กุ้ยไท่เฟยโมโหเสียจนดวงตาดำมืด นางจับพนักเก้าอี้แล้วลุกขึ้นยืน กัดฟันเอ่ยออกมา “ดี ข้าไม่สนใจว่าเจ้ามีความรู้สึกอะไรกับจื่ออัน หรือว่าเพราะจะสร้างความลำบากให้ข้า เซี่ยจื่ออันถูกกำหนดเอาไว้แล้วว่าไม่อาจกลับมาได้”
อาฝูเดินเข้ามา แล้วก้าวเข้ามาก้าวหนึ่ง “กุ้ยไท่เฟย ตอนนี้จะทำอย่างไรดีพ่ะย่ะค่ะ?”
สายตาของกุ้ยไท่เฟยเกิดไอเย็นเยียบ “ส่งคนไปยังเกาะวิปลาศ ข้ารออีกหกวันไม่ได้แล้ว ข้าต้องการให้เซี่ยจื่ออันตายซะ”
กุ้ยไท่เฟยสูดลมหายใจเข้าลึก ค่อย ๆ นั่งลงอย่างช้า ๆ
การหายตัวไปของเซี่ยจื่ออัน ล้วนแต่อยู่ภายใต้การควบคุมของนาง ตั้งแต่ที่นางออกจากเมืองหลวง นำเซียวท่ามุ่งไปยังเกาะวิปลาศ นางก็สั่งคนให้คอยสะกดรอยตาม
นางไม่เชื่อว่าจื่ออันจะหาวิธีรักษาโรคผีดิบนี้ได้ แม้ว่านางจะต้องตาย ก็ต้องตายภายใต้น้ำมือของตนเอง ถึงจะระบายความโกรธแค้นในใจลงได้
อาฝูเอ่ยออกมาอย่างลังเล “แต่ว่า เมื่อฆ่าเซี่ยจื่ออันลง ท่านอ๋องจะลงมือกับอ๋องหนานหวายหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”
กุ้ยไท่เฟยยิ้มเย็นออกมา “เขาทำแน่ แต่ข้าเองก็จะทำให้เขาได้รู้ว่า เขาและน้องชายเกิดมามีชะตาเดียวกัน หากว่าน้องชายของเขาตายไป เขาก็มีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้”
อาฝูมีท่าทียินดีขึ้นมา “หรือว่าชะตาชีวิตเดียวกันจะสัมฤทธิ์ผลแล้ว?”
กุ้ยไท่เฟยไม่ได้ส่งเสียงออกมา นั่งลงเนิ่นนานถึงได้เอ่ยออกมา “ทำตามที่ข้าสั่ง ไปเถิด เซี่ยจื่ออันจะกลับมาก็ได้ แต่จะเป็นเพียงแค่ศีรษะนางเท่านั้นที่กลับมา”
อาฝูโค้งกายแล้วจากไป
มู่หรงเจี๋ยออกจากจวนอ๋องไป เอ่ยสั่งกับทหารองค์รักษ์ออกมา “จับตาดูคนของกุ้ยไท่เฟยเอาไว้”
“ขอรับ!” ทหารองค์รักษ์รับคำสั่งแล้วจากไป
มู่หรงเจี๋ยไม่ได้ใช้รถม้า นำคนไม่กี่คนขี่ม้าออกนอกเมืองไป เขาสงสัยว่าจื่ออันจะไปยังเกาะวิปลาส เพราะก่อนหน้านี้มีการเอ่ยถึงมาก่อน
ทว่าก่อนที่จะไปยังเกาะวิปลาส เขาต้องการจะพบกับคนคนหนึ่งก่อน เฉินไท่จวิน
ส่วนทางด้านของจ้วงจ้วง เมื่อมาถึงยังพื้นที่ภัยพิบัติก็ออกคำสั่งกับคนของพื้นที่ภัยพิบัติเอาไว้ หากว่ามีคนมาถามจึงจื่ออัน ให้บอกว่านางไปหาวัตถุดิบยา ส่วนเรื่องอื่น ล้วนแต่ห้ามเอ่ยออกมาแม้แต่คำเดียว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...