ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 586

เมื่อจื่ออันเห็นตำราที่อยู่บนโต๊ะ ก็เอ่ยถามออกมาด้วยความสงสัย “ตำราอะไรกัน?”

มู่หรงเจี๋ยคว้ามันกลับไปทันที “อย่าดู ไม่มีอะไรที่น่าดู”

แต่จื่ออันกลับพลิกเปิดหน้าแรกขึ้นมา มองเห็นภาพที่อยู่ด้านในนั้น ดวงตาเหยียดตรง “นี่มันตำราลับนี่!”

“อืม ตำราลับฝึกวิชายุทธ์ที่มอบให้ข้า เจ้าไม่ได้ฝึกวิชายุทธ์ ไม่ต้องการมันหรอก” มู่หรงเจี๋ยนำตำราซ่อนเอาไว้ในแขนเสื้อ แล้วเอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม

จื่ออันส่งเสียงฮึมฮัมออกมามองไปยังมู่หรงเจี๋ย “ตกลง ต่อไปพวกเราควรจะทำกันอย่างไรกันดี?”

มู่หรงเจี๋ยดูค่อนข้างจะไม่เป็นธรรมชาติ “หรือบางที พวกเรามากินอะไรกันก่อนดีไหม?”

จื่ออันพยักหน้า “ข้อเสนอนี้ดีมาก”

นางนั่งลงก่อน จากนั้นก็มองไปยังจอกสีทองที่พันไว้ด้วยผ้าสีแดง ก่อนจะนึกขึ้นมาได้ว่า “พวกเราควรจะดื่มเหล้ากันสักจอกหรือไม่?”

มู่หรงเจี๋ยส่งเสียงคำรามออกมา “เหมือนว่าจำต้องทำเช่นนี้”

จื่ออันรินเหล้าลงไป เหล้าไหลออกมาจากเหยือกลงจอกไปอย่างเงียบ ๆ ในใจของจื่ออันรับรู้ได้ถึงความเป็นจริง

นางไม่เพียงแต่เงยหน้าขึ้นไปมองยังมู๋หรงเจี๋ย มู่หรงเจี๋ยเองก็กำลังมองมายังนาง เรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในวันนี้ ทำให้เขารู้สึกราวกับว่ากำลังตกอยู่ในความฝัน

“มู่หรงเซี่ยจื่ออัน” เขาส่งเสียงเรียกออกมา อยากภาคภูมิใจเล็กน้อย นางต้องใช้นามของเขาแล้ว

จื่ออันยิ้มออกมา “อืม”

เขายิ้มออกมา ทั้งสองคนดูเหมือนว่าจะโง่งมไปแล้ว

“รับไป!” จื่ออันส่งจอกเหล้าไปให้เขา นั่งใกล้อีกเล็กน้อย และจ้องมองไปยังเขา “ท่านอ๋อง”

มู่หรงเจี๋ยส่งเสียงอืมออกมา ทั้งสองคนเอนเข้าใกล้กันเรื่อย และเหมือนว่าจะเอาหน้าผากแนบชิดกัน

และทันใดนั้น ทั้งสองคนก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา จื่ออันวางจอกเหล้าลงไปก่อน หัวเราะจนแทบน้ำตาจะไหลออกมา “ไม่ ไม่ มู่หรงเจี๋ย พวกเราไม่อาจที่จะอยู่ด้วยกันแบบนี้ได้ ข้าทนไม่ได้กับความรู้สึกที่เจ้าเสแสร้งออกมา”