะว่านายท่านนั้นมีข้อบังคับอยู่ หากว่าเป็นกิจการที่ส่วนกลางออกเงินเปิดให้นั้น ล้วนจะต้องนำกำไรห้าส่วนส่งคืนให้แก่ส่วนกลาง​ หลายปีมานี้เขารายงานนายท่านมาโดยตลอดว่าโรงเหล้าเดือนค้างฟ้านั้นไม่ได้ทำเงินนัก​ นายท่านถึงแม้ว่าจะไม่เชื่อ​ แต่ว่า​ก็ทำเป็น​ว่า​เป็นการชดเชยให้แก่เรือนรองไปเสีย​ บวกกับเขาเองก็ไม่อาจเข้ามาตรวจสอบที่โรงเหล้าเดือนค้างฟ้าได้​ จึงได้แสร้งทำเป็นคนโง่ไปเสีย

แต่ว่า​นี่คือหูฮวนสี่ไม่ใช่นายท่าน​ หลังที่นางดูแลร้านติ้งเฟิงแล้วนั้น​ นางลงมืออย่างโหดเหี้ยมเฉียบขาดนัก​ หากว่าเป็นกิจการที่ไม่มีกำไรแล้ว​ นางก็จะลงมือฟันดาบจนแตกหักกันไป

จื่ออันมุมปากยกยิ้มขึ้น​ จริง ๆ แล้วเริ่มตั้งแต่ตอนที่หูซิ่งไม่ยอมรับว่าวันนี้ได้ซื้อสาวน้อยเข้ามา​ นางก็รู้ได้ว่าเขากำลังโกหกอยู่

คนผู้หนึ่งหากว่ากำลังโกหกแล้วนั้น​ ต่อให้คำโกหกนี้เอ่ยออกมาได้สวยงามเพียงใด​ แต่ว่าการแสดงออกทางใบหน้าและภาษากายนั้นจะขายเขาออกมา​ จื่ออันเคยเรียนมาทางด้านจิตวิทยา​ ดังนั้นเพียงแวบเดียวนางก็มองออกว่าหูซิ่งกำลังโกหกออกมา

เขาไม่ยอมรับ​ หูฮวนสี่ไม่ได้แสดงออกมาว่าสงสัย​ อีกทั้งยังเชื่อในคำพูดของเขาในทันที​ แต่ว่าอีกเพียงแค่ครู่เดียวก็เปลี่ยนหัวข้อ​ หากต้องการจะปิดกิจการโรงเหล้าเดือนค้างฟ้า​ สำหรับหูซิ่งแล้วนั้น​ เป็นการตัดสินที่ร้ายแรงยิ่งนัก

ดังนั้น​เขาเองก็ไม่กล้าที่จะตอบรับคำของหูฮวนสี่​ แต่กลับนำเข้าหัวข้อสนทนาเดิมอย่างว่าง่าย “ใช่แล้ว​ น้องสาว​ เจ้าว่าตามหาสาวใช้นางหนึ่งนั้น​ สาวใช้คนนี้เป็นคนของตระกูลใดกัน?”

จื่ออันถึงตอนนี้ถึงได้ส่งเสียงออกมา “คุณชายใหญ่​ สาวใช้คนนี้เป็นของข้าเองเจ้าค่ะ​ มีคนบอกมาว่า​เห็นนางถูกขายเข้ามายังโรงเหล้าเดือนค้างฟ้า”

“ท่านคือ?” หูซิ่งมองมายังจื่ออัน​ พิจารณานางอีกครั้ง​ นางถึงแม้ว่าจะนั่งอยู่ที่นี่โดยไม่ส่งเสียงออกมา​ แต่ว่าแรงกดดันนั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าองค์หญิงใหญ่และคนชั้นต่ำผู้นั้น

“ข้าชื่อว่าเซี่ยจื่ออัน”

เซี่ยจื่ออัน?