ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 501

ดังนั้นทุกคนจึงต่างพากันคิดว่าเขานั้นไม่ได้สนใจ เป็นแค่การกระทำใหญ่โตที่ทำให้ผู้อื่นหวาดกลัวก็เท่านั้น

เขามองไปยังฝูงชนทั้งหลาย แล้วจึงค่อย ๆ เอ่ยออกมาว่า “ตั้งแต่มีการแพร่ระบาดของโรคจนถึงทุกวันนี้ มีผู้คนมากกว่าหนึ่งรายที่ตายลงเพราะโรคนี้ ทั่วทั้งท้องตลาดต่างก็มีการคาดเดาเกี่ยวกับโรคนี้มากมายนัก โดยบอกว่าเป็นการลงทันฑ์ต้าโจวจากพระเจ้า จึงทำให้เกิดโรคระบาดขึ้นบนโลกนี้ ถึงแม้จะบอกว่าเป็นการพูดจาไร้ราสะ แต่ก็หมายถึงเสียงที่ดังมาจากราษฎร ตอนนี้ราษฎรในเมืองหลวงนั้นมีความต้องการที่จะหลีกหนีจากเมืองหลวงไป คนเหล่านี้ไม่ว่าไปที่ใด ก็จะนำเอาความตื่นตระหนกนี้ติดตามไปด้วย จิ้นกั๋วกงที่เสนอให้มีการเผาหมู่บ้านทิ้ง เป็นหนึ่งในวิธีการควบคุมโรคระบาด แต่ก็ไม่ใช่วิธีที่ดีนัก ส่วนคำของมหาเสนาบดีเซี่ยนั้น วิธีการที่ดีที่สุดคือการหาวิธีการรักษาโรคระบาดนี้”

ราชครูเหลียงเอ่ยออกมา “ถ้าเช่นนั้น ท่านอ๋องเห็นด้วยที่จะให้เซี่ยจื่ออันไปยังพื้นที่ภัยพิบัติหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

มู่หรงเจี๋ยมองมายังราชครู “หากว่าเซี่ยจื่ออันมีความสามารถที่จะออกใบสั่งยาเพื่อควบคุมโรคได้ ทำไมข้าถึงจะไม่ยินยอมกันเล่า?”

ราชครูเอ่ย “กระหม่อมคิดว่า เซี่ยจื่ออันนั้นเป็นว่าที่พระชายาของท่านอ๋อง ท่านอ๋องคงจะทำใจไม่ได้ที่จะให้นางไปยังพื้นที่ภัยพิบัติ โดยเฉพาะด้านนอกนั้นต่างก็เล่าลือกันมาหลายวันแล้ว บอกว่าเซี่ยจื่ออันนั้นสามารถรักษาโรคระบาดนี้ได้ อีกทั้งมหาเสนาบดีเองก็เอ่ยออกมาด้วยตนเองว่า เซี่ยจื่ออันนั้นเคยเอ่ยว่ามีความเข้าใจในการรักษา แต่ก็ไม่เคยพบว่าท่านอ๋องจะเอ่ยถึงมาก่อน”

มู่หรงเจี๋ยยิ้มเย็น “ใช่หรือ? เซี่ยจื่ออันนั้นไม่เคยเอ่ยกับข้าว่านางสามารถรักษาได้ โดยเฉพาะนางในตอนนี้ ยังเป็นคุณหนูใหญ่ของสกุลเซี่ย แต่ไม่ใช่พระชายาของข้า นางเพียงแต่เอ่ยกับบิดาของนาง ไม่ได้เอ่ยอันใดกับข้า ไม่ใช่เรื่องปกติหรอกหรือ?”

จิ้นกั๋วกงจึงได้เอ่ย “ท่านอ๋อง ถ้าอย่างนั้นแล้วท่านห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยพ่ะย่ะค่ะ? พระราชโองการนี้ต้องการร่างหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

มู่หรงเจี๋ยมองมายังมหาเสนาบดีเซี๋ย “มหาเสนาบดีเซี่ย สำหรับเนื้อหาในพระราชโองการนี้นั้น ที่องค์รัชทายาทเสนอมานั้น ท่านมีความเห็นอย่างไรบ้าง?”

มหาเสนาบดีเซี่ยหน้าซีดขาว มองไปยังทางด้านราชครู แล้วจึงเอ่ย “กระหม่อมไม่มีความเห็นใดพ่ะย่ะค่ะ”

มู่หรงเจี๋ยจึงเอ่ยออกมาอย่างราบเรียบ “ดี ในเมื่อเจ้าไม่มีความเห็นใด ถ้าอย่างนั้น พระราชโองการนี้ก็ให้เจ้ามาเป็นผู้รับไป”

เขาโบกมือขึ้น ให้คนเตรียมน้ำหมึกกับพู่กันมา