ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 560

ป้าชุ่ยยู่มองออกไปด้วยหัวใจที่แตกสลาย หลานชายของนางเพิ่งจะคลอดเมื่อปีที่แล้ว เจ้าเด็กชายตัวอวบอ้วน อย่าเอ่ยถึงว่ามีความน่ารักเพียงไหน เขาเป็นเด็กชายที่มีอายุเพียงแค่สองขวบเท่านั้น มาตอนนี้อยู่รวมแออัดกับผู้ป่วยโรคระบาดกลุ่มใหญ่ ดูสูญเสียความน่ารักที่เคยมีอยู่ก่อนหน้านี้ไปหมดแล้ว

แม่นมหยางมองไปยังนาง ก่อนเอ่ยด้วยความเฉยเมย “ผู้ป่วยเช่นนี้ ยังมีอยู่อีกมากมาย”

นางยื่นมือชี้ออกไป พื้นที่ด้านหลังสีดำเหล่านั้น ล้วนแต่เป็นศีรษะของคน

ป้าชุ่ยยู่ไม่ได้สนใจคนอื่น นางสนใจเพียงแต่คนในครอบครัวของตนเอง ท่าทางที่ว่างเปล่ามองไปยังแม่นมหยางแล้วเอ่ยออกมา “รบกวนเจ้าส่งข้าออกไป ข้าจะไปยังกรมอาญา”

แม่นมหยางเองก็ไม่ได้แสดงความดีอกดีใจออกมา ราวกับว่าไม่ได้รู้สึกประหลาดใจกับความอ่อนข้อของนางแต่อย่างใด “ไปเถิด”

ป้าชุ่ยยู่ไปยังกรมอาญา นำทุกสิ่งทุกอย่างที่นางรู้เอ่ยออกมาจนหมด

นางให้การถึงหมอของสำนักฮุ้ยหมิน ให้การถึงหมอหลวงหลิวในวังหลวง ให้การถึงมหาเสนาบดีเซี่ยและฮูหยินผู้เฒ่า

กรมอาญาทำตามเบาะแสที่ได้รับจากนาง ตามหาคนในครอบครัวของท่านหมอจากสำนักฮุ้ยหมินคนนั้น คนในครอบครัวของเขา หลังจากที่เขาตายไปก็ถูกส่งตัวออกไป กรมอาญาออกหมายจับไม่ถึงสองวัน ก็ถูกจับตัวกลับมาได้

เรื่องราวถูกแบ่งเป็นสองส่วน ทางด้านของเซียวท่านั้นหลังจากที่รอดพ้นจากอันตรายมาได้ ก็ได้ไปยังเกาะวิปลาสพร้อมกันกับหมอหลวงหยวนพ่าน ทำยาขึ้นตามปริมาณที่จื่ออันเคยบอกเอาไว้ก่อนหน้านี้

แต่เรื่องนี้ต้องเป็นความลับขั้นสูงสุด มู่หรงเจี๋ยสั่งการให้ปิดข่าวเอาไว้ เพราะฉะนั้นจนถึงทุกวันนี้ก็ยังไม่มีผู้ใดที่รู้ข่าว และโรคผีดิบได้รับการควบคุมเอาไว้แล้ว

รังของผู้ป่วยโรคผีดิบถูกทำลายลงจนหมด ตอนนี้จึงเหลือเพียงแค่ผู้ป่วยในหมู่บ้านศิลาเท่านั้น

มู่หรงเจี๋ยออกคำสั่ง ให้หมอทุกคนลงบันทึกเอาไว้ และทยอยกันเข้าสู่พื้นที่ภัยพิบัติเพื่อดูแลผู้ป่วยกันก่อน ผู้ป่วยโรคผีดิบตั้งแต่แรกเริ่ม จนกระทั่งมีอาการใช้เวลาประมาณร่วมสิบวัน ขอเพียงแต่ยังดื่มน้ำข้าวลงไปประทังชีวิตได้ ก็สามารถรอคอยยารักษาได้