ราชครูเหลียงเรียกหมอผู้นี้เอาไว้ “เจ้าบอกว่าท่านหมอเซี่ยไม่ได้พบกับผู้คนมาหลายวันแล้ว หมายความว่าอย่างไร? นางมิใช่ว่าไปเก็บยาหรอกหรือ?”
ท่านหมอหัวเราะออกมา “เก็บยา? ที่นีต้องการยาใดก็มียานั้นอยู่ ทางด้านตระกูลหูเองก็เคยบอกเอาไว้ว่า ยาที่พื้นที่ภัยพิบัติต้องการทั้งหมดมีพวกเขาเป็นผู้รวบรวม ท่านหมอเซี่ยไม่มีความจำเป็นใดต้องออกไปเก็บยา ก่อนที่นางจะออกไป บอกว่าพื้นที่ภัยพิบัตินี้ไม่มีทางที่จะรักษาให้หายได้แล้ว จากนั้นก็จากไป”
ราชครูเหลียงดูตื่นตกใจ “อะไรนะ? นางบอกว่าไม่อาจรักษาให้หายได้จากนั้นก็จากไป? นางได้รับคำสั่งทหารมา เจ้าว่านางหนีไปแบบนี้หมายความว่าอย่างไร? หลบหนีไปแล้ว?”
แม่ทัพหลี่รีบทำให้ทุกอย่างกลับมาราบรื่น “นี่ไม่มีทางเป็นไปได้ ท่านหมอเซี่ยไม่เคยเอ่ยออกมาว่ารักษาไม่ได้ นางคิดค้นหาวิธีอยู่ตลอดเวลา”
อ๋องหลี่เอ่ยถามหมอคนนั้น “นางบอกกับเจ้าเองหรือว่ารักษาไม่ได้ จากนั้นก็จากไป?”
ท่านหมอโค้งกายลง “เรียนท่านอ๋อง ใช่พ่ะย่ะค่ะ”
อ๋องหลี่ขมวดคิ้วออกมา “นางไม่มีความรับผิดชอบเช่นนี้หรือ?”
เซียวเซียวเอ่ยออกมาอย่างเรียบเฉย “ท่านอ๋อง หากว่านางต้องการจะหลบหนีแล้ว คงจะไม่โง่ที่จะป่าวประกาศออกไปจนทั่วหรอกกระมัง? หลบหนีคำสั่งทหารโทษถึงตาย”
อ๋องหลี่เอ่ยออกมา “ข้ารู้ว่านางไม่ใช่คนโง่ นางยังจะฉลาดอีกด้วย ทว่าไม่อยู่พื้นที่ภัยพิบัติมาหลายวัน ก็หมายถึงไม่รับผิดชอบ”
ทุกคนต่างก็รู้ดีว่า อ๋องหลี่นั้นสนใจงานไม่ได้สนใจคน เขายอมรับความตาย และเกลียดคนไม่มีความรับผิดชอบ
ราชครูเหลียงเมื่อได้ยินประโยคนี้เข้า ก็เอ่ยออกมากับแม่ทัพหลี่ “เจ้าบอกว่านางออกไปเก็บยา เช่นนั้นก็ต้องรู้ว่านางไปเก็บยาที่ใด? เจ้าไปตามนางกลับมา”
แม่ทัพหลี่เอ่ยออกมาอึกอัก “นี้ นี้ตัวข้าเองก็ไม่รู้ว่านางไปเก็บยาที่ใดกัน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...
โอโย่คู่ตัวร้าย...
อ๋องเหลียงน่ะถูกแล้ว ไม่ใช่จักรพรรดิเหลียง...
สามีภรรยาคู่นี้ จะมีช่วงเวลาสงบสุขดีดีบ้างไม่ได้เลยหรือไงกัน สงสารอ่า...