ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 502

“หากว่าไม่ใช่คนของกรมอาญาแล้ว ผู้ใดจะสามารถอ่านข้อกฎหมายได้?” หวงไท่โฮ่วจึงได้วางใจลงได้

เป็นดั่งคำที่นางเอ่ยออกมา นางนั้นไม่ได้สนใจว่าเซี่ยจื่ออันนั้นจะเป็นหรือตาย นางเพียงแต่กังวลว่ามู่หรงเจี๋ยจะพลาดความสุขในชีวิตไป

นางรู้ดีว่าอาเจี๋ยนั้นทุ่มเทไปมากเพียงใดเพื่อราชวงศ์ต้าโจว จึงอดไม่ได้ที่ร้องเรียกเขาด้วยความรู้สึกผิด

พระราชโองการก็ประทานลงมาเยี่ยงนี้ มหาเสนาบดีเซี่ยเซ็นชื่อและประทับลายนิ้วมือ ใช้ตำแหน่งของเขาและชีวิตของเซี่ยจื่ออันมาเป็นประกัน ภายในครึ่งเดือนนี้ หากว่าเซี่ยจื่ออันไม่มีวิธีที่จะออกใบสั่งยาเพื่อควบคุมโรคนี้แล้ว ก็จะต้องทำตามในพระราชโองการนี้

หลังจากที่ราชการเสร็จสิ้นแล้ว มหาเสนาบดีเซี่ยจึงได้หยุดราชครูเหลียงเอาไว้

ใบหน้าเขาดูมืดมนลง “ราชครู นี่หมายความว่าอย่างไรกัน? ข้านั้นคิดว่า พวกเราก่อนหน้านั้นต่างก็พูดคุยกันดีแล้ว จิ้นกั๋วกงเอ่ยเรื่องนี่ออกมา ข้าจะใช้ชีวิตของเซี่ยจื่อเพื่อขอพระราชโองการ ท่านให้องค์รัชทายาทลากข้าไปด้วยเพื่ออะไรกัน?”

ราชครูนั้นใบหน้าดูรู้สึกผิด “มหาเสนาบดีเซี่ยเข้าใจผิดแล้ว ข้านั้นไม่ได้มีความหมายเช่นนี้เป็นแน่ ล้วนแล้วแต่เป็นเพราะองค์รัชทายาททรงเอ่ยออกมาด้วยความสับสน ข้ากลับไปจะต้องเอ่ยเตือนองค์รัชทายาทเป็นแน่”

มหาเสนาบดีเซี่ยจ้องมองมายังเขา แม้แต่คำเดียวก็ไม่เชื่อ องค์รัชทายาทนั้นไม่มีทางที่จะทรงเอ่ยออกมาเช่นนี้โดยไม่มีเหตุผล ความจริงแล้ว ทุกคนต่างก็รู้กันดี องค์รัชทายาทนั้นเป็นเพียงแค่หุ่นเชิดของราชครูเหลียงเท่านั้น ราชครูให้เขาเอ่ยอันใดออกมา เขาก็จะเอ่ยเช่นนั้นออกมา ราชครูให้เขาทำอะไร เขาก็ทำเช่นนั้น

โดนเฉพาะเรื่องใหญ่เช่นนี้ หากว่าไม่มีราชครูที่คอยชี้แนะ เขาจะเอ่ยคำเยี่ยงนี้ออกมาได้อย่างไรกัน?

“ราชครู มีบางเรื่องที่พวกเราในใจนั้นต่างก็รู้กันดี" มหาเสนาบดีเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น