เช้าวันนี้ราชครูเหลียงได้ติดต่อกับเจ้าหน้าที่เอาไว้หลายคน บอกว่าจะไปยังพื้นที่ภัยพิบัติเพื่อตรวจสอบสถานการณ์ และเยี่ยมผู้ป่วย
เขาเริ่มเชิญเซียวเซียวและอ๋องหลี่ ยังมีเจ้าหน้าที่อีกสองสามคน
เซียวเซียวเป็นเพราะว่าค่ายทหารปรากฏผู้ป่วยโรคผีดิบ ก็เกลียดโรคนี้มาโดยตลอด บวกกับราชครูเหลียงได้ขอให้หวงไท่โฮ่วออกคำสั่งให้เขามาตรวจสอบพื้นที่ภัยพิบัติ เพราะฉะนั้นวันนี้เขาจึงเข้ามาด้วยกัน
ส่วนอ๋องหลี่นั้น เขาถึงแม้ว่าดูเหมือนท่อนไม้ แต่ก็ยังคงกังวลกับเรื่องนี้เป็นอย่างมาก
“คารวะอ๋องหลี่ คารวะแม่ทัพใหญ่ คารวะราชครู......” แม่ทัพหลี่นำคนออกมาทำความเคารพ
ราชครูเหลียงส่งเสียงอืมออกมา เหลือบมองไปยังแม่ทัพหลี่ “พื้นที่ภัยพิบัติตอนนี้มีคนอยู่เท่าไหร่? จำนวนคนตายลดลงไปบ้างหรือไม่?”
แม่ทัพหลี่เอ่ยออกมา “เรียนท่านราชครู ตอนนี้จำนวนผู้ป่วยมีอยู่ห้าสิบหกคน ส่วนจำนวนคนตายนั้น ตั้งแต่ที่ท่านหมอเซี่ยเข้ามาแล้ว การตายก็เป็นศูนย์”
“อืม ดีมาก แล้วท่านหมอเซี่ยเล่า? ข้าจะไปขอบคุณนางแทนราษฎร” ราชครูเหลียงเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าที่ซาบซึ้งใจ
แม่ทัพหลี่เอ่ยออกมาอย่างเสียดาย “ราชครูมาได้ไม่ถูกจังหวะนัก ท่านหมอเซี่ยออกไปเก็บยาแล้ว”
“เก็บยา? ต้องการวัตถุดิบยาใดที่สำนักการแพทย์เมืองหลวงไม่มีอย่างนั้นหรือ? ทำไมต้องออกไปเก็บยาด้วยตนเอง?”
แม่ทัพหลี่เอ่ยออกมา “เรื่องนี้ตัวข้าก็ไม่แน่ชัดนัก ตัวข้านั้นไม่ใช่ท่านหมอ”
“ที่นี่ไม่ใช่ว่ามีหมออยู่หรือ? ไปถามออกมา” ราชครูเอ่ยออกมา
โหรวเหย๋าเดินเข้ามา “ใต้เท้าต้องการจะรู้อันใดกัน?”
ราชครูเหลียงเมื่อเห็นโหรวเหย๋าเข้าก็ตกตะลึงไป “เสี้ยนจู่มาทำอะไรที่นี่?”
โหรวเหย๋าถึงแม้ว่าจะไม่ฉลาดนัก แต่ก็มองออกว่าราชครูเหลียงจงใจที่จะพบกับจื่ออัน และแอบคาดเดากับตนเองว่า ที่จื่ออันหายไปจะต้องเกี่ยวข้องกับเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...